West-Europese adel » Eleonore van Poitou Hertogin van Acquitanië (1122-1204)

Persoonlijke gegevens Eleonore van Poitou Hertogin van Acquitanië 

• Zij is geboren in het jaar 1122 in Nieul-sur-l'Autrec, Pays-de-Loire.

  Let op: Leeftijd bij trouwen (25 juli 1137) lag beneden de 16 jaar (15).

• Titel: Gravin van Poitou
• Zij is overleden op 31 maart 1204 in Château Mirabelle, Poitiers, zij was toen 82 jaar oud.
• Zij is begraven in Koninklijke Benedictijnerabdij Fontevraud, Pays-de-la-Loire.
• Een kind van Willem X (de Heilige) Hertog van Acquitanië Graaf van Poitou en Eleonore van Châtellerault
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 18 augustus 2022.

Gezin van Eleonore van Poitou Hertogin van Acquitanië

(1) Zij is getrouwd met Lodewijk VII (de Jonge) Capet Koning van Frankrijk.

Zij zijn getrouwd op 25 juli 1137 te Kathedraal van Bordeaux, Acquitanië, zij was toen 15 jaar oud.

Kind(eren):

1. Agnes Capet Prinses van Frankrijk  1140-???? 
2. Maria Capet Prinses van Frankrijk  1145-1198 
3. Alix Capet Prinses van Frankrijk  1150-1198 

Het echtpaar is op 18 maart 1152 gescheiden.

(2) Zij is getrouwd met Hendrik II (Kortmantel) Plantagenet Koning van Engeland.

Zij zijn getrouwd op 18 mei 1152 te Kathedraal van Bordeaux, Acquitanië, zij was toen 30 jaar oud.

Kind(eren):

1. Hendrik III Plantagenet Hertog van Normandië  1155-1183
2. Mathilde Plantagenet  1156-1183 
3. Richard I (Leeuwenhart) Plantagenet Koning van Engeland  1157-1199 
4. Godfried II Plantagenet  1158-1186
5. Willem (Longspee) Plantagenet Earl van Salisbury  1161-1226 
6. Eleonore Plantagenet Hertogin van Aquitanië  1162-1214 
7. Johanna Plantagenet Prinses van Engeland  1165-1199 
8. Jan I (zonder Land) Plantagenet Koning van Engeland  1167-1216 

Notities over Eleonore van Poitou Hertogin van Acquitanië

Hertogin van Aquitanië (1137-1204), gravin van Poitou.
Koningin van Frankrijk (22-07-1137 tot 18-03-1152).
Koningin van Engeland, op 19-12-1154 gekroond in de Westminster Abbey.
Het 1e huwelijk is ontbonden op 18-03-1152 in Beaugency. Zij is een nicht in de 4e graad van haar 1e man en heeft hem twee dochters geschonken; uit haar 2e huwelijk heeft zij 5 zonen en 3 dochters. Een oom van haar is Raymond van Poitiers, prins van Antiochië, * 1099, + 1149.

Hertogin Eleonora van Aquitanië (1121 - 1 april 1204). Door haar huwelijk met Lodewijk VII mocht ze zich enige tijd koningin van Frankrijk noemen. Later verruilde ze Lodewijk voor Hendrik II en werd zo koningin van Engeland. Aan de zijde van haar zoon Richard Leeuwenhart speelde ze die rol feitelijk ook.

Jeugd

In de periode waarin Eleonora opgroeide, kwam aan het Aquitaanse hof de hoofse cultuur tot ontplooiing. Haar grootvader Willem IX van Aquitanië staat, dankzij de poëzie die hij aan zijn buitenechtelijke avontuurtjes wijdde, te boek als de eerste troubadour van Europa en als we zijn latere collega's mogen geloven, was de jonge Eleonora zo ongeveer de intelligentste en mooiste vrouw van het middeleeuwse Europa. Na het plotselinge overlijden van haar vader mocht Eleonora zich bovendien hertogin van Aquitanië noemen. Het mag dan ook geen wonder heten dat de Franse koning Lodewijk VI, aan wiens zorg ze na haar vaders dood werd toevertrouwd, een huwelijk voor haar arrangeerde met zijn eigen zoon, de latere koning Lodewijk VII.

Koningin van Frankrijk

Enige dagen na het huwelijk stierf Lodewijk VI. De zestienjarige Eleonora was nu zowel hertogin van Aquitanië als koningin van Frankrijk. Ze wierp zich vol geestdrift op beide taken wat door sommige vazallen met bewondering, door anderen met ergernis werd ontvangen. Haar echtgenoot stond ondertussen bekend als een zeer vrome, timide man die zich voor staatsaangelegenheden graag op zijn vrouw verliet.

Kruistocht

Na een miskraam raakte Eleonora onder invloed van de vooraanstaande geestelijke Bernard van Clairvaux, die haar uitlegde dat haar losbandige levensstijl er de oorzaak van was dat ze geen gezond kind ter wereld kon brengen. Dit inzicht scheen Eleonora's religieuze belangstelling aan te wakkeren. De geboorte van haar eerste kind kan ze als een goddelijke bevestiging hebben opgevat. Toen haar echtgenoot aankondigde aan de Tweede Kruistocht te zullen deelnemen, besloot Eleonora hem te vergezellen. Na een legendarische entree in amazonedracht op een wit paard, bood ze in de Kathedraal van Vézelay haar diensten aan aan Bernard van Clairvaux, de grootste voorvechter van de kruistochten. Ook 300 andere Aquitaanse dames waren volgens Eleonora bereid om zich in het Heilige Land met het verzorgen van gewonden bezig te houden. Het plan werd pas met enthousiasme ontvangen toen bleek dat ze bovendien 1000 gewapende Aquitaanse strijders in de aanbieding had. In 1147 werd met de Tweede Kruistocht begonnen.

De aanwezigheid van een regiment van 300 vrouwen tijdens de Tweede Kruistocht leverde onder tijdgenoten vooral veel hoongelach en pikante minstreelpoëzie op. In die poëzie werd veelvuldig gesuggereerd dat Eleonora tijdens haar verblijf in het Heilge Land de intieme banden met haar charmante oom Raymond van Poitiers tot voorbij de grenzen van het betamelijke had aangehaald. Ze steunde hem bovendien in zijn plan om Odessa aan te vallen, terwijl haar echtgenoot Lodewijk beslist Jeruzalem wilde belegeren. Op het hoogtepunt van dit meningsverschil kondigde Eleonora aan dat haar huwelijk met Lodewijk onwettig was wegens te nauwe bloedbanden - destijds een populaire manier om een huwelijk te laten ontbinden. De inmiddels wat assertievere Lodewijk dwong op onhoofse wijze haar huwelijkstrouw af. De echtelieden keerden, op gescheiden schepen, naar huis terug.

Koningin van Engeland

In 1152 werd het huwelijk tussen Lodewijk en Eleonora ontbonden. Nog geen jaar later was ze getrouwd met de tien jaar jongere Hendrik II van Engeland. In de periode tot 1166 kreeg ze niet minder dan tien kinderen.

In 1173 bleek het huwelijk tussen Eleonora en Hendrik weliswaar kinderrijk maar op persoonlijk vlak weinig succesvol: ze haalde haar drie zoons ertoe over om tegen hun vader in opstand te komen. Toen die opstand door Hendrik was neergeslagen zette hij Eleonora gevangen. Ze speelde pas weer een rol van betekenis nadat Hendrik in 1189 overleed en werd opgevolgd door hun beider zoon Richard Leeuwenhart. Net als bij Lodewijk VII het geval was geweest, ontpopte Eleonora zich als een steun en toeverlaat voor de koning. Tijdens diens kruisvaart nam ze zijn positie waar, waarvoor ze zelfs haar zoon Jan moest bevechten. Toen Richard op weg naar huis gevangen werd genomen was het Eleonora die zorgde dat hij vrijkwam, door het betalen van een borgsom van 100 Pond.

Tot aan haar laatste levensdagen speelde Eleonora een actieve rol in de Europese politiek. Ze reisde veel, speelde voor huwelijksmakelaar en hield zich intensief bezig met het landsbestuur. Na Richards dood werd ze de adviseur van diens opvolger, haar zoon Jan.

Af en toe trok ze zich voor haar rust terug in de abdij van Fontrevault. Daar stierf ze op 82-jarige leeftijd een natuurlijke dood.

Kinderen

Eleonora kreeg uit haar twee huwelijken de volgende kinderen:

* Bij Lodewijk VII:
o Marie (1145-1198), gehuwd met Hendrik I van Blois-Champagne
o Alice (1150 - na 1195), gehuwd met Theobald V van Blois-Chartres

* Bij Hendrik II:
o Willem (1153-1156)
o Hendrik de Jongere (1155-1183)
o Mathilde (1156-1189), gehuwd met Hendrik de Leeuw
o Richard Leeuwenhart (1157-1199), koning van Engeland
o Godfried II, (1158-1186), hertog van Bretagne
o Eleonora (1162-21 oktober 1214), gehuwd met Alfons VIII van Kastilië (hun dochter Blanca van Kastilië was de moeder van Lodewijk IX van Frankrijk)
o Johanna (1165-1199), gehuwd met (1177) Willem II van Sicilië en met (1196) Raymond VI van Toulouse
o Jan zonder Land (1167-1216), koning van Engeland

Eleonore was the heiress of Aquitaine. Her land holdings would greatly enhance the power of King Henry II of England. In 1173, things began to sour for her as she became outraged and disappointed with her tyranical spouse. She would begin to bring her sons up against their father, motivating them to claim their inheritances early. Her efforts toward that end were in very subtle ways and intrigue supported by Louis VII, King de France, her first husband. Messengers of the Duke of Aquitaine reached King Louis VI in Bethisy with news of their Duke's death on the way to Saint-Jean-de-Compostelle. With his dying breath, the Duke asked the King to look after his daughter, the 15-year old Alienor. King Louis VI immediately arranged for Alienor's marriage to his 17-year old son, Louis VII. A Council of the Archbishops and Bishops of France met in Beaugency on the shores of the Loire, presided by Hughes, Archbishop of Sens. The spouses are in accord and their parents testify that their are cousins, whose consanguinity is prohibited by Canon Law, and that the proper dispensations had not been obtained before the celebration of 1137. The Council dissolves the marriage. Upon the anullment of her marriage to King Louis VII in 1152, Eleonore married Henry, Cound d'Anjou, Duke of Normandy who became King Henry II of England. Thus, the addition of Aquitaine made Henry much more powerful than Louis, and allowed him to be frequently hostile to Louis. When she married Henry, her dowry brought him the Guyenne and Poitou. By fighting Philippe Auguste, King of France, she successfully defended the rights of her son, Richard the Lion Hearted.

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Eleonore van Poitou Hertogin van Acquitanië?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Eleonore van Poitou Hertogin van Acquitanië

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen