Verdronken tijdens een kruistocht
Hij is getrouwd met Beatrix DE BOURGOGNE.Bron 2
zie ES NF Band I.1 Tafel 15
Zij zijn getrouwd op 16 juni 1156 te Wurzburg, DEU, hij was toen 33 jaar oud.
Zij zijn getrouwd in het jaar 1156, hij was toen 33 jaar oud.Kind(eren):
Frederik [ Keizer Rooms-Duitse Rijk], bijgenaamd: Barbarossa (ca. 1122 in Cilicië 10 juni 1190), uit het Huis Hohenstaufen,
Duits koning van 1152 tot 1190 en keizer van 1155 tot 1190, was een zoon van Frederik II, hertog van Zwaben, die hij in 1147 (als Frederik III)opvolgde. Zijn moeder was Judith, zuster van Hendrik de Trotse, hertog van Beieren, uit het Huis der Welfen.
1. KONINGSCHAP Op 4 maart 1152 werd Frederik te Frankfurt am Main, niettegenstaande zijn jeugdige leeftijd, door de rijksvorsten eenparig tot koning gekozen als opvolger van zijn oom Koenraad III. De vorsten hoopten hierdoor de geweldige strijd tussen de geslachten der Staufen en der Welfen te doen ophouden.
De betekenis van Frederik I ligt hierin dathij de grondlegger is geweest van een grote staatkundige opvatting, die verre zijn eigen persoonlijke strevingen overtrof. Hij wilde zijn macht in zijn erfgebieden versterken, het geschil met de Welfen regelen, het gezag van het Rijk in het oosten, het noorden en het westen vestigen, de keizerlijke invloed in Italië herstellen en verstevigen (ten opzichte van de paus). Hij voelde zich in geen geval de mindere van de paus.
In zijnpolitiek werd hij sterk beïnvloed door zijn intelligente, maar weinig scrupuleuze kanselier Raynald van Dassel. Met paus Eugenius III werd het verdrag van Konstanz (23 maart 1153) gesloten. Frederik werd de bondgenoot van de paus, die hem de keizerskroon beloofde.
De dood vanEugenius III (8 juli 1153) en van Rogier II, koning van Sicilië (26 febr.1154), maakte een interventie in Italië noodzakelijk. Vooraleer die tocht te ondernemen, wist Frederik zich in de rug te dekken door de Welfen met voordelen en beloften te paaien.
2. KEIZERSCHAP
Op 18 juni 1155 werd hij door paus Adrianus IV tot keizer gekroond. In juni 1156 huwde Frederik met Beatrix, de erfdochter van Opper-Bourgondië, waardoor zijn macht in het westen werd uitgebreid.In de Nordmark (Brandenburg) werd de Duitse invloed groter. Silezië werdvan Polen losgemaakt en met het Rijk verenigd. Intussen steeg ook deinvloed van de keizer in Hongarije. Hij werd in 1157 door deBourgondische groten gehuldigd op de rijksdag te Besançon. Tijdens dezomer van 1158 ondernam Frederik met een groot leger een tweede tochtnaar Italië. Milaan gaf zich reeds in september over.Na de dood van Adrianus IV (1 sept. 1159) ontstond te Rome een schisma.De kardinalen kozen de verwoede tegenstander van de keizer, kanselierRoland, die de naam aannam van Alexander III (1159-1181). De keizerlijketegenkandidaat was Victor IV (1159-1164), opgevolgd door Paschalis III(1164-1168) en Calixtus III (1168-1178). Alexander III deed de keizer inde kerkban (1160). Milaan kwam (weer) in opstand. Na een langdurig belegwerd de stad ingenomen en totaal vernield (maart 1162). Gesteund door depaus begonnen de Lombardische steden zich weer te verzetten tegen dekeizerlijke politiek. Frederik ondernam eind 1166 een vierde tocht naarItalië; Rome werd ingenomen (juli 1167) en de paus werd verdreven. Toenechter een vreselijke malaria-epidemie het leger teisterde, keerde dekeizer in allerijl naar Duitsland terug. De paus profiteerde hiervan omnauwer met de bond der Lombardische steden samen te werken. Bij eenvijfde tocht naar Italië (1174-1177) belegerden de Duitsers tevergeefs destad Alessandria en Frederik moest de Vrede van Montebello sluiten (april1175). Hij wilde nieuwe troepen uit Duitsland doen overkomen, maar deWelf Hendrik de Leeuw en andere vorsten weigerden hun steun. Zijn legerleed een vreselijke nederlaag te Legnano (29 mei 1176), gevolgd door denadelige verdragen van Anagni (nov. 1176) en van Venetië (aug. 1177). Nadeze mislukkingen kwamen toch ook enkele lichtpunten. Frederik slaagdeerin het bondgenootschap tussen de paus en de Lombardische steden losserte maken. Terzelfder tijd ontstonden onderlinge twisten tussen dezesteden. Enkele, zoals Milaan, werden zelfs aanhangers van de keizer, diedan ook de gunstige Vrede van Konstanz (25 juni 1183) ermee kon sluiten.In deze periode werd Frederik te Arles tot koning van Bourgondië gekroond(1178) en wist hij ook Provence bij het Rijk te voegen.
Wat zijn binnenlandse politiek aangaat, had de keizer aanvankelijk deWelfen begunstigd om zodoende ook de macht van het Duitse Rijk, vooralaan de oostgrens, te verstevigen. Hendrik de Leeuw, hertog van Beieren envan Saksen, had hem dan ook gesteund bij zijn eerste tochten naar Italië.Hij nam echter niet meer deel aan de tocht van 1166-1167 en weigerdehulptroepen te sturen na de nederlaag van Legnano (1176). Intussenbreidde hij zijn eigen macht uit aan de Neder-Elbe. Frederik zag hetgevaar. DeC opstandige hertog werd bij verstek veroordeeld op de rijksdagvan Gelnhausen (13 april 1180). Zijn hertogdommen werden verbeurdverklaard; in 1181 werd hij zelfs voor drie jaar uit het Rijk verbannen.
Na de verovering van Jeruzalem door sultan Saladin (1187) was Frederik Ieen vande leiders van de derde kruistocht. In mei 1189 vertrok hij metzijn leger over de Balkan naar het Midden-Oosten. Onder de ogen van zijntroepen
verdronk hij in de Selefrivier in Cilicië. Zie voor de legendeomtrent Frederiks voortleven Kyffhäuser."Frederik [Heilig Rooms-Duitse Rijk]," Encarta® - Encyclopedie 2000 -Winkler
Prins. © 1993-1999 Microsoft Corporation/Elsevier. Alle rechtenvoorbehouden.
Friedrich van Hohenstaufen | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1156 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Beatrix DE BOURGOGNE |