Genealogy inwoners Ter Aar plm. 1650-1960 » Adriana "Jaantje" Huis (1886-1973)

Personal data Adriana "Jaantje" Huis 

• Nickname is Jaantje.
• She was born on January 9, 1886 in Maassluis.Source 1

  Tijdstip: 02:30

  -- Adriana Huis is geboren in het woonhuis staande in wijk F, Boonenstraat nr. 52. Zij is aangegeven door Jan Huis, 33 jaar, touwslager, wonende te Maassluis. De getuigen bij de geboorteaangifte zijn Willem Verschoor, 36 jaar, zeeman en Willem van Zanten, 56 jaar, zeeman, wonende beiden te Maassluis.
  Een citaat uit de geboorteakte luidt als volgt: ".....en is hiervan opgemaakt deze Akte, welke, door den comparant en de eerste getuige, na gedane voorlezing, nevens Ons, is onderteekend verklarende de laatstgemelde getuige niet te kunnen schrijven, zulks nimmer geleerd hebbende....."

• She was christened.

  Geloof: ND

• Profession: baker, werkster, nettenbreister, nettenboetster.
• She died on April 20, 1973 in Haarlem, she was 87 years old.Source 2

  -- Adriana Huis is overleden 'in een verpleegtehuis' in de Crayenesterlaan. Zij is aangegeven door Jan de Niet, 61 jaar, rijksambtenaar, wonende te IJmuiden, gemeente Velsen.

• She is buried on April 25, 1973 in Driehuis.
• A child of Jan Huis and Martina Schoonenberg
• This information was last updated on February 26, 2021.

Household of Adriana "Jaantje" Huis

(1) She is married to Nicolaas de Niet.

-- Nicolaas de Niet en Adriana Huis woonden in de Sandelijnstraat nr. 92 te Maassluis. In IJmuiden is Adriana Huis, na het overlijden van haar man Klaas, gaan wonen in het 'Patrimonium' te IJmuiden. In het begin van de Tweede Wereldoorlog verhuisde Adriana Huis eerst naar de Kleverlaan in Haarlem en daarna weer terug naar de Hadleystraat 35 in IJmuiden (bron: PK Adriana Huis)

They got married on December 19, 1907 at Maassluis, she was 21 years old.Source 3

-- De getuigen bij het wettelijk huwelijk van Nicolaas de Niet en Adriana Huis zijn: Martinus Huis, 23 jaar, barbier, broeder der tweede comparante; Dirk de Niet, 58 jaar, loggerschipper; Arie Rijke, 41 jaar, zeeman, ooms van den eersten comparant en Martinus van der Torren, 32 jaar, huisschilder, zwager van de comparante, wonende de eerste en de vierde getuige te Rotterdam, de overigen te Maassluis.
En is hiervan deze akte opgemaakt welke na gedane voorlezing door de comparanten, de ouders, de getuigen en ons is onderteekend.

Child(ren):

1. Maartje de Niet  1909-1993 
2. Jan de Niet  1911-1998 

(2) She is married to Leenderd de Neef.

-- Adressen waar Leenderd de Neef en Adriana Huis hebben gewoond: 21-09-1943 Kerkerinklaan nr. 31 te Santpoort; 21 -12-1945 Kloppersingel nr. 129 te Haarlem; 07-05-1947 Burg. Rambonnetlaan nr. 36; 20-10-1948 vern. B.Rambonnetlaan nr. 23; 05-01-1949 Edisondwarsstraat nr. 11; 24-01-1950 Wolframstraat nr 11 (vern)
-- De 25 jarige bruiloft werd gevierd op 04-12-1952 in de Ichtusburcht te IJmuiden.

Their notice of marriage was on November 16, 1927 in IJmuiden.

-- Op moment van ondertrouw woonde Leenderd de Neef in de Hadleystraat nr. 35 en Adriana Huis in de Corn. Drebbelstraat nr. 32.

Notes about Adriana "Jaantje" Huis

-- Een eigen beschreven verhaal van Ardie van Kessel - de Niet over haar grootmoeder van vaderszijde.

- Het leven van Adriana Huis -

-- Adriana Huis breide samen met Teuntje de Niet netten voor de trawlvisserij, dit was thuiswerk, de kamer hing vol met netten. Het garen werd door zoon Jan op klosjes gedaan. Verder was Adriana Huis vaak in de boetschuur te vinden om netten te boeten, dit waren de netten voor deharingvisserij. Haar schoonzus Anna de Niet was het hoofd van de nettenboetsters. De boetschuur was boven Thalia (bioscoop)
-- Adriana Huis kwam op 08-05-1918 naar IJmuiden en vestigde zich eerst bij haar schoonouders in de Pres. Krügerstraat. Toen het 'Patrimonium' klaar was vertrok zij met haar zwager Toon Kalkman en en schoonzuster Teuntje de Niet naar de Corn. Drebbelstraat; verder woonde zij in de Hadleystraat nr. 35. In 1942 moest zij evacueren en vestigde zij zich op de Kerkweg te Santpoort. Op 21-09-1943 verhuisde zij naar Kerkerinklaan nr. 31 te Santpoort, waar zij bij haar zoon Jan (mijn vader) intrekt. In 1944 woont zij noodgewongen in de Vrederijkstraat te Haarlem; Op 21-12 1945 vertrekt zijnaar de fam. van der Linde) op de Kloppersingel nr. 129 te Haarlem; op 07-05-1947 komt zij terug naar IJmuiden en woont dan Rambonnetlaan nr. 36; hernummerd op 20-10-1948 in nr. 23. Op 05-01-1949 verhuisde zij naar de Edisondwarsstraat nr. 11 en op 24-01-1950 wordt deze straat de Wolframstraat nr. 11. Op 07-12-1951 voelde Adriana zich niet goed, erg veel pijn en besloten werd een dokter erbij te halen, deze constateerde een galaanval, tante Truus kwam uit Rotterdam om haar te verzorgen. De aanvallen werden niet of nauwelijks minder en op 07-01-1952 werd zij in het ziekenhuis opgenomen en werd daaraan galstenen geopereerd. Op 08-01-1956 werd zij overvallen door een aanval van ischias, haar zus Alie kwam uit Rotterdam over om haar te verzorgen. Zij wordt in 1970 dement en is regelmatig de kluts kwijt, zij was regelmatig haar sleutels kwijt, klom uit het raam en ging richting Fahrenheitstraat. Nico of Ardie gingen dan met de reservesleutel naar de Wolframstraat en de verloren sleutels werden meestal in haar bed gevonden. Haar zus Alie kwam vaak over en lette dan op haar, Ardie was in haar vrije dagen veel in de Wolframstraat. Besloten werd haar naar Toon en Teuntje Kalkman te verplaatsen. Het huis werd op 11-03-1971 door Renske Kramer getaxeerd en de waarde werd geschat op f 25.000,- Diezelfde dag was moeder Adriana (zo werd oma genoemd door mijn vader) bij Toon enTeuntje weggelopen en vond haar gang naar de Fahrenheitstraat weer. Elly (de Niet-Post) sliep vanaf 13-04-1971 bij oma en Nico begint in juli met het witten van de plafonds, dat erg op schoot want oma had de griep en was bij Mary, Bij haar thuiskomst was zij erg enthousiast over haar mooi geschilderde huis, maar vooral de keuken. Nico bleef bij oma slapen, zij kan echt niet meer alleen gelaten worden. Nico en Elly besloten om bij oma in te trekken en vader Jan wilde het huis kopen voor Nico en Elly, na een enorme ruzie met zijn zus zijn Nico en Elly naar Leidschendam verhuisd en het huis werd voor een minimum bedrag aan Ed Louwen (een neef van mij) overgedaan. Op 20-07-1971 gaan Nico en Elly in ondertrouw en oma werd naar Rotterdam gebracht, w.s. naar tante Alie. Het opruimen van het huis kon beginnen. Op 26-08-1971 zijn Nico en Elly getrouwd en trokken zij voorgoed bij oma in. Deze is erg verward, maar vindt het wel gezellig dat er mensen om haar heen zijn, vooral als zij voor het slepen gaat een glaasje met het een of ander drankje krijgt. Vanaf 21-01-1972 werd oma naar de Fahrenheitstraat gehaald als Ardie vrij van haar werk had. Oma was dan erg rustig en in die tijd werden in de Wolframstraat haar planten, die dagelijks vele malen water kregen en dus er niet meer tegen konden vervangen door plastic planten. Oma was hier heel blij mee, wij hoefden de potten alleen dagelijks maar leeg te gooien. Alle partijen weer tevreden. Ardie paste dan wel regelmatig op oma, maar als zij uit de nachtdienst kwam en wilde slapen dan werd oma ook gehaald en deze bleef maar om haar vragen, totdat bij Ardie de bom barstte en zij terug ging naar Haarlem, waar het trouwens ook op de dag niet rustig was om te slapen. Op 27-11-1971 ging Ardie haar weer halen voor een dagje in de Fahrenheitstraat. Oma was erg opgewekt en verheugde zich op deze dag, zij was uitzonderlijk helder. Bij het Moerbergplantsoen wilde zij ineens zitten 'ik voel mij niet goed, even rusten hoor'. Na een paar minuten stond zij weer op om als een blok tegen de grond te vallen. Ardie heeft haar halftillend naar huis gebracht en daar gekomen ontdekten wij dat zij een hersenbloeding heeft gehad, zij zat alleen maar te huilen, praten deed zij niet meer en haar rechterhelft van haar lichaam was verlamd, met spoed werd dokter de Vries erbij gehaald, die het eerst wilde aanzien, 's Middags was er nog steeds geen verbetering en besloten werd haar in het Zeewegziekenhuis op te laten nemen. Op 31-12-1972 lag zij daar nog steeds heel verdrietig en geen vooruitgang. Op 06-01-1973 knapte zij weer wat op en zelfs het lopen ging weer. Op 15-01-1973 werd zij overgeplaats naar een verpleegtehuis in Heemstede. Zuster Reinhardt en Ardie brachten haar daar heen. Wij schrokken van dit verpleegtehuis, slechts een aantal bedden naast elkaar, geen sfeer en een koude bedoening. Ardie werkte daar vlakbij en bezocht haar dagelijks en zag dat oma daar niet op haar plaats was, zij zat en lag daar als een verwarde vogel in de Zweedse banden. Volgens mij had zij geen pijn, maar kwijnde geestelijk helemaal weg, zij werd steeds magerder en had bijna geen contact meer met haar familie. Als Ardie een dag niet kwam was zij onrustig. Op 20-04-1973 ging Ardie na haar nachtdienst nog even bij oma kijken en daar aangekomen schrok zij vreselijk, oma lag in bed en was niet meer bij bewustzijn, zij belde naar haar vader en eiste dat hij zo vlug mogelijk naar Heemstede moest komen als hij zijn moeder nog levend wilde zien. Hij heeft haar nog levend gezien en heeft daar voor haar gebeden. Om 21.00 is zij met haar hand in de zijne rustig overleden. Wat zullen wij haar onerm missen!
-- Adriana Huis is op 01-12-1927 te Velsen hertrouwd met Leendert de Neef op 1-12-1927, die sinds 10-9-1925 weduwnaar was van Neeltje van Vuuren. Adriana Huis en Leendert de Neef woonden o.a. in de Wolframstraat 11 te Ijmuiden.
-- Op de overlijdenskaart van Adriana Huis staat dat zij op woensdag 25 april 1973 om 14.00 uur begraven zal worden op de Westerbegraafplaats te IJmuiden in het graf van haar man Leenderd de Neef. Wat haar kinderen niet wisten was dat dit een tweepersoonsgraf was. Leenderd de Neef en zijn zoon Dirk waren daar al in begraven, dus moest er met de hoogste spoed voor het begraven van Adriana Huis een oplossing worden gezocht. Op zondagmorgen (Paaszondag) kwam de begrafenisondernemer naar het huis van Jan de Niet enna kerktijd kwam daar ook zijn zuster Maartje Louwen de Niet heen. Er moestiets besloten worden, maar wat? Jan had een eigen graf voor drie personenen omdat hij hertrouwd was, viel deze mogelijk af. Moest er met spoed een nieuw graf gekocht worden? Adriana Huis had tijdens een begrafenis op begraafplaats 'Duinhof' aan haar kinderen gevraagd, of zij na haaroverlijden daar niet begraven hoefde te worden er waren naar haar idee veel te veel konijnenholletjes en dat vond zij een luguber idee. Haar kinderen beloofden haar dat zij daar niet heen hoefde en die wens respecteerden zij. Op het moment dat de begrafenisondernemer met het voorstel kwam om Adriana Huis op 'Duinhof' te begraven. Daar waren graven in voorraad en goedkoper dan op Westerveld. Op de Westerbegraafplaats mocht niet meer begraven worden. Heel veel later bedachten Jan en Maartje dat moeder Adriana bij Neeltje van Vuuren begraven had kunnen worden en toen was daar meteen de vraag waarom Leenderd de Neef daar niet bij begraven was. Na heel wat heen en weer gepraat besloot dochter Maartje dat haar moeder, in het driepersoonsgraf, waarin haar man Hendrik Gradus Louwen al begraven was, te begraven en zodoende werd zij niet op de Westerbegraafplaats en ook niet op Duinhof maar op Westerveld begraven. Op de dag van de begrafenis stond zoon Jan de Niet op de Westerbegraafplaats om de bezoekers, die daar kwamen naar Westerveld te sturen. Op de grafsteen staat geschreven: Adriana de Niet-Huis en niet Adriana de Neef-Huis; haar kinderen wilden dit zo hebben.

De toespraak van Jan de Niet bij de begrafenis van zijn moeder Adriana Huis:

Nu wij hier bijeen zijn en gereed om moeder naar haar laatste rustplaats te begeleiden wil ik, haar zoon, in een enkel woord onze dankbaarheid uitspreken voor alles wat zij voor ons, in haar leven, heeft gedaan.
Als wij terugzien op het lange leven van moeder dan kunnen wij zeggen dat de moeite en zorgen van het leven haar niet zijn voorbijgegaan.
Reeds op 32 jarige leeftijd, in juli 1918, werd zij getroffen door één van de ergste dingen die denkbaar zijn, toen zij haar liefhebbende man en wij een vader moesten missen. Koelbloedig vermoord tijdens de uitoefening van zijn beroep als zeeman, door een wrede duikbootkapitein.
Getekend door verdriet, maar in een biddend opzien tot haar God en daarbij terzijde gestaan door tante Teuntje en oom Toon, nam zij de zware taak opzich, om voor haar kinderen te zorgen en ze deed dat met een alles opofferende liefde. Zij werd de dienende vrouw.
Overal waar hulp gevraagd werd, waar nieuw leven zich aankondigde, bij ziekte en bij sterfbedden daar groeide moeder tot grote hoogte.
Zij was de teruggetrokken, misschien wat stugge vrouw, maar met een gouden hart. In tegenstelling tot veel andere mensen stelde zij zich altijd op in het achterste gelid en alleen als er hulp geboden moest worden dan kwam ze naar voren als de kortdate vrouw die handelend optrad en waar nooit tevergeefs een beroep op gedaan werd. Haar leven was werken en helpen. Toen moeder al 74 jaar was en ikzelf bij de puinhopen van mijn geluk stond, was het ondanks haar hoge leeftijd weer moeder die meteen klaar stond om mij en mijn kinderen de helpende hand te bieden.
Helaas zagen wij de laatste jaren, tot ons verdriet, de sporen van de geestelijke aftakeling ook bij haar en wij hebben ons best gedaan haar zo goed mogelijk te begeleiden en ik wil daarbij in één adem noemen oom Toon en tante Teuntje. Bijzonder spijtig dat zij door omstandigheden nu niet aanwezig kunnen zijn. Want juist zij hebben heel veel betekend in haar leven en andersom, moeder voor hen. Het waren sterke onbreekbare banden die al gesmeed waren in de moeilijkste jaren van moeder's leven en hoewel zij hier niet zijn, Tante Teuntje, Oom Toon hartelijk dank voor het vele goede aan moeder bewezen en zeker niet in het minst de steun, de liefde en het geduld dat u met haar had in de laatste jaren van haar leven.
Als de naald van het kompas naar de pool zo werd zij steeds maar naar U getrokken, wetende dat zij daar altijd weer liefdevol werd ontvangen.
Nu is dit alles voorbij. Veel verdriet hadden we de laatste maanden omdat we haar zo weinig konden benaderen, maar één ding liet haar niet los en dat was haar onwankelbaar geloof in haar Heer en Heiland. Dat geloof was voor haar nooit een probleem geweest. Van 'is Adam er wel geweest' of 'was er wel een paradijs'. Het was een geloven dat Jezus Christus ook voor haar is gestorven aan een kruis maar dat Hij ook is opgestaan en dood en graf heeft overwonnen, opdat wij zalig kunnen worden.
Toen ik kort geleden met mijn vrouw aan haar ziekbed zat en ik met haar kon spreken over het komende Paasfeest noemde ik haar twee regels van gezang 101:
'De Heer is mijn Herder
'k heb al wat mij leest
en tot onze blijdschap nám zij het van mij over en zonder onderbreking kwamen de volgende regels over haar lippen:
'Hij zal mij geleiden
Naar grazige weiden
Hij voert mij al zachtkens
Aan waatren der rust'
Dit was het laatste dat wij van haar hoorden.
Wat is het heerlijk om zo te kunnen sterven en zo de rust, die God ons geeft, in te gaan.
Een grote dankbaarheid is het om zo'n moeder gehad te hebben en dan treuren wij niet als degenen die geen hoop hebben, maar wij vertrouwen op de belofte die God ons in Zijn Woord heeft gegeven dat wie geloofd zal hebben en gedoopt zal zijn die zal zalig worden.
Wij brengen moeder nu naar haar laatste rustplaats. Wij nemen afscheid van haar, maar haar gedachtenis blijft in ons hart al de dagen van ons leven die God ons nog wil schenken. In aanleiding hierop verzoeken wij u te zingen gezang 101.

Enkele uitdrukkingen en gezegden van oma:

1e: Groot is de wereld
2e: Proost, op de gezondheid van de huisbaas, ik moet geen cent van de man hebben.
3e: gezondheid, geef die boer een stoel
4e: Hier zit ik eenzaam en verlaten
mijn liefste komt nog altijd niet
hoe heerlijk konden wij keuv'len, praten
hoe heerlijk klonk ons beider lied,
als wij soms zaten in het groen
bij maneschijn en geur van rozen
Maar ach thans is er niets te doen.

Do you have supplementary information, corrections or questions with regards to Adriana "Jaantje" Huis?
The author of this publication would love to hear from you!

Timeline Adriana "Jaantje" Huis

Click on the names for more info. Symbols used:  grandparents    parents    brothers/sisters    children