De familie Snouck van Loosen of ook de Slavenhandel van Enkhuizen

Het verhaal dat de erfenis van de Snouck van Loosen’s afkomstig was van het enorme fortuin van de Van Loosen’s verkregen tijdens de winstgevende periode van de Oost- en West-Indische Compagnie, is absolute ONZIN. Begin 19de eeuw leefden er in Enkhuizen alleen nog familieleden die een gewoon ambacht uitoefenden, éénvoudig de handel bedreven of als vissers werkten, maar geen rijke mensen. De talrijke oorlogen en de economische neergang van Enkhuizen had bijna iedereen geraakt. Behalve die tak van de familie welke begon met Pieter van Loosen (1697-1765) , de overgrootvader van de Snouck van Loosen-dochters, die een Bewindhebber van de West-Indische Compagnie (WIC) was . Namens de WIC, maar ook als particulier samen met de Gebrs. Haak, werden er heel wat duiten in de slavenhandel verdiend (#1). In 1763 heeft hij vrijwillig afstand gedaan als Bewindhebber van de WIC en in zijn plaats werd zijn zoon Dirk Elias van Loosen ( 1738-1812) grootvader van de Snouck van Loosen-dochters, benoemd. Die gooide er flink wat schepjes bovenop, ook toen het handelen in slaven niet meer zo netjes leek (#2). Dit was nog niet het einde, want ook vader Samuel Snouck van Loosen beoefende samen met de (nog steeds aanwezige) Gebrs. Haak de slavenhandel, dus tot zijn dood in 1839.

Bronnen:
Noot #1:Mr. Andries Kluppel en Pieter van Loosen, als bewindhebbers der West-Indische Comp. “contract van huur van alle Reders.... van ‘t schip genaamt de Prinses Carolina.... zal zeylen na de kust van Africa off Guinea .... en alsdan met zodanige aantal slaven off andere goederen en waeren zeylen na Zuriname, Curacao ” enz. Het schip is “gemonteert met veerthien groote stucken canon...constapels camer onder cajuyt” (nots P.Visser 20/11/1747);

Noot #2: Als bewindhebber der West-Indische Comp. op 24 juli 1784 voor Nots. A.v.d. Ramhorst Roldanus, charterde hij het fregatschip “Paramaribo” onder de directie van Gebroeders Haak om te varen naar het Hooft Kasteel St. George d’Elmina op de kust van Africa”; uitgaande vracht “brandywijn, klinkers en Moppen”, naar Curacao met cargo waarover geen details gegeven zijn,
behalve dat “opperhoofden” 4 tot 6 slaven voor zichzelf mochten meebrengen.