West-Europese adel » Edward I (Langbeen) Plantagenet Koning van Engeland (1239-1307)

Persoonlijke gegevens Edward I (Langbeen) Plantagenet Koning van Engeland 

• Hij is geboren op 17 juni 1239 in Westminster Palace, Londen.

  Let op: Leeftijd bij trouwen (18 oktober 1254) lag beneden de 16 jaar (15).

• Hij is overleden op 7 juli 1307 in Burgh-by-Sands, Cumberland, hij was toen 68 jaar oud.
• Hij is begraven in Westminster Abbey, Londen.
• Een kind van Hendrik III Plantagenet Koning van Engeland en Eleonore van Aragon
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 27 oktober 2008.

Gezin van Edward I (Langbeen) Plantagenet Koning van Engeland

(1) Hij is getrouwd met Eleonore van Castilië Gravin van Ponthieu.

Zij zijn getrouwd op 18 oktober 1254 te Las Huelgas, Cantabrië, hij was toen 15 jaar oud.

Kind(eren):

1. Eleonore Plantagenet Prinses van Engeland  1269-1297 
2. Johanna Plantagenet Prinses van Engeland  1272-1307 
3. Alfons Plantagenet Earl van Chester  1273-1284
4. Margaretha Plantagenet Prinses van Engeland  1275-1333 
5. Maria Plantagenet Prinses van Engeland  1278-1332
6. Elisabeth Plantagenet Prinses van Engeland  1282-1316 
7. Edward II Plantagenet Koning van Engeland  1284-1327 

(2) Hij is getrouwd met Margaretha Capet Prinses van Frankrijk.

Zij zijn getrouwd op 10 september 1299 te Kathedraal van Canterbury, Kent, hij was toen 60 jaar oud.

Kind(eren):

1. Thomas Plantagenet Hertog van Norfolk  1300-1338 
2. Edmund Plantagenet Lord Woodstock  1301-1330 

Notities over Edward I (Langbeen) Plantagenet Koning van Engeland

Koning van Engeland (20 nov 1272-7 juli 1307).

Edward I (Westminster 17 juni 1239 - Burgh-on-Sands 7 juli 1307) was koning van Engeland van 1272 tot 1307. Hij was de oudste zoon van Hendrik III en Eleonora van Provence. Vanwege zijn postuur kreeg hij de bijnaam 'Longshanks' (Langbeen).

Al voor zijn troonsbestijging oefende hij de feitelijke macht uit voor zijn vader. Hij versloeg in 1265 de rebellerende baronnen onder leiding van Simon van Montfort en nam rigoureus wraak. Zo herstelde hij de macht van de koning en de rust in het land. Hij wilde definitief een eind maken aan de alom heersende anarchie, zocht versterking van de koninklijke macht en bracht nieuwe wetgeving en een betere bestuursvorm tot stand. Verder stelde hij een leger in dat direct onder zijn verantwoordelijkheid viel.

De in Engeland wonende joodse geldschieters werden gebruikt om dit te bekostigen. Toen zij echter aan het eind van hun middelen waren, werden zij het slachtoffer. Het al bestaande antisemitisme werd aangewakkerd en uitgebreid met vervolgingen en restrictieve maatregelen. Edward I stelde onder andere het dragen van een Davidsster verplicht om altijd als jood herkenbaar te zijn. In 1290 werden de joden zelfs uit Engeland verbannen.

Na een oorlog met Wales, die in 1276 begon onder Llewelyn de Laatste en diens broer Dafyd, werd dit land in 1284 bij Engeland ingelijfd. In dat jaar viel de geboorte van zijn zoon, de latere Edward II. Hij was de eerste Engelse kroonprins die de titel Prins van Wales kreeg.

Ook Schotland werd na 1296 onderworpen aan het Engelse gezag, hoewel hij er nooit in slaagde de twee landen te verenigen. De oorlogen hadden veel geld gekost en Edward probeerde de schatkist aan te vullen via hoge belastingen. De adel dwong hem echter om de verworvenheden van de Magna Charta in 1297 opnieuw te bevestigen en nieuwe belastingen eerst te laten goedkeuren door het parlement.

Edward stierf in 1307 in Burgh-on-Sands in Northumberland en werd begraven in Westminster Abbey. Zijn zoon volgde hem op als Edward II.

De strijd tegen de Schotten werd in een geromantiseerde versie verfilmd (1995) als Braveheart met Mel Gibson in de hoofdrol als de opstandige Schot William Wallace.

Huwelijken en kinderen

Edward is twee maal gehuwd geweest. De eerste keer huwde hij te Burgos in oktober 1254 infanta Eleonora van Kastilië (1241 - 28 november 1290, dochter van koning Ferdinand III. Uit dit huwelijk sproten 15 kinderen. Haar dood greep hem zeer aan. Op 9 september 1299 trouwde hij in Canterbury met prinses Margaretha van Frankrijk (ca 1275 - Marlborough Castle 14 februari 1318), dochter van koning Filips III. Met haar had hij nog drie kinderen. De kinderen die hun jeugd overleefden zijn:

* Eleonora van Engeland (Windsor Castle 1264 - Gent 12 oktober 1297), voor de eerste maal gehuwd met koning Alfons III van Aragon (1265 - 1291), voor de tweede maal in Bristol op 20 september 1293 met graaf Hendrik III van Bar († 1302).
* Johanna van Akko (Akko 1272 - Clare 23 april 1307, voor de eerste maal gehuwd in Westminster Abbey op 30 april 1290 met Gilbert de Clare (1243 - 1295), 3e graaf van Gloucester, voor de tweede maal in 1297 met baron Ralph de Monthermer († 1325).

* Alfons, graaf van Chester (24 november 1273 - Windsor Castle 19 augustus 1284), die in 1281 verloofd werd met Margaretha van Holland († 1284), dochter van graaf Floris V.
* Margaretha van Engeland (Windsor Castle 11 september 1275 - ca 1333), huwde hertog Jan II van Brabant (1275 - 1312)
* Maria van Engeland (Windsor Castle 11 maart 1278 - Amesbury 8 juli 1332, die non werd.
* Elizabeth van Engeland (Rhuddlan 7 augustus 1282 - 5 mei 1316), voor de eerste maal gehuwd te Ipswich op 7 januari 1297 met graaf Jan II van Holland (1284 - 1299), voor de tweede maal te Westminster op 14 november 1302 met Humphrey de Bohun (1276 - 1321), 4e graaf van Hereford en Essex.
* Edward van Carnarvon, die zijn vader als Edward II opvolgde.
* Thomas van Brotherton (Brotherton 1 juni 1300 - 22 augustus 1338, graaf van Norfolk, voor de eerste maal gehuwd met Alice Hayles († 1326, voor de tweede maal met Mary de Ros († 9 juni 1362).
* Edmond van Woodstock (Woodstock 5 augustus 1301 - Winchester 19

Individual Note: Eleanor was Edward I 1st marriage. (He was married to her at age 15 and Eleanor was only 10 at the time).
Marguerite of France was Edwards 2nd marriage. He also had a child by NN. In 1270 Edward left England to join the Seventh Crusade. The first years of Edwards reign were a period of the consolidation of his power. He suppresses corruption in the administration of justice, restricted the jurisdiction of the ecclesiastical courts to church affairs, and eliminated the papacy's overlordship over England. In 1290 Edward expelled all Jews from England. In 1296, after invading and conquering Scotland, he declared himself King of that realm. The conquest of Scotland became the ruling passion of his life. He was, however, compelled by the nobles, clergy and commons to desist in his attempts to raise by arbitrary taxes the funds he needed for campaigns. In 1307 Edward set out for the third time (at age 68) to subdue the Scots, but he died en route near Carlisle on July 7, 1307. Most historians agree that Edward I was not as cold-blooded as the film 'Braveheart' portrays him, though they do agree that he was a strong adversary against both the Welsh and the Scots. In fact, after his death, someone carved on his tomb the words "Hammer of the Scots" in Latin.

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Edward I (Langbeen) Plantagenet Koning van Engeland?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Edward I (Langbeen) Plantagenet Koning van Engeland

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen