Hij heeft/had een relatie met Eleonora van Provence.
Kind(eren):
Hendrik werd tweemaal gekroond: op 28 oktober 1216 in de kathedraal van Gloucester en op 17 mei 1220 in de Westminster Abbey. Tot 1227 werd de regeringvan de jonge koning waargenomen door regenten, gekozen door de Engelse baronnen. Eerst was dat Willem de Maarschalk, graaf van Pembroke, later Peterdes Roches, de bisschop van Winchester. In 1219 werd Paus Honorius III zijn voogd, met als gevolg dat hij de kerk een grote invloed in Engeland verleende.
Ook de regeringsperiode van deze Hendrik werd gekenmerkt door veel strijd. In 1216/1217 moest hij zijn gezag verdedigen tegen de latere Franse koningLodewijk VIII. Hij omringde zich met buitenlandse adviseurs, die naar Engeland kwamen in verband met zijn huwelijk met Eleonora van Provence.
De invloeden van buitenaf en van de paus, naast zijn overtredingen van de Magna Carta, die zijn vader onder dwang van de baronnen had moeten tekenen,deden hem geen goed. Zijn buitenlands beleid kostte veel geld en leverde weinig op. Dit alles bij elkaar was aanleiding tot een conflict met de baronnen,die meer invloed wensten in het landsbestuur. De oppositie werd door zijn zwager, Simon van Montfort, aangevoerd.
In 1258 werd Hendrik gedwongen de "Oxford Provisions" te ondertekenen en moest hij veel van zijn macht inleveren. Hendrik wenste zich hier echter nietaan te houden, wat leidde tot een burgeroorlog. Hij werd verslagen in de slag bij Lewes in 1264 en gevangengezet. Simon van Montfort riep het eersteEngelse Parlement bijeen.
Hendriks oudste zoon Eduard I wist in 1265 een wending aan de zaak te geven. In de slag bij Evesham werd Montfort gedood, waarna de opstandelingenhard werden aangepakt. Vanaf dat moment nam Eduard in feite het roer over.
Hendrik stierf op 65-jarige leeftijd. Hij werd begraven in Westminster Abbey.
Hendrik III van Engeland | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Eleonora van Provence |
De getoonde gegevens hebben geen bronnen.