He is married to Johanna Hendrica Scheffers.
They got married on July 11, 1893 at Djokjacarta, he was 31 years old.
Child(ren):
Adriaan van Mierlo werd geboren in een bankiersgeslacht ? als jongste zoon van Jacobus van Mierlo en Joanne Vervoort. Zijn vader en grootvader waren eigenaar van bestuursvoorzitter van de Bredase Bank (?).
Adriaan had een broer en een zuster. Mogelijk waren er meerdere kinderen in het gezin. Hij sprak er weinig over. Op 16-jarige leeftijd verloor hij zijn moeder en raakte volgens de normen van die tijd min of meer losgeslagen. Hij bleef zitten op de HBS, begon te spijbelen, ging om met verkeerde vrienden, had affaires met meisjes en maakte schulden.
Na een forse ruzie met zijn vader en boer werd besloten dat hij dienst zou nemen in het Koninklijk Nederlands Indische Leger (KNIL) en voor zes jaar naar de oost zou gaan.
Op 8 juni 1881 meldde hij zich aan. Hij was toen 19 jaar oud. Op 10 September 1881 geembarkeerd te Amsterdam. Op 22 Oktober 1881 was zijn aankomst te Batavia (Java). Adriaan werd ingedeeld bij de troepen op Sumatra. Hij doorliep de opleiding voor onderofficier en vocht mee in de Atjehoorlogen. Daar werd hij onderscheiden voor dapperheid en moed.
De Atjehoorlog (1873-1914) was een koloniale oorlog die het Koninkrijk der Nederlanden voerde met het aanvankelijk oogmerk om de zeevaart door Straat Malakka te beveiligen tegen zeerovers uit Atjeh. Later was het doel het Sultanaat Atjeh onder Nederlands koloniaal gezag te brengen en te houden.
In het karzernegebied beschikte hij als onderofficier over een inlandse huishoudster. Uit de relatie met deze Atjehse vrouw werd een dochter geboren die hij erkende en naar zijn moeder noemde: Joanna van Mierlo.
Toen zijn diensttijd voorbij was besloot hij voor een tweede termijn van zes jaren bij te tekenen. In die tijd deed hij de opleiding voor ziekenverpleger in het Militair Hospitaal. Als sergeant ziekenvader (gediplomeerd verpleger) kreeg hij de leiding over een afdeling en werkte hij nauw samen met de militaire arts. Als ziekenvader werd hij overgeplaatst naar het Militair Hospitaal te Djokjakarta. Zijn Atjehse vrouw was tijdens een aanslag om het leven gekomen zodat hij dochter Joanna meenam. Hij plaatste haar in het R.K. weeshuis te Djokja, waar hij kennis maakte met een der meisjes, Johanna Scheffers. Dochter Joanna was in die tijd 5 jaar oud.
Ontmoeting en leven Adriaan van Mierlo en Johanna Scheffers
Terwijl Adriaan van Mierlo als afdelingshoofd werkte in het militair hospitaal te Djokja bezocht hij regelmatig zijn dochter Joanna in het weeshuis. Daar ontmoette hij Johanna Scheffers. De kennismaking met Johanna Scheffers werd verdiept, de twee werden verliefd op elkaar.
Ondanks de relatie wilde Adriaan rond de beeindiging van zijn diensttijd (1892) terug naar Breda. Zijn vader drong er op aan dat hij terug zou komen om zijn plaats binnen de familie in te nemen. Hij was ondertussen 30 jaar en zijn wilde haren kwijt. Maar het liep anders..
Hij was onvoorzichtig in zijn verliefdheid en de 19-jarige Johanna Scheffers raakte zwanger van hem. Moeder overste van het weeshuis en de pastoor riepen Adriaan op het matje en de Raad van Justitie die de voogdij had over de minderjarige Johanna wees hem op zijn plicht en verantwoordelijkheid. Op 11 juli 1893 trouwde Adriaan van Mierlo met Johanna Scheffers te Djokja. Hij was 31 jaar en zij bijna 20 jaar.
Het jonge echtpaar kreeg een woning toegewezen in het naburige Surakarta, Solo. Als voorwaarde bij de huwelijksonderhandelingen had Adriaan geëist dat Johanna zijn dochter Joanna in het gezin zou opnemen en tot meerderjarigheid zou opvoeden. Uit het huwelijk kwamen twee kinderen:
Franciscus Adrianus van Mierlo, geboren op 7 November 1893 te Solo. Overleden op 16 Januari 1981.
Elizabeth Johanna van Mierlo, geboren op 2 Januari 1897 te Solo. Overleden op 28 November 1989.

Adriaan werkt als afdelingshoofd in het Militair Hospitaal te Djokja tot zijn diensttijd was geeindigd. Hij ging met groot verlof en kreeg een toezegging voor ouderdomspensioen over de 12 jaren die hij in dienst was geweest (1881-1893).
Terugkeer naar Nederland was door zijn huwelijk onmogelijk geworden. Hij zwaaide af in 1895 en ging op zoek naar werk in de burgermaatschappij. Hij trad in dienst van de NIS (Nederlands Indische Spoorwegen) en reed op de treinen als conducteur. Het gezin bleef nog een aantal jaren wonen in Solo en maakte daar een grote overstoming mee van de rivier Bengawan Solo. Door heftige regens was de rivier buiten zijn oevers getreden en overstroomde de stad dusdanig dat de huizen onder water kwamen te staan.
Via de spoorwegen werd Adriaan overgeplaatst naar Semarang en verhuisde men naar deze stad. Later solliciteerde Adriaan vanuit zijn oude beroep van hoofdverpleger in het Centraal Ziekenhuis te Semarang. Hier werd hij aangesteld als Directeur-bedrijfsleider.
Na de dood van Jacobus van Mierlo te Breda ontving Adriaan zijn wettig erfdeel. Hij kocht daarvan een stuk gond te Malang waar hij twee huizen liet bouwen. Na zijn pensionering verhuisde hij naar Malang waar hij het hoekhuis Ons Nestje betrok. Het andere huis werd (en bleef) verhuurd. De huizen ons nestje en ons hoekje bevonden zich in de Kawistraat en op Betèh. Doordat Malang in de bergen ligt heerst er een aangenaam klimaat.
Adriaan van Mierlo overleed op 21 December 1940 te Malang.
Adriaan Franciscus Adrianus Fransciscus van Mierlo | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1893 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Johanna Hendrica Scheffers |
The data shown has no sources.