(1) He is married to Sarah.
They got married
Child(ren):
(2) He is a partner of (Not public).
They became partners
Child(ren):
Abraham (Hebreeuws: ?????/Awraham, Arabisch: ?????????/Ibrahim) is een man die voorkomt in de Tenach van de joden, de Bijbel van de christenen en de Koran van de moslims. In deze boeken wordt hij gezien als de aartsvader van het volk Israël en Arabieren in letterlijke zin, en van christenen en moslims in overdrachtelijke zin. Vandaar dat jodendom, christendom en islam ook wel 'Abrahamitische religies' worden genoemd.
Abraham in de Thora
In de Thora wordt het leven van Abraham in Beresjiet (in het christendom bekend als Genesis), hoofdstukken 11 tot en met 25, beschreven. In Beresjiet treffen we geen biografie, maar enkele gebeurtenissen die het leven van Abraham typeren. In Beresjiet 11:26 lezen we over zijn geboorte. In dat hoofdstuk wordt ook het geslachtsregister van Abraham gegeven. Volgens Beresjiet 25:8 stierf hij op 175-jarige leeftijd. Vanaf Sem, een zoon van Noach, wordt een geslachtslijn getekend tot op Terach, de vader van Abraham.
Volgens de beschrijving woonde Abraham oorspronkelijk in het Chaldeese Ur, waar hij ook was geboren. Meestal denkt men dat daarmee de Sumerische stad Ur in Zuid-Mesopotamië bedoeld wordt, maar die identificatie is niet zonder problemen.
Abram (zoals hij aanvankelijk heette) was getrouwd met Sarai. Zij hadden geen kinderen gekregen omdat zij onvruchtbaar was. Abram had van God te horen gekregen dat hij zijn geboorteland moest verlaten: "Ga naar het land dat ik je wijzen zal". Abram vertrok nu met zijn familie en dienstknechten naar Haran. Daar kreeg hij een tweede oproep van God, waarna hij met zijn huishouden en knechten (circa 1000 personen) een nomadenbestaan heeft geleid.
Omdat Sarai Abram geen kinderen kon geven, gaf zij hem een van haar concubines of bijvrouwen, Hagar genaamd. Deze schonk hem een zoon, Jishma'el.
Later verscheen God voor Abram en zei: "Ik zal met jou een verbond aangaan en je zeer veel nakomelingen geven. En je zult de stamvader worden van vele volkeren. Daarom heet je niet langer Abram, maar Abraham. En je vrouw heet niet langer Sarai, maar Sara. En ik zal haar vruchtbaar maken."
Sara schonk Abraham nu een zoon, Jitschak. Als test van zijn geloof moest Abraham echter deze zoon aan God offeren. Toen hij op het punt stond om dit inderdaad te doen, weerhield God hem ervan en stond er een ram gereed om de plaats van het mensenoffer in te nemen.
Sara stierf op 127-jarige leeftijd in Hebron, in Kanaän (nu de Westelijke Jordaanoever). Daarna trouwde Abraham opnieuw, met Ketura. Zij schonk hem zes zonen: Zimran, Joksjan, Medan, Midjan, Jishbak en Soeach.
Abraham overleed tenslotte, 175 jaar oud. Hij werd begraven door zijn zonen Jitschak en Jishma'el, volgens de overlevering in de huidige Grot van de Aartsvader in Hebron.
Abraham in de Bijbel
In het Oude Testament staat hetzelfde beschreven als in de Joodse versie, maar de meeste namen zijn anders gespeld. Dit verschilt soms zelfs per bijbelvertaling. In het Nieuwe Testament wordt Abraham ten voorbeelde gehouden als de ideale christen avant la lettre, omdat hij zo rotsvast op God vertrouwde waardoor God hem als rechtvaardig aanmerkte. Want zoals een christen, aldus de christenen, door God als rechtvaardig wordt beschouwd dankzij zijn geloof in het offer van Jezus Christus, zo wordt Abraham vanwege zijn vaste geloof in God als een Oud-Testamentische voorloper daarvan beschouwd. In geestelijke zin worden alle ware christenen door hen ook nakomelingen van Abraham genoemd, zoals de Israëlieten en Arabieren zijn lijfelijke nakomelingen zouden zijn.
Samengevat zegt het Nieuwe Testament over Abraham:
Abraham was de stamvader van het Joodse volk [1], dus ook een voorvader van Jezus [2]
Abraham werd door God geëerd [3]
Door zijn geloof is Abraham nu in het Koninkrijk bij Christus [4]
God is Abrahams God; daarom leeft Abraham bij God [5]
Abraham ontving van God grote beloftes [6]
Abraham volgde God [7]
God zegende Abraham om zijn geloof [8]
Abraham is de stamvader van ieder die in geloof tot God komt [9]
Abraham in de islam
Ibrahim offert zijn zoonIn de Koran is Ibrahim een belangrijke profeet en boodschapper van de Suhuf-i-Ibrahim, voorafgaand aan Mohammed en de Koran. De Koran benadrukt een voortzetting te zijn van de eerdere boodschap die Ibrahim ontving. Ibrahim wordt nadrukkelijk moslim en hanif genoemd en de discussies rondom zijn geloof of hij jood of christen was, volledig afgekeurd. Zo zegt Soera De Koe 135: En zij zeggen: "Weest joden of christenen, dan zult gij worden geleid". Zeg (hun): "Neen, maar (volg) de godsdienst van Abraham, de oprechte: hij behoorde niet tot de afgodendienaren". De Koran noemt hem monotheïst en ook de vader van monotheïstische volkeren. In soera De in de Rangen Behorenden is het verhaal terug te vinden van een niet bij naam genoemde zoon die Ibrahim volgens de opdracht van God moet offeren. Omdat Ibrahim aan die opdracht wil voldoen wordt hij uiteindelijk vrijgesteld door God.
Het Offerfeest in de islam is een herdenking van het offer van Ibrahim. Hoewel het verhaal in de Koran niet gedetailleerd is, gaan de islamitische tradities verder in op de bedoelingen en de achtergronden van het verhaal. Ibrahim werd door God gevraagd te offeren wat hem het dierbaarst was. Ibrahim, die rijk aan bezittingen was, maar slechts één zoon had, van wie hij erg veel hield, begreep dat God de beschikking had over leven en dood. Ook begreep hij dat God hem niets kon vragen dat zondig was. Hij was er, hoeveel moeite het hem ook kostte, toe bereid zijn zoon te offeren, want die was hem het liefst. De meeste islamitische tradities gaan er vanuit dat het om zijn zoon Ismaïl gaat. Vlak voordat Ismaïl geofferd zou worden, verscheen de engel Djibriel. Deze vertelde Ibrahim dat de opdracht volbracht was, en dat hij de beproeving had doorstaan. In de omgeving vond Ibrahim een ram, die vervolgens werd geofferd. Zo maakte God aan Ibrahim duidelijk dat hij geen mensenoffers wil, maar gehoorzaamheid.
Ibrahim was genoodzaakt Hagar en hun zoon Ismaïl de woestijn in te jagen. Maar God redde hen echter door het doen ontspringen van de bron Zamzam en beloofde, zoals ook vermeld in Genesis/Beres'jiet 21:19, dat Ismaïl de vader zou worden van een groot volk: de Arabieren. Volgens de plaatselijke traditie zouden Hagar en Ismaïl zich gevestigd hebben in Mekka, alwaar Ibrahim hen op kwam zoeken. Ibrahim en Ismaïl herbouwden samen de Ka'aba, die oorspronkelijk gebouwd was door Adam, maar zij was vervallen en werd gebruikt voor afgoderij. Moslims beschouwen Adam als de eerste monotheïst, een hanif. Er zijn nog verschillende verhalen binnen de islamitische tradities dat Ibrahim nog regelmatig bij Ismaïl op bezoek kwam.
Abraham als historische figuur
Over Abraham zijn geen andere historische bronnen te vinden dan de Tenach, de Bijbel en de Koran. Desondanks wordt Abraham ook vaak door niet-gelovigen beschouwd als een persoon die echt heeft bestaan. Andere personages, zoals Adam en Eva en Noach worden door niet-gelovigen meestal als fictieve personages gezien. Eén van de redenen is dat het bestaan van Abraham makkelijker aan te nemen is dan het bestaan van Adam, Eva en Noach. Wanneer de laatste drie daadwerkelijk de voorvaders/moeder van alle mensen zouden zijn, zou dit, volgens hen, tot onoplosbare vragen inzake de genetica leiden. Zev Herzog, een archeoloog verbonden aan de universiteit van Tel Aviv, publiceerde in november 1999 een artikel in de Maariv, waarin hij schreef dat vijftig jaar onderzoek in Israël geen bewijs heeft opgeleverd dat de verhalen in de Bijbel ondersteunt. Hij meent dat Abraham, Izaäk en Ismaël als legendarische figuren moeten worden opgevat.
The data shown has no sources.