Il est marié avec Flavia Julia Helena van Constantinopel.
Ils se sont mariés
Enfant(s):
Gaius Flavius Valerius Constantius (31 maart 250? – Eboracum (nu: York), 25 juli 306), bekend als keizer Constantius I, was van 293 tot 305 Caesar van de westelijke provincies van het Romeinse rijk. Op 1 mei 305 werd hij bevorderd tot Augustus. Hij werd Chlorus (de Bleke, bleekneus) genoemd door Byzantijnse historici. Hij was de vader van Constantijn de Grote, de grondlegger van het Christendom als staatsgodsdienst binnen het Romeinse Rijk. Net als veel legeraanvoerders en keizers vanzijn tijd was Constantius afkomstig uit de Balkanprovincies binnen het Romeinse rijk (in zijn geval Illyria). Constantius was instrumenteel in het opnieuw vestigen van de Romeinse macht in het huidige zuiden van Nederland en België.
Op 1 maart 293 werd Constantius door Maximianus formeel tot Caesar benoemd. Hij nam de naam Flavius Valerius aan. Maximianus' stiefdochter Flavia Maximiana Theodora was sinds 289 Constantius' vrouw, nadat hij was gescheiden van Helena. Hij kreeg het bevel over de Romeinse provincies Gallië, Britannia en mogelijk Hispania. Om het machtsevenwicht in het imperium te behouden verhief Diocletianus mogelijk op 21 mei 293 in Philippopolis, de oostelijke Augustus Galerius tot zijn Caesar. Constantius was de seniore van de twee Caesars. In officiële documenten werd hij altijd voor Galerius genoemd. Constantius vestigde zijn hoofdstad in Augusta Treverorum (Trier).
Inname van Bononia (Boulogne-sur-Mer):
Nadat hij Caesar was geworden, was zijn eerste taak om de Romeinse usurpator Carausius, die zichzelf in 286 in Britannia en Noord-Gallië tot keizer had uitgeroepen, te bestrijden. In het najaar van 293 versloeg Constantius de strijdkrachten van Carausius in Gallië. Hij nam Bononia (Boulogne) in.[16] Deze gebeurtenissen leidden tot de moord op Carausius door zijn rationalis Allectus, die het bewind over de Britse provincies tot aan zijn dood in 296 uitoefende.
In 305 stak Constantius het kanaal over naar Britannia. Hij reisde naar het uiterste noorden van het eiland en lanceerde daar een militaire expeditie tegen de Picten. Hij claimde een overwinning tegen hen en hij nam op 7 januari 306 de titel Britannicus Maximus II aan. Nadat hij zich voor de winter had teruggetrokken in Eboracum (York), was Constantius van plan om zijn campagne in het nieuwe jaar voort te zetten, maar zover zou het niet komen. Op 25 juli 306 stierf Constantius in Eboracum. Toen hij stervende was, beval Constantius zijn zoon als zijn opvolger bij zijn leger aan. Zo gebeurde, Constantijn werd door de legioenen in York tot keizer uitgeroepen.
Familie
Constantius was ofwel getrouwd of leefde in concubinaat met Helena, die waarschijnlijk uit Nicomedia in Klein-Azië afkomstig was.[42] Zij hadden één zoon, Constantijn.
In 286 noopten politieke omstandigheden Constantius te scheiden van Helena. Hij huwde Theodora, de dochter van keizer Maximianus. Dit echtpaar kreeg zes kinderen[6]:
Flavius Dalmatius
Julius Constantius
Hannibalianus
Flavia Iulia Constantia
Anastasia
Eutropia
Constantius I de Rome KEIZER | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Flavia Julia Helena van Constantinopel |
Les données affichées n'ont aucune source.