Familienstammbaum Familie Croon uit Rozendaal » Antonij Goejer (1858-1928)

Persönliche Daten Antonij Goejer 

• Er wurde geboren am 17. September 1858 in Delft, Zuid-Holland, Netherlands.
• Er ist verstorben am 31. März 1928 in Haarlem, Noord-Holland, Netherlands, er war 69 Jahre alt.

Familie von Antonij Goejer

Er ist verheiratet mit Alida Maria Petronella Janzen.

Sie haben geheiratet.

Kind(er):

1. Antonij (Anton) GOEJER  1887-1961

Notizen bei Antonij Goejer

Jeugdherinneringen aan Oma en Opa Goejer, door Ru Ovezal

Ik schrijf wel Oma en Opa, maar in mijn jeugd, in de jaren ?20 en ?30 zeiden we Groomoe en Groova!

Zij woonden bij de geboorte van zijn dochter Alida Maria Petronella op de Rozenstraat 213 te Amsterdam.

Mijn oudste herinneringen gaan terug naar circa 1926.

Opa en Oma woonden toen aan de Leidsekade in Haarlem, dichtbij de tramremise van de Blauwe tram, die van Amsterdam naar Zandvoort reed en vóór hun huis voorbijkwam. Dat huis stond in een rij. In dat huis heeft mijn opa mij dammen geleerd en we wandelden met hem (we is Lenie en ik) over een bruggetje en door een straat naar de Haarlemmerhout. We gingen er vanuit Amsterdam heen of met de trein, of met de tram. Die begon in Amsterdam in de Spuistraat bij het Spui en had smal spoor, smaller dan dat van de stadstram in Amsterdam. Daardoor lagen er op de Rozengracht (gedempt) drie rails in plaats van twee in beide richtingen. Vanaf de Admiraal de Ruyterweg volgde de tram zijn eigen baan via Sloterdijk en Halfweg naar Haarlem. Zoals de trambaan door Haarlem kronkelde was spectaculair, met hoeken van 90°. Meestal bestond de tram uit drie grote tramstellen, die in zo’n bocht haaks op elkaar kwamen te staan. Maar een ontsporing heb ik nooit meegemaakt.

Het grote tramstation was in Haarlem in de Tempelierstraat. Daar kon worden overgestapt naar Leiden en op een stadskringlijntje.

Het was er meestal een drukte van belang, zeker zomers als er veel trams naar Zandvoort reden.

Door het smalle spoor hadden de toch brede tramwagens van Amsterdam naar Haarlem een ietwat wiegelende gang. De interieurs waren mooi en comfortabel; sommige trams hadden stoelen en banken met rieten zittingen.

Maar we gingen ook per trein. De brede wagons met een middenpad hadden 2-zits en 30zits houten banken. De trein had geen tussenstops en was dus vlugger. Haarlem had en heeft en heel mooi station. Per tram dan verder naar Opa en Oma.

Naar de tram of trein gingen we (in Amsterdam) met bus K langs de Amstel naar het Tulpplein (Amstel Hotel) en daar stapten we over in tramlijn 11, die via de Utrechtsestraat en Rokin en Damrak naar het Centraal Station reed. Nooit zal ik vergeten dat er eens, terugkomend uit Haarlem, op de hoek van Dam en Damstraat een uitslaande brand was met grote vlammen. Zoiets spectaculairs gaat nooit meer van je netvlies af.

Mijn opa was een lieve oude man met grijze krullen, zo herinner ik mij hem als klein jongetje. Ik was pas 7 toen hij in 1928 overleed.. Zijn kleinkinderen waren niet zo lief, hielden op verjaardagen wel van elkaar achternazitten, en zo is het gebeurd dat mijn nichtje Ada een theeketel met kokend water over haar heen kreeg. Die ketel stond op de kachel. Gelukkig is het allemaal goed gekomen. Het zal wel een verjaardag geweest zijn, zodat kinderen en kleinkinderen er allemaal (of althans velen) bij waren. Voor zo’n verjaardag moest ik uiteraard passende kinderkleding dragen . Zoals een mooi wit/blauw- gestreept matrozenpakje met een grote kraag, een korte broek en lange zwarte kousen. Ja, mijn moeder wou met haar kinderen goed voor de dag komen!

Was bij huwelijk stoker (bij de marine?) in Den Helder

Was later brandweerman/stoker bij de brandweer te Amsterdam..

Woonde bij de geboorte van zijn dochter Alida Maria Petronella op de R ozenstraat 213 te Amsterdam.

 

Jeugdherinneringen aan Oma en Opa Goejer, door Ru Ovezal.

 

Ik schrijf wel Oma en Opa, maar in mijn jeugd, in de jaren ?20 en ?30 zeiden we Groomoe en Groova! Mijn oudste herinneringen gaan terug naa r circa 1926. Opa en Oma woonden toen aan de Leidsekade in Haarlem, di chtbij de tramremise van de Blauwe tram, die van Amsterdam naar Zandvo ord reed en vóór hun huis voorbijkwam. Dat huis stond in een rij. In d at huis heeft mijn opa mij dammen geleerd en we wandelden met hem (we is Lenie en ik) over een bruggetje en door een straat naar de Haarlemm erhout. We gingen er vanuit Amsterdam heen of met de trein, of met de tram. Die begon in Amsterdam in de Spuistraat bij het Spui en had smal spoor, smaller dan dat van de stadstram in Amsterdam. Daardoor legen e r op de Rozengracht (gedempt) drie rails in plaats van twee in beide r ichtingen. Vanaf de Admiraal de Ruyterweg volgde de tram zijn eigen ba an via Sloterdijk en Halfweg naar Haarlem. Zoals de trambaan door Haar lem kronkelde was spectaculair, met hoeken van 90°. Meestal bestond d e tram uit drie grote tramstellen, die in zo?n bocht haaks op elkaar k wamen te staan. Maar een ontsporing heb ik nooit meegemaakt.

Het grote tramstation was in Haarlem in de Tempelierstraat. Daar kon w orden overgestapt naar Leiden en op een stadskringlijntje.

Het was er meestal een drukte van belang, zeker zomers als er veel tra ms naar Zandvoort reden.

Door het smalle spoor hadden de toch brede tramwagens van Amsterdam na ar Haarlem een ietwat wiegelende gang. De interieurs waren mooi en com fortabel; sommige trams hadden stoelen en banken met rieten zittingen.

Maar we gingen ook per trein. De brede wagons met een middenpad hadde n 2-zits en 30zits houten banken. De trein had geen tussenstops en wa s dus vlugger. Haarlem had en heeft en heel mooi station. Per tram da n veder naar Opa en Oma.

Naar de tram of trein gingen we (in Amsterdam) met bus K langs de Amst el naar het Tulpplein (Amstel Hotel) en daar stapten we over in tramli jn 11, die via de Utrechtsestraat en Rokin en Damrak naar het Centraa l Station reed. Nooit zal ik vergeten dat er eens, terugkomend uit Haa rlem, op de hoek van Dam en Damstraat een uitslaande brand was met gro te vlammen. Zoiets spectaculairs gaat nooit meer van je netvlies af.

 

Mijn opa was een lieve oude man met grijze krullen, zo herinner ik mi j hem als klein jongetje. Ik was pas 7 toen hij in 1928 overleed.

Zijn kleinkinderen waren niet zo lief, hielden op verjaardagen wel va n elkaar achternazitten, en zo is het gebeurt dat mijn nichtje Ada ee n theeketel met kokend water over haar heen kreeg. Die ketel stond op de kachel. Gelukkig is het allemaal goed gekomen. Het zal wel een verj aardag geweest zijn, zodat kinderen en kleinkinderen er allemaal (of a lthans velen) bij waren.

Voor zo?n verjaardag moest ik uiteraard passende kinderkleding dragen . Zoals een mooi wit/blauw- gestreept matrozenpakje met een grote kraa g, een korte broek en lange zwarte kousen. Ja, mijn moeder wou met haa r kinderen goed voor de dag komen!

 

Was bij huwelijk stoker (bij de marine?) in Den Helder

Was later brandweerman/stoker bij de brandweer te Amsterdam..

Haben Sie Ergänzungen, Korrekturen oder Fragen im Zusammenhang mit Antonij Goejer?
Der Autor dieser Publikation würde gerne von Ihnen hören!