He is married to Johanna van Saint-Pol.
They got married in the year 1402, he was 17 years old.
Child(ren):
Anton verwierf op vrij gecompliceerde wijze zijn hertogelijke titel. In 1396 stelde de kinderloze Johanna, hertogin van Brabant, haar nicht Margaretha van Male en haar zonen officieel aan als haar erfgenamen. Margaretha was immers de dochter van Johanna's zuster. Nadat deze opvolgingsregeling ook door de Staten van Brabant in 1401 was bekrachtigd, droeg Johanna het feitelijke bestuur van Brabant over aan Margaretha, die haar zoon Anton als ruwaard (1) aanstelde. In hetzelfde jaar werd Anton gemachtigd de titel van hertog van Limburg te voeren. Op 21 februari 1402 trouwde hij in Arras met Johanna van Saint-Pol, de dochter van Walram III van Luxemburg-Ligny.
Na het overlijden van zijn moeder (1405) kreeg hij het voogdijschap over Antwerpen, dat op die manier opnieuw werd verenigd met Brabant, waarvan het sinds 1356 was gescheiden. Na de dood van hertogin Johanna van Brabant in 1406 onderschreef Anton op 18 december 1406 de Blijde Inkomst. Enkele maanden voordien had hij met zijn broer Jan zonder Vrees en zijn zwager Willem VI, graaf van Holland-Zeeland en van Henegouwen een familieverbond gesloten.
Na het overlijden van zijn eerste vrouw Johanna van Saint-Pol in 1407, die hem drie kinderen had geschonken, onder andere Jan en Filips, hertrouwde hij op 16 juli 1409 Elisabeth van Görlitz, eveneens uit het Luxemburgse Huis, een dochter van Jan van Gorizia. Dit huwelijk verschafte hem in 1411 de titel van hertog van Luxemburg, alsook de keizerlijke erkenning van zijn opvolging in Brabant. Toch waren er drie veldtochten (1412-1414) nodig om de Luxemburgse adel te onderwerpen.
Inmiddels nam de strijd om de macht in Frankrijk, waarbij Anton zijn broer Jan zonder Vrees steunde, een hachelijke wending. Anton wist zich uit de dreigende omsingeling van het Bourgondische kamp te redden door de Vrede van Atrecht (4 sept. 1414) tot stand te brengen. Nadien bleef hij trouw aan de Franse koning in wiens dienst hij sneuvelde in de Slag bij Azincourt. In het hertogdom Brabant werd hij opgevolgd door zijn oudste zoon, Jan IV van Brabant.
Onder hertog Anton werd de administratie en het financiewezen van het hertogdom Brabant grondig hervormd. Naar Frans-Bourgondisch voorbeeld werd een Rekenkamer en een Raadkamer te Vilvoorde opgericht (1406) en werd er een kanselier van Brabant aangesteld. Deze nieuwe instellingen stuitten aanvankelijk op verzet van de steden Antwerpen, Brussel en 's-Hertogenbosch, omdat zekere van hun privileges werden aangetast. Anton heeft de Brabantse belangen uiteindelijk steeds verdedigd en de oude band van het hertogdom met het Duitse Rijk weten te verzwakken.
(1) Een ruwaard (ook: ruwaart) was tijdens de middeleeuwen een functionaris die namens de landsheer een stad of gewest bestuurde. Meer bepaald werd de term gebruikt voor een voogd of regent namens een vorst die niet in staat was te regeren.
In het hertogdom Brabant werd de term korte tijd gebruikt voor de tijdelijke regent in afwachting van erkenning van de landsheer door alle belanghebbenden (Filips van Saint-Pol). Na de intocht van Willem van Oranje te Brussel werd hem de titel van Ruwaard van Brabant gegeven, ter vervanging van Filips II van Spanje, die men voorlopig, en vanaf de goedkeuring van het Plakkaat van Verlatinghe in 1581 voorgoed ongeschikt vond om nog langer hertog van Brabant te zijn.
In het Graafschap Holland had de term ruwaard veeleer de betekenis van voogd. Albrecht van Beieren was bijvoorbeeld de ruwaard ter vervanging van zijn krankzinnige broer Willem V van Holland.
Anton van Bourgondie | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
1402 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Johanna van Saint-Pol |
The data shown has no sources.