Den Dungen is een dorp in de provincie Noord-Brabant, gelegen in de Meierij van 's-Hertogenbosch. Den Dungen had op 1 januari 2005 samen met Maaskantje 6040 inwoners. Per 1 januari 1996 werd de zelfstandige gemeente Den Dungen opgeheven en werd het samen met Sint-Michielsgestel, Berlicum en Gemonde samengevoegd tot een nieuwe gemeente, die de naam kreeg: Sint-Michielsgestel. Het dorp Maaskantje zit tegen Den Dungen aangeplakt; Den Dungen en Maaskantje lijken één dorp, maar dat is zeker niet zo. Den Dungen en Maaskantje behoren wel tot dezelfde Parochie. Die van Jacobus de Meerdere (Den Dungen). De inwoners woonden, vanwege wateroverlast, op die dunghen, op de hoge zandruggen. Daar is het dorp naar vernoemd. Tijdens carnaval heet het dorp Krabberdonk, die naam komt van de moeskrabber, een soort scheldnaam voor boeren (moes = boerenkool). Archeologische opgravingen hebben aan het licht gebracht dat er in de Middenbronstijd (ca. 1800-1200 voor Chr.) al een nederzetting in Den Dungen was, namelijk op de zogenoemde Eikendonk. Dit was een natuurlijke verhoging die lag in het Bossche Broek. De “moderne” nederzettingsgeschiedenis van Den Dungen vangt aan – tenminste voor zover nu bekend – in de 14e eeuw. In een te Brussel bewaard grondcijnsboek van de Meierij van de hertog van Brabant uit 1340 worden de personen vermeld die in de cijnskring "Dunghen", die onder meer het tegenwoordige Den Dungen omvatte, betalingsplichtig waren. In latere geschriften uit dezelfde eeuw wordt onder andere gesproken over "op die Dunghen". Door de nabijheid van de stad 's-Hertogenbosch en de goede grond werd hier volop tuinbouw bedreven. De stad vormde een prima afzetgebied voor allerlei agrarische producten. Omgekeerd was Den Dungen voor 's-Hertogenbosch belangrijk, namelijk voor de voedselvoorziening. Niet voor niets werd een gedeelte van de Bossche markt "de Dungense markt" genoemd. Van grote betekenis voor Den Dungen was de inname van 's-Hertogenbosch in 1629 door Frederik Hendrik van Oranje. Niet alleen omdat vele huizen vernield werden, maar met name omdat de Meierij hierdoor als generaliteitsland onder gezag van de Staten-Generaal kwam te staan. Gevolg hiervan was dat de uitoefening van de katholieke godsdienst verboden werd. De bevolking, die nagenoeg helemaal katholiek was, moest voortaan in een schuurkerk haar geloof belijden. De katholieke kerk ging over in handen van de Nederduits Gereformeerde Kerk. Tijdens het Koningschap van Lodewijk Napoleon werd de kerk in 1807 aan de katholieken teruggegeven. Bron: Wikipedia.
Tijdstip: 18:00
Overleden in het huis van dochter Hendrika: Laar 7.
Tijdstip: 22:00
He is married to Wilhelmina Lunenburg.
They got married on July 23, 1858 at Heeswijk (NB) , he was 27 years old.Source 1
Child(ren):
The couple were divorced from January 7, 1858 at Heesch (NB) .Source 2
Oorzaak: overlijden vrouw
Geloof: Rooms-Katholiek.
Van beroep: landbouwer (1850, 1851, 1858, 1859, 1862, 1862, 1867, 1868); arbeider (1862-1872); en landbouwer (1872-1879, 1880-1887, 1887, 1889, 1887-1893, 1896).
Militie: lichting 1850; geen indienststelling bekend.
Signalement: "Lengte, !,750; aangezigt: lang; voorhoofd: laag; oogen: bruin;neus en mond: gewoon; kin: spits; haar; blondbruin; wenlbraauwen: bruin; merkbare teekenen: geene".
Adres in Heesch in de periode 1862-1872: Het Veen 188 en 205.
Adressen in Nistelrode: Achterstraat 113 (1872-1879); en Achterstraat 119 (1880-1887).
Adres in Uden: Oosteres 76 (1887-1893).
Woonplaatsen: Den Dungen (1831); Heeswijk (1850, 1851, 1858, 1859, 1862); Heesch (1862, 1863, 1867, 1868, 1862-1872); Nistelrode (1872, 1872-1879, 1880-=1887, 1887); Uden (1887, 1887, 1887-1893, 1889, 1893); en Nistelrode (1893, 1896, 1897, 1897-1898, 1898).
Antonius is op 26 augustus 1868 in Nistelrode gehuwd met Johanna van den Einde(n) (* Nistelrode 1822 - † Nistelrode 1896). Dochter van Theodorus van den Einde en Helena van Dijk.
Antonius van Schijndel | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1858 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wilhelmina Lunenburg |