Family tree Willems Hoogeloon-Best » Paul Henri Charles SPAAK (1899-1972)

Personal data Paul Henri Charles SPAAK 

• He was born on January 23, 1899 in Schaarbeek, Brussels Hoofdstedelijk Gewest, België.
• Profession: Premier van België.
• He died on July 31, 1972 in Eigenbrakel, Waals-Brabant, België, he was 73 years old.
• A child of Paul Louis François SPAAK and Marie Anne Augustine JANSON

Household of Paul Henri Charles SPAAK

(1) He is married to Marguerite MALEVEZ.

They got married on August 31, 1922, he was 23 years old.

Child(ren):

1. Antoinette SPAAK  1928-2020

(2) He is married to Simone RIKKERS.

They got married on April 15, 1965 at Elze, Alpes-Maritimes, France, he was 66 years old.

Notes about Paul Henri Charles SPAAK

Paul Henri Charles Spaak Geluidsfragment uitspraak (info / uitleg) (Schaarbeek, 25 januari 1899 - Eigenbrakel, 31 juli 1972) was een Belgisch socialistisch politicus en regeringsleider.

Inhoud [weergeven]
Levensloop[bewerken]
Paul-Henri Spaak groeide op in een politiek actieve familie. Zijn grootvader Paul Janson was een voorstaand lid van de Liberale Partij, net als zijn oom langs moederkant Paul-Emile Janson, die van 1937 tot 1938 korte tijd premier van België was. Zijn moeder Marie Janson daartegen was politiek actief voor de socialistische BWP en werd in 1921 de eerste vrouwelijke senator in de Belgische geschiedenis. Zijn vader Paul Spaak was dan weer actief als advocaat en schrijver. Ook zijn dochter Antoinette Spaak werd politiek actief en werd na zijn dood politica en parlementslid voor hetFDF.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog wilde Spaak in 1916 als oorlogsvrijwilliger toetreden tot het Belgische leger. Toen hij op weg was naar het leger, werd hij echter door de Duitsers opgepakt en waarna hij tot aan het einde van de oorlog in een Duits krijgsgevangenenkamp verbleef. Na de oorlog ging hij in 1918 rechten studeren aan de ULB. Tijdens deze periode was Spaak ook actief als tennisser en in 1922 speelde hij voor het Belgische tennisteam op het Davis Cup-toernooi. Na het einde van zijn studies werd hij aangenomen bij een advocatenkantoor in Brussel.

In 1920 trad Spaak toe tot de BWP, waarna hij van 1925 tot 1927 adjunct-kabinetschef van minister van Arbeid Joseph Wauters was. Zijn ideeën in het begin van zijn politieke loopbaan werden binnen de BWP aanzien als "extremistisch", bijna grenzend aan het communisme. Spaak richtte L'Action sociale op en toen hij aan het hoofd stond van de Socialistische Jonge Wacht voerde hij in 1928 een campagne tegen de oorlog. In 1930 was hij dan weer een van de advocaten van de Italiaanse anarchist Fernand De Rossa, die een aanslag wilde plegen tijdens de verloving van prinses Marie-José van België en kroonprins Umberto van Italië. Zijn pleidooien hadden effect en de beschuldigde kreeg een celstraf van vijf jaar. Vervolgens ondernam Spaak een reis naar de Sovjet-Unie en publiceerde zijn verblijfsindrukken in Le Soir.

Namens de BWP en daarna de BSP werd Spaak in 1932 verkozen tot lid van de Kamer van Volksvertegenwoordigers voor het arrondissement Brussel, wat hij bleef tot in 1957. Van 1961 tot 1966 zetelde hij opnieuw in de Kamer. Ook was hij van 1927 tot 1935 gemeenteraadslid van Vorst en van 1953 tot 1957 gemeenteraadslid van Sint-Gillis, waar hij van 1953 tot 1957 burgemeester was.

Spaak was gevoelig voor de gevolgen van de economische crisis van 1929 en riep daarom in L'Action Sociale aan de arbeiders op om zich te mobiliseren. Hiervoor kreeg Spaak heel wat kritiek binnen de BWP en hij dreigde zelfs uit de partij gezet te worden, wat uiteindelijk niet gebeurde. In 1934 was Spaak een groot voorstander van het Plan van de Arbeid dat BWP-partijvoorzitter Hendrik De Man had opgesteld.

In 1935 kwamen de socialisten in de regering. Ook Spaak werd lid van de regering en werd in 1935 minister van PTT en Transport. Daarna was hij van 1936 tot 1938 minister van Buitenlandse Zaken, van 1938 tot 1939 eerste minister, van 1939 tot 1949 minister van Buitenlandse Zaken, een korte periode in 1946 en van 1947 tot 1949 premier en van 1954 tot 1957 en van 1961 tot 1966 minister van Buitenlandse Zaken. Ook werd hij in 1949 benoemd tot minister van Staat.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Spaak in ballingschap te Londen, waar aan de grondslag van de samenwerking tussen België, Nederland en Luxemburg lag. In augustus 1949 werd hij voorzitter van de Raadgevende Vergadering van de Raad van Europa, wat hij bleef tot in 1951. Van 1952 tot 1953 was hij voorzitter van de Gemeenschappelijke Vergadering van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal. Het Spaak-rapport deed de aanbeveling tot oprichting van een Europese Economische Gemeenschap en een Europese Gemeenschap voor Atoomenergie. De EEG en Euratom worden opgericht door de Verdragen van Rome, die ondertekend worden op 25 maart 1957.

Van 1946 tot 1947 was hij ook voorzitter van de eerste Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. In 1957 werd hij secretaris-generaal van de NAVO als opvolger van Lord Ismay en bleef dit tot 1961.

In 1966 stapte Spaak definitief uit de politiek, waarna hij in 1969 zijn memoires publiceerde. Ook sprak hij zich uit als een voorstander van het federalisme. In juli 1972 werd hij tijdens een vakantie aan de Azoren onwel, waarna hij terug naar België gerepatrieerd werd. Kort na zijn terugkomst in België overleed hij in zijn huis in Eigenbrakel.

Literaire loopbaan[bewerken]
Paul-Henri Spaak was evenals zijn vader literair actief. Sinds 1945 was Spaak lid van de Académie royale de langue et de littérature françaises de Belgique.

Eretekens[bewerken]
Vlag van België België: Minister van Staat
Vlag van België België: Grootkruis in de Leopoldsorde
Vlag van België België: Grootkruis in de Kroonorde
Vlag van Brazilië Brazilië: Grootkruis Orde van het Zuiderkruis
Vlag van Zwitserland Zwitserland: Al Merito Orde
Vlag van China China: Orde van de Schitterende Ster
Vlag van Colombia Colombia: Orde van Sint Carlo
Vlag van Cuba Cuba: Orde van Carlos Manuel de Cespedes
Vlag van Denemarken Denemarken Orde van de Dannebrog
Vlag van de Bondsrepubliek Duitsland Bondsrepubliek Duitsland Orde van Verdienste
Vlag van Finland Finland Orde van de Witte Roos
Vlag van Frankrijk Frankrijk: Legioen van Eer in Goud
Vlag van Griekenland Griekenland: Orde van George I
Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk: Orde van Sint-Michaël en Sint-George
Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk: Orde van de Broeders van de Eer
Vlag van IJsland IJsland: Orde van de Valk
Vlag van Iran Iran: Tadj Orde
Vlag van Italië Italië: Orde van Verdienste
Vlag van Ivoorkust Ivoorkust: Nationale Orde
Vlag van Japan Japan: Orde van de Rijzende Zon
Vlag van Joegoslavië Joegoslavië: Orde van de Kroon
Vlag van Litouwen Litouwen: Orde van het Kruis van Vytis
Vlag van Libanon Libanon: Orde van de Ceder
Vlag van Luxemburg Luxemburg: Orde van de Eikenkroon
Vlag van Nederland Nederland: Orde van de Nederlandse Leeuw
Vlag van Noorwegen Noorwegen: Orde van Sint Olaf
Vlag van Portugal Portugal: Orde van Christus
Vlag van Thailand Thailand: Orde van de Witte Olifant
Vlag van Thailand Thailand: Bijzonder Grootkruis Orde van de Kroon van Siam
Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije: Orde van de Witte Leeuw
Vlag van Tunesië Tunesië: Orde van de Republiek
Vlag van Vaticaanstad Vaticaanstad: Orde van Pius
Vlag van Venezuela Venezuela: Orde van de Bevrijder
Vlag van Zweden Zweden: Orde van Vasa
Vlag van Centraal-Afrikaanse Republiek Centraal-Afrikaanse Republiek: Grootofficier Orde van Verdienste
Vlag van Rwanda Rwanda: Nationale Orde
Vlag van Zaïre Zaïre: Orde van de Luipaard
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten: Medal of Freedom in Zilver met Palm
Trivia[bewerken]
Net als vele andere Belgische politici had ook Spaak regelmatig een cameo in de stripreeks Nero:
Hij werd samen met Camille Huysmans gecast in de rol van opstandelingen in het "De Hoed van Geeraard de Duivel" (1950). Het tweetal wil in strook 233 dat de Indische vorst aftreedt. Dit is een parodie op het verzet van de socialisten tegen de terugkeer van Leopold III tijdens de koningskwestie.
Nadat Nero in het album "De Witte Parel" (1960) als voetballer van Real Madrid Benfica verslagen heeft krijgt hij in strook 27 gelukwensen van onder meer Spaak.
Spaak stapt in strook 87-88 van het Neroalbum "De Driedubbelgestreepte" (1962) vlak na Tuizentfloot uit het vliegtuig.
Hij wandelt voorbij met een krant in zijn hand in strook 57 van het Neroalbum "Het Bobobeeldje" (1965).
Hij is ook te zien in het Neroalbum "De Wallabieten" (1968) als minister in een Arabisch paleis (strook 71-72).
In strook 26 van "Het Spook uit de Zandstraat" (1995) staat hij op de voorpagina van een oude krant.
In 2005 eindigde hij op nr. 40 in de Vlaamse verkiezing voor De Grootste Belg. In de Franstalige verkiezing eindigde hij op nr. 11.
Er is een vleugel in het gebouw van het Europees Parlement te Brussel naar hem genoemd.
Evenals een hogeschool: Haute Ecole de la Communauté Française Paul Henri Spaak.
Een straat naar hem genoemd in Hoboken-Antwerpen.[1]
Er zijn ook straten vernoemd naar hem in München, Maastricht, Vlaardingen, Sint-Gillis en Sint-Lambrechts-Woluwe
Externe links[bewerken]
Paul-Henri Spaak
Fondation Paul-Henri Spaak
Biografie Spaak op de website van de Académie royale de langue et de littérature françaises de Belgique.

Do you have supplementary information, corrections or questions with regards to Paul Henri Charles SPAAK?
The author of this publication would love to hear from you!

Timeline Paul Henri Charles SPAAK

Click on the names for more info. Symbols used:  grandparents    parents    brothers/sisters    children