Child(ren):
Hij is getrouwd met Nn.
Over Nieuw Hoxwier, een volgens kenners weinig geslaagde replica van de verdwenen state bij Mantgum, zullen we het hier niet hebben.
Het bouwwerk staat er per slot van rekening nog maar twee jaar. De oorspronkelijke buitenplaats hield het op z?n minst drie eeuwen vol.
De naam Hoxwier is een samentrekking van hoek en terp en verwijst naar de plek van de state: een hoek bij de oude zeedijk die Oostergo beschermde tegen het water van de Middelzee.
Voorname families woonden er; grietmannen en geleerden, sommigen van adel, anderen getooid met klassieke Friese namen als Van Galama en Van Aylva.
Rond, maar waarschijnlijk zelfs ver voor 1500 moet Hoxwier er al gestaan hebben, weten we uit oude
geschriften. Die gaan onder andere over de zwanen- jacht waartoe de bewoners het recht hadden.
De zwaan was een geliefde lekkernij, in royale mate voorhanden. Toch mocht niet iedereen de beesten vangen en doden. In een register was opgetekend wie het recht bezat en in welk gebied hij mocht jagen. De zwanen werden gemerkt om te voorkomen dat ze in verkeerde handen zouden belanden. Geregeld waren er heftige ?grensconflicten? tussen de swannekriten. Veel informatie over de bewoners van Hoxwier danken we aan de Friesche Volks- almanak uit 1890 onder redactie van de beroemde dr. G. A. Wumkes. Bladzijden lang wordt verhaald hoe het de stichters, de familie Heringa, en hun opvolgers verging.
Midden achttiende eeuw was het gedaan met de state. Gebouwen en landerijen waren zo verwaarloosd dat tot sloop werd overgegaan. Omstreeks 1860 werd de terp afgegraven en verscheept naar Holland om de geestgronden te verrijken.
,,Wat rest??, meldt de almanakschrijver, ,,is de voormalige reed en singels, en bij het nieuw gebouwde stelpke, de naam Hoxwier op een landhek geschilderd, die den vaderlandslievende wandelaar, zoo hij deze plek mocht bezoeken, een pooze doen toeven, een pooze van stille overpeinzing en weemoedige herdenking van hetgeen vroeger was.??
The data shown has no sources.