Genealogische database BergSmit » Otto I "de Grote" von SACHSEN (912-973)

Persoonlijke gegevens Otto I "de Grote" von SACHSEN 

• Hij is geboren op 23 november 912.
• Beroep: Rooms Duits Keizer.
• Hij is overleden op 7 mei 973 in Memleben, hij was toen 60 jaar oud.
• Een kind van Heinrich von Sachsen Ludolf en Mathilde von Ringelsheim

Gezin van Otto I "de Grote" von SACHSEN

(1) Hij is getrouwd met Edith of Wessex.Bron 2

Zij zijn getrouwd in het jaar 929, hij was toen 16 jaar oud.

Kind(eren):

1. Liudolf von Sachsen Ludolf  ± 930-957 
2. Liutgarde von Sachsen Ludolf  ± 932-953 
3. Richilde von Sachsen Ludolf  ± 935-± 990 

(2) Hij is getrouwd met Adelaide de BOURGOGNE.Bron 3

Zij zijn getrouwd rond 951.

Kind(eren):

1. Otto II von Sachsen Ludolf  ± 955-983 

Notities over Otto I "de Grote" von SACHSEN

NOTE: OTTO I DE GROTE Otto [Duitse Rijk] (23 nov. 912 - Memleben 7 mei 973),Duits
2 CONC koning van 936 tot 973 en keizer van 962 tot 973, uit het SaksischeHuis, zoon en opvolger van Hendrik I, herstelde, nadat hij de koninklijkemacht
2 CONC in Duitsland had gevestigd en overal doen eerbiedigen, ook hetkeizerrijk in het Westen. Op 9 aug. 936 liet Otto zich in de oudeKarolingische
2 CONC hoofdstad Aken tot koning kronen. Na de dood van hertogArnulf van Beieren (14 juli 937) eiste hij van diens zoon Eberhard de eedvan
2 CONC trouw en het recht om zelf de bisschoppen en graven in het hertogdomte benoemen. Toen Eberhard weigerde, werd hij vervangen door zijn oomBertold.
2 CONC Na diens dood (947) schonk Otto Beieren aan zijn eigen broerHendrik (948), die hij vooraf had laten trouwen met een dochter
2 CONC vanArnulf.
Toen in 939 Eberhard, hertog van Frankenland, geholpen door de hertog
2 CONC vanLotharingen, de aartsbisschop van Mainz en de koning van Frankrijk,Lodewijk IV, een opstand ontketende, wist Otto handig de steun teverwerven van
2 CONC de vazallen van de rebellen en behaalde hij de overwinningbij Andernach (2 okt. 939). Hij voegde Frankenland bij het koninklijkdomein. In
2 CONC 944 schonk hij Lotharingen aan een graaf uit Frankenland,Koenraad de Rode, en liet hem met zijn dochter trouwen. Bij de dood vanhertog
2 CONC Herman van Zwaben (949) stelde hij zijn eigen zoon Liudolf in hetbezit van dit hertogdom, nadat deze in het huwelijk was getreden met
2 CONC deerfdochter van de overleden hertog. Nog eenmaal zouden enkele hertogenhet wagen in opstand te komen (953); hieraan kwam echter een einde doorde inval
2 CONC van de Hongaren (954). Al de hertogen en rijksgroten schaardenzich rond de koning en hielpen hem de Hongaren definitief te verslaan ophet
2 CONC Lechfeld (10 aug. 955).
Om de Slaven in bedwang te houden, richtte Otto aan de oostelijke
2 CONC grenzenmarkgraafschappen op, met aan het hoofd eerzuchtige mannen, op wie
2 CONC hijten volle kon vertrouwen. Dezen bouwden er burchten en versterkte stedenen
2 CONC germaniseerden de gebieden door er Duitse, Vlaamse en Nederlandsekolonisten heen te lokken. Een aantal nieuwe bisdommen zorgde voor
2 CONC dekerstening.
Otto ging nog verder en vernietigde vrijwel de autonomie van de hertogen.Hij
2 CONC eigende zich het beslissingsrecht toe bij de benoeming van hogereambtenaren. Aan het hoofd van de bisdommen en de grote abdijen plaatstehij
2 CONC verwanten (o.a. zijn broer Bruno, aartsbisschop van Keulen, die zijngrootste steun was) en beschermelingen en schonk hun grote territoria,die bij
2 CONC hun overlijden steeds in zijn handen terugkwamen. Hierdoor werdeen tegenwicht gevormd tegen de macht van de hertogen. Dit had echter
2 CONC alslogisch gevolg dat de keizer steeds het beslissingsrecht moest
2 CONC behoudeninzake de aanstelling van hogere geestelijken, dat hij dus de meestermoest zijn
2 CONC over Rome en het pausdom. In zekere zin lag voortaan detoekomst van het Duitse koningschap eerder in Italië dan in Duitsland.Otto maakte ook handig gebruik van de moeilijkheden van de koningen
2 CONC vanFrankrijk, Lodewijk IV en Lotharius, met de grote heren, om hen als
2 CONC hetware onder voogdij te plaatsen. De koning van Bourgondië, Koenraad deVreedzame,
2 CONC werd in feite zijn vazal.
Otto kwam voor het eerst tussenbeide in Noord-Italië (in het zgn.koninkrijk
2 CONC Italië), toen Berengarius (II) van Ivrea zich meester maaktevan de troon en Adelheid van Bourgondië, de weduwe van zijn voorgangerLotharius
2 CONC van Provence, gevangennam. Te hulp geroepen, verdreef Otto deusurpator, trouwde met Adelheid en liet zich te Pavia tot koning vanItalië
2 CONC uitroepen (951). Berengarius bleef echter in Otto's naam regeren.In 961 kwam Otto opnieuw naar Italië. Na voor de tweede maal te Pavia totkoning
2 CONC van Italië te zijn gekroond (961), werd hij te Rome triomfantelijkonthaald en door de paus tot keizer gezalfd en gekroond (2 febr. 962).Hierdoor
2 CONC werd het keizerrijk van Karel de Grote in zijn volle gloriehersteld. Geheel Italië, Rome en het pausdom kwamen onder Otto's voogdijte
2 CONC staan. Na enige aarzelingen erkende de Byzantijnse keizer Johannes Ide keizerlijke waardigheid van Otto en stond toe dat prinses Theophanohuwde met
2 CONC Otto's zoon, Otto II.
Dankzij de actieve steun van Otto kenden het religieuze leven en decultuur een
2 CONC opmerkelijke opbloei. Nieuwe abdijen werden gesticht; degeest in de oude abdijen werd vernieuwd; de bibliotheken kregen een
2 CONC groteuitbreiding. Theologen, dichters (Hroswitha) en kroniekschrijvers(Liudprand en Widukind) waren actief. Talrijke bisschoppelijke scholen(Luik,
2 CONC Utrecht, Keulen, Würzburg) waren centra van onderwijs enwetenschap. Zie voorts Ottoonse kunst."Otto [Duitse Rijk]," Encarta® - Encyclopedie 2000 - Winkler Prins. ©1993-1999
2 CONC Microsoft Corporation/Elsevier. Alle rechten voorbehouden.

De meeste vorsten in de 10de eeuw hielden zich naast oorlog voeren enpolitiek
2 CONC bedrijven ook bezig met andere zaken. De Duitse koningenbijvoorbeeld onderhielden relaties met diverse kloosters, die zijherhaaldelijk
2 CONC bezochten. Zo beschrijft Ekkehard IV het bezoek van Otto Iaan Sankt Gallen:'Zij komen in het klooster van de heilige Gallus [...]. De grote Otto,door zijn
2 CONC broeder Bruno begeleid, met zijn rechterhand op een stoksteunende, terwijl zijn zoon [Otto II] zijn moeder begeleidde, stond vóórde
2 CONC anderen als een leeuw voor de dieren, alléén in het midden als eenstandbeeld, terwijl de broeders rechts en links van hem opgesteld stondenom hun
2 CONC lofzangen aan te heffen. En nadat hij zijn grote ogen op debroeders gericht had, liet hij om de kloostertucht op de proef te stellenzijn
2 CONC stok vallen. En toen hertog Koenraad toeschoot om de stok op terapen, beval de koning hem te blijven staan: "Zie, ik liet om de tuchtvan deze
2 CONC mannen op de proef te stellen mijn stok vallen, maar ik heb vangeen van hen gezien, dat hij zijn hoofd of zijn ogen op mij
2 CONC richtte"[...].'

In hetzelfde verhaal komt een typerende mededeling over Otto II voor:

'[...] Intussen had Otto, de zoon, zich tot de abt gewend en hem verzochtom de
2 CONC bibliotheek voor hem te openen. Aangezien de abt dit verzoek nietdurfde te weigeren, gaf hij opdracht de deur voor Otto te openen, maaronder de
2 CONC lachend gestelde voorwaarde, dat een zó aanzienlijke rover hetklooster niet leegplunderen zou. Niettemin nam Otto, door de
2 CONC fraaistehandschriften daartoe verleid, verscheidene ervan mede, waarvan hij
2 CONC erenkele weer teruggaf.' (Ekkehard IV, Casus S. Galli, c. 146)."Otto I bezoekt Sankt Gallen," Encarta® - Encyclopedie 2000 - WinklerPrins. ©
2 CONC 1993-1999 Microsoft Corporation/Elsevier. Alle rechtenvoorbehouden.

Gebeurtenis:
Beroep/titel
Koning van Duitsland (936-973) en Italië (951-962). Keizer (962-973).

Gebeurtenis:
Occupation/title
King of Germany (936-973) and Italy (951-962). Emperor (962-973).

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Otto I "de Grote" von SACHSEN?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Otto I "de Grote" von SACHSEN

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen