Oorzaak: Ouderdom. Waarschijnlijk hersenbloeding in haar slaap.
Zij is getrouwd met Hendrik Johan Kornelis (Henk) Schuitenvoerder.
Zij zijn getrouwd op 30 oktober 1929 te Solo (Ind.), zij was toen 24 jaar oud.Bron 3
Hendrik Johan Kornelis (junior - roepnaam Henk) Schuitenvoerder trouwt op 30/10/1929 te Solo met Charlotte Helena Blankwaardt. Uit dit huwelijk zijn twee dochters geboren, Henriette Frederika en Geertruida Hermine.. Het huwelijk had na de geboorte van Geertruida Hermine zo zijn problemen, het hoe en waarom is hun dochters nooit duidelijk geworden, vader Henk was nogal een vrije vogel en een charmeur! Waarschijnlijk zijn deze problemen door de oorlog alleen nog maar vergroot! Het huwelijk werd op 30/09/1947 ontbonden. Contact bleef echter wel bestaan. Teneinde een repatriëring van Charlotte Helena Blankwaardt en hun twee kinderen te kunnen bewerkstelligen werd op 19/07/1950 hertrouwd te Bandoeng. Daarna is wel veel contact geweest, maar was er van een echt huwelijk geen sprake meer! Doch zijn financiele verplichtingen is hij immer nagekomen! Eenmaal in Holland is Henk nog een tijdje opgenomen geweest in Zeist in verband met een vorm van TBC. Ook daar werd hij trouw door Lottie bezocht! Lottie bleef, tot het eind van het leven van Henk, de verantwoordelijkheid voelen om hem toch met enige zorg te moeten omringen. En zo werd dat dan ook gedaan door haar! Henk stierf in het Rode Kruis ziekenhuis te den Haag op 04/05/1989.
Kind(eren):
Van beroep onderwijzeres, opleiding bij de Nonnen (Zusters Ursulinen) in Bandoeng. Deed examen voor onderwijzeres te Batavia. Stond veel voor de klas, o.a. in Solo, Bandoeng (ook na de oorlog). In Nederland als remedial teacher in Zandvoort werkzaam geweest (Clara Stichting). Na opheffing van de Stichting ging ze werken bij het bureau van de Kinderrechter te Haarlem, een baan die zij met veel plezier heeft vervuld van 18/04/1957 tot aan haar pensioen in 1970. Zij werd in 1957 lid van de Emma Rebekkah Loge te Haarlem en vierde daarvan in 1997 haar 40 jarig jubileum. Ook bij haar crematie werd zij begeleid door o.m. haar zusters van de Loge, die zij trouw bleef tot het einde daar was.
De Indië periode heeft vele kanten voor Charlotte Helena Blankwaardt, behalve haar jeugd, de problemen met haar huwelijk, was de interneringstijd door de Japanners (kampen Solo en Banjoebiroe) als jonge vrouw 37/40 jaar met twee kinderen een verschrikkelijke ervaring. Daar kwam nog bij de internering door de Indonesiërs (De Bersiap periode), na capitulatie van de Japanners in augustus 1945, twee kampen nabij Klaten waren hun deel!! De Bersiaptijd was voor Charlotte Helena en haar twee dochters een heel nare ervaring, die als zwaarder werd aangemerkt dan de tijd doorgebracht bij de Japanners. Uiteindelijk werden ze in 1946 bevrijd door de Engelsen. Ze waren vermist opgegeven! De verrassing was groot toen ontdekt werd dat ze nog in leven waren!
Voor een uitgebreide beschrijving over het leven van Charlotte Helena Blankwaardt (roepnaam Lottie) wordt verwezen naar het verhaal geschreven door haar dochter Geertruida Hermine over haar Moeder getiteld: "Charlotte Helena Blankwaardt"gedateerd maart 2004.
Na voorlopige behuizingen in Heemstede en den Haag kreeg zij, in 1952, samen met de twee dochters een woning (bovenverdieping) in de Brederodelaan 8 te Heemstede/Aerdenhout. Nadat de dochters uit huis waren is Lottie in verband met de verkoop van het pand aan de Brederodelaan 8 verhuisd naar Bronsteeweg 39 te Heemstede, (inwonend bij loge zuster Tine Blikslager). In 1968 is Lottie samen gaan wonen met de in 1966 uit Australië teruggekomenen gescheiden dochter Henriette Frederika (Jet) en de dochter van Jet, Wendy Schuitenvoerder. De flat aan de Provincienlaan 22 was de eerste eigen woning van hen in Nederland. Na haar pensioen in 1970 was het veel oppassen, van school halen etc. van Wendy voor Lottie. Dat ging op een gegeven ogenblik toch zwaar wegen. Er kwam in februari 1977 een eigen flat aan de Brabantlaan 154 te Heemstede beschikbaar voor Lottie. Zij werd lid van knutsel, pitriet en leerbewerking groepjes. Lid van een huisvrouwen zangkoor in Haarlem. Had het druk met de Loge en de daaruit voortvloeiende connecties! Bekleedde diverse functies in de Loge. Daarnaast was ze dol op kokerellen, te noemen zijn haar geweldige rijsttafels en haar appeltaarten waren uniek en pronkten op ieder verjaardag! Zij heeft tot haar 90e levensjaar op de flat aan de Brabantlaan 154 gewoond en voelde zich daar ´SENANG´ !! In oktober 1994 heeft Lottie nog samen met haar twee dochters en schoonzoon een reis naar Indonesie gemaakt! Zij vond dat geweldig! Ze vond het zo fijn dat de mensen in Indonesie zo blij, vrij en spontaan overkwamen, hetgeen zij anders had meegemaakt! Op 3 november 1995 ging zij verhuizen naar het Zorgcentrum ´Het Overbos´ Burgemeester van Lennepweg 35 kamer 505. Zij vond snel haar draai in de nieuwe omgeving en maakte deel uit van diverse groepen waaronder ´De dansende deksels´ een kookgroep (speciaal voor haar opgericht in verband met de interesse voor koken) , lid van de menu commissie, deelneemster van diverse spelgroepen. Had vele contacten, maar één speciaal contact met vriendin Riet Evers. Op 26 februari 2004 kreeg Lottie een hersenbloeding, werd eerst verpleegd in de Deo (Kennemergasthuis) . ( N.B. De echtgenoot van Ellen Ort, Harry Joacim, had op 13 februari 2004 een hersenbloeding gehad en werd op dezelfde afdeling in het ziekenhuis de Deo verpleegd)!! Na een week mocht ze revalideren in de Boerhaave Kliniek te Haarlem. Ze vocht wat ze waard was en was op 18 juni 2004 zover gerevalideerd dat ze terug mocht naar ´Het Overbos´ , weliswaar met een trippel rolstoel, maar ze deed het geweldig. Op 06/10/2004 kreeg ze een grotere kamer in verband met een verpleeg indicatie. Kamer 415 werd betrokken! Na veel zorg en bijkomende probleempjes werd Lottie op 16 juli 2005 100 jaar!! Een leuk feest, een boompje planten in de tuin van ´Het Overbos´ , bezoek van de Burgemeester, vele familieleden, vrienden en kennissen kwamen haar feliciteren en krantenverslagen!! Zie foto´s. Een aangepaste rolstoel werd vlak voor haar 100e verjaardag geleverd voor proef, ze kreeg namelijk problemen met zitten! Door de nieuwe rolstoel voelde ze zich ingemetseld! Ze kon niet meer trippelen en was afhankelijk van hulp bij alles wat ze deed of wilde ondernemen! Dit vond ze verschrikkelijk. Slechts ca. drie weken heeft ze haar 100e jaar mogen beleven, want op 10/08/2005 werd ze ´s ochtends dood in haar bed aangetroffen, waarschijnlijk te ca. 05.00 uur overleden in haar slaap, kamer 415! Op 15/08/2005 werd ze te Driehuis Westerveld gecremeerd. Haar as werd op 20/10/2005 achter het Indisch monumet (rechts van de klok tussen de bomen) door haar twee dochters en haar schoonzoon verstrooid.
Als karakter moet gezegd worden dat Lottie ruzie, discussies en vervelende zaken het liefst geen aandacht schonk of daar afstand van nam! Ze was een lieve, zachte vrouw, die erg veel over had voor haar kinderen. In principe nooit klaagde of slecht sprak over een ander! Zelfs het laatste jaar heeft ze zich als een dappere dodo gedragen! Een goede herinnering aan haar liet ze achter!
N.B. In verband met het afbreken/slopen van Het Overbos werd het boompje dat voor de 100e verjaardag van Oma Lot was geplant verplaatst naar de tuin van haar dochter Gerrie in Voorhout op 29 juli 2011.