Attention: Age at marriage (January 24, 1328) below 16 years (15).
She is married to Edward Iii Van Engeland.
They got married on January 24, 1328 at York, she was 15 years old.
Ter bekroning van het feit dat Willem van Henegouwen in 1326 met succes de Engelse koningin Isabella had geholpen om zoon Edward op de Engelse troon te krijgen, werden Philippa en de nieuwe koning aan elkaar uitgehuwelijkt. Het huwelijk vond plaats op 24 januari 1328 in York. Het was een gearrangeerd en politiek huwelijk, maar niettemin weet de geschiedschrijver Jean Froissart – die zegt het van haar zelf te hebben gehoord – te melden dat Philippa en Edward verliefd op elkaar waren.
In maart 1330 werd Philippa, zwanger van haar eerste kind, in de kathedraal van Westminster tot koningin gekroond en op 15 juni van dat jaar werd Edward (later bekend als de ‘Black Prince’) geboren. Philippa en Edward kregen in totaal twaalf kinderen, vijf dochters en zeven zoons. Slechts vijf van hen overleefden haar.
Philippa’s huwelijk met Edward stond voornamelijk in het teken van de telkens terugkerende problemen met Schotland en van de Honderdjarige Oorlog (1337-1453) tussen Engeland en Frankrijk en hun steeds wisselende bondgenoten. Desondanks maakte Engeland een periode van culturele bloei door, met onder andere in 1348 de oprichting van de ‘Orde van de Kousenband’ (‘Order of the Garter’). De stichting van het ‘Queens college’ in Oxford in 1341 is ook een teken van deze culturele bloei. Het college werd in naam van Philippa gesticht, en zij was de beschermvrouwe.
Omstreeks 1331 liet Philippa Vlaamse wevers naar Engeland komen om daar hun ambacht uit te oefenen. Tot die tijd werd de Engelse wol in ruwe vorm geëxporteerd naar de Lage Landen om daar bewerkt te worden. Al in 1335 bestond er in Norwich (Norfolk) een kolonie wevers onder patronage van Philippa. De wolbewerking en de fabricage van kwalitatief hoogstaande wollen stoffen werden een belangrijke bron van inkomsten voor Engeland.
Overlevering en dood
In 1361 nam Philippa de Henegouwse dichter en kroniekschrijver Jean Froissart (1337-1404) aan als klerk. Froissart wilde een geschiedenis van zijn eigen tijd schrijven en Philippa gaf hem daartoe alle gelegenheid. Hij beschreef haar als ‘de grootstekoningin die Engeland regeerde na koningin Guinevere’ (de legendarische echtgenote van koning Arthur) en liet geen mogelijkheid onbenut om zijn opdrachtgeefster te prijzen. Froissart verhaalt over haar vele goede eigenschappen en daden, haar hulpvaardigheid, naastenliefde en haar vrijgevigheid.
Philippa van Henegouwen stond onder tijdgenoten bekend als een dappere, manmoedige vrouw. De dichter van Voeux du Heron (ca.1338) beschuldigt Edward III van lafheid omdat hij niet naar Frankrijk durft te gaan om daar zijn aanspraken op de Franse troon te doen gelden. Volgens de dichter zou ook Philippa deze kritiek hebben gedeeld: ze zwoer een eed dat zij niet zou bevallen van haar ongeboren kind (Lionel) voordat Edward III zich inscheepte naar Frankrijk (Vale (2001) 217-218). En toen Edward zich in 1346 wel met zijn leger in Frankrijk bevond en een Schotse troepenmacht Engeland binnenviel, zou Philippa volgens Froissart hebben besloten om zelf een leger op de been te brengen en aan te voeren. Op 17 oktober vond de slag bij Neville’s Cross plaats. Philippa besteeg haar paard en moedigde haar manschappen aan. Daarna vertrok zij naar Durham om voor de overwinning te bidden. De slag werd door de Engelsen gewonnen en de Schotse koning werd gevangen genomen.
Een ander voorbeeld van Philippa’s rol in de oorlog vond een jaar later plaats. Toen Calais zich na een belegering van twaalf maanden aan Edward III moest overgeven, eiste Edward, geïrriteerd omdat de belegering hem zoveel tijd en geld had gekost, dat de zes belangrijkste burgers van de stad hem de sleutels van de stad zouden overhandigen, blootsvoets, met onbedekte hoofden en met een strop om hun nek om daarna meteen gehangen te worden. Philippa wist echter haar echtgenoot over te halen om deze burgers te sparen. Deze episode is opgeschreven door de Luikse kanunnik Jehan le Bel en later door Froissart overgenomen.
De laatste jaren van haar leven leed Philippa van Henegouwen aan een slopende ziekte. In 1368 stierf haar lievelingszoon Lionel, hertog van Clarence. Ook moest zij toezien hoe Alice Perrers, een van haar hofdames, als maîtresse van Edward III steedsmeer invloed op hem kreeg. Nadat zij op 15 augustus 1369 was gestorven, schreef Froissart een klaagzang op de dood van de koningin: ‘Quant la bonne et belle/ La sage et loyelle/ Sans juste querelle,/ Mort, tu nous as pris,/ Fausse t’en appele,/ Et très desloyelle’ (geciteerd bij Shears, 29) [Dood, gij hebt ons afgenomen, deze goede en schone vrouw, wijs en eerlijk, in een oneerlijke strijd].
Philippa Van Hennegouwen | ||||||||||||||||||
1328 | ||||||||||||||||||
Edward Iii Van Engeland |