He had a relationship with Othelhilde van de Noordmark van Saksen.
Child(ren):
Dirk III (circa 982 – 27 mei 1039), bijgenaamd Hierosolymita was een Friese graaf.
Hij was van 993 tot 1039 graaf van het latere graafschap Holland.
Hij was een zoon van graaf Arnulf.
Dirk III's vrouw heette Othelhilde (ca. 985 - Quedlinburg, 9 maart 1043/44).
Over haar afkomst bestaat geen zekerheid. Als zij een dochter van hertog
Bernhard I van Saksen was, dan trouwde haar zoon Floris met zijn volle nicht.
Als vader wordt ook wel Bernard I van Brandenburg, de markgraaf van de Noordmark,
genoemd.
Uit het huwelijk van Dirk met Othelhilde werden vier kinderen geboren:
- Bertrada, die trouwde met Diederik II van Katlenburg
- Swanhilde, die trouwde met Emmo van Loon
Het regentschap van Lutgardis[bewerken]
Toen zijn vader Arnulf in 993 sneuvelde, was Dirk III nog te jong om het bestuur
op zich te nemen, waarop zijn moeder Lutgardis van Luxemburg deze taken waarnam.
In 1005 was Dirk oud genoeg om zelfstandig het graafschap te besturen, maar maakte
nog steeds dankbaar gebruik van de goede connecties van zijn moeder: zij riep de hulp
in van haar zwager, de Duitse koning Hendrik II, om een Friese opstand te onderdrukken.
De koning vertrok vanuit Utrecht per schip met een leger naar Friesland en bracht
de aanvallen tot staan.
Conflict met de keizer[bewerken]
Dirk was actief in de ontginning van moerassen door gronden te verpachten aan Friezen
die het in cultuur brachten, maar die wilde gronden werden door de bisschoppen
van Utrecht als hun gebied beschouwd. Rond 1015 koloniseerde Dirk zo de Riederwaard.
Bovendien bouwde hij een burcht in Vlaardingen, waarschijnlijk op de plek waar zich nu
de Grote Kerk bevindt, waar het riviertje de Flarding (tegenwoordig de Vlaardingse haven)
uitmondde in de Merwede (tegenwoordig de Nieuwe Maas). Vanuit die burcht dwong hij de
kooplieden die langs kwamen varen, onderweg van Tiel naar Engeland en vice versa,
om tol te betalen. Deze kooplieden én ook bisschop Adelbold van Utrecht riepen daarom
de hulp in van de Duitse keizer. De keizer gaf in 1018 zijn neef Dirk de opdracht om
zijn vesting te ontruimen. In plaats van zijn leenheer te gehoorzamen, verschanste Dirk
zich op zijn burcht en de keizer kon nu niet anders dan een leger op hem af sturen.
Dit leger, onder leiding van hertog Godfried de Kinderloze, bestond uit een vloot met troepen uit Utrecht, Keulen en Luik.
De veldslag in het moeras[bewerken]
Op 29 juli 1018 kwam het tot de Slag bij Vlaardingen. Het laatste stuk naar de burcht
moest via land worden afgelegd, wat lastig ging omdat het gebied vol met sloten
en dijken lag. Het duurde niet lang voor het leger van Godfried vastliep en noodgedwongen
moest terugkeren naar hun schepen om een andere route te zoeken. Op de terugweg
liep het leger echter in hinderlaag van de troepen van Dirk. Godfried maakte met zijn
leger een tactische terugtrekkende beweging, waarop iemand uit het Friese kamp riep
dat de voorste gelederen verslagen waren en de hertog op de vlucht sloeg. Hierop raakten
de troepen van Godfried zo in paniek dat velen in volle wapenuitrusting de rivier in sprongen,
in een poging de schepen te bereiken. Andere kwamen vast te zitten in het moeras.
Dirk maakte direct gebruik van de paniek en het machtige leger van de hertog werd
volledig in de pan gehakt. Godfried werd hierbij gevangengenomen.[1]
Hierosolymita[bewerken]
In de 12e-eeuwse Annalen van Egmond staat Dirk III vermeld met de bijnaam Hierosolymita,
de Jeruzalemganger. Dat duidt erop dat hij een pelgrimstocht naar het Heilige Land
heeft gemaakt. Volgens de 14e-eeuwse geschiedschrijver Johannes de Beke
heeft Dirk zijn tocht rond het jaar 1030 ondernomen.
Het bewind van Dirk III[bewerken]
Tijdens zijn graafschap wist Dirk zijn gebied uit te breiden richting het oosten.
Deze uitbreiding ging ten koste van het bisdom Utrecht. De uitbreiding bestond onder
meer uit het gebied ten zuidoosten van Alphen, tussen Zwammerdam en Bodegraven.
In 1017/1018 zou Dirk ook nog een oorlog tegen de Friezen hebben gevoerd.
Nadat de keizer in1024 kinderloos overleed, steunde Dirk Koenraad II in diens strijd
om de opvolging. Na het overlijden van Dirk III, ging zijn vrouw terug naar Saksen,
waar zij op 31 maart 1044 overleed. Dirk III is begraven in de Abdij van Egmond.
Othilde werd begraven in Quedlinburg.
Voorouders[bewerken]
Voorouders van Dirk III van Holland
Overgrootouders
Dirk I van Holland bis (875-939)
∈fin; 928?
Gerberga van Hamaland (912-)Arnulf I van Vlaanderen (889-965)
∞ 934
Aleidis van Vermandois (916-960)Wigerik (886-919)
∞
Kunigunde (890–940)
Grootouders
Dirk II van Holland (932–988)
∞ 948
Hildegard van Vlaanderen (936-990)Siegfried van Luxemburg (922-998)
∞ 950
Hedwig van Nordgau (937–993)
Ouders
Arnulf van Gent (951-993)
∞ 980
Lutgardis van Luxemburg (960-1005)
Dirk III van Holland (+/-982-1039)
Bronnen[bewerken]
Noten
- Omhoog↑ Het verloop van de veldslag is opgetekend door de monnik Alpertus van Metz. Alpertus werd
- vermoedelijk geboren in het bisdom Utrecht. Hij werd monnik te Metz en keerde daarna
- waarschijnlijk als kanunnik naar Utrecht terug. Uit zijn verslag blijkt duidelijk dat hij aan de kant
- van de bisschoppen stond.
Bronnen
Boer, D.E.H. de & Cordfunke, E.H.P., Graven van Holland - portretten in woord en beeld (880-1580),
Walburg Pers, Zutphen, 1995.
- Graaf, R. de, Oorlog om Holland 1000 - 1375, Verloren, Hilversum, 1996.
Dirk III 'Hierosolomyta' van Holland, geb. omstr. 981, volgde zijn vader op als graaf van Holland onder voogdij van zijn moeder 993, koloniseerde de Riederwaard omstr. 1015, versloeg het keizerlijk leger van Hendrik II bij Vlaardingen 1018, maakte een bedevaart naar Jeruzalem, steunde Koenraad II in de strijd om het Duits koningschap na 1024, overl. 27 mei 1039, begr. Abdijkerk Egmond, tr. voor 1019 * Othilde von de Nordmark, geb. omstr. 993 (mogelijk dochter van Bernard I, markgraaf van de Nordmark 1018-1044, en N.N. Vladimirovna van Kiev), vertrok na de dood van haar man terug naar Saksen (1039), overl. Quedlinburg 31 mrt. 1044
Volgens broeder Leo (Egmondse annalen, 1370) was zij een dochter van Bernard, hertog van Saksen. Hij geeft hiervoor geen enkele bronvermel-ding. Tegen deze filiatie is als belangrijkste punt in te brengen dat Floris I zelf met een dochter van Bernard I von Saksen was gehuwd, waardoor Floris en Gertrudis neef en nicht zouden zijn. Ramaer (1932) baseert zich op een artikel van Cohn (1871), die aangeeft dat Othelhilda als dochter van markgraaf Bernard II was (zoon van Bernard I van de Nordmark) zonder verdere verklaring. Europaische Stammtafeln I Teilband I geeft slechts één Bernard aan, gehuwd met een onwettige dochter van de vorst van Kiev en vader van Koenraad von Haldensleben. Deze Bernard heeft een zus, eveneens Othelhildes genoemd en stamt uit een belangrijkse Saksische familie (bron:
The data shown has no sources.