Zij is getrouwd met Reindert Wit.
Zij zijn getrouwd op 22 april 1943 te Oude Niedorp, Noord-Holland, Nederland, zij was toen 22 jaar oud.
Hans Wit ProGen gegevens (28-12-2005)
Kind(eren):
"VRAAGBAAK"
--- Verlaat
De telefoon stoort Matje Wit-Koopmans midden in haar relaas over de oorkonde, de zilveren speld, de vele cadeau's, bloemen en planten en de stapel geschenkbonnen, die ze vrijdag bij haar afscheid en jubileum als kantoorhoudster van het hulppostkantoor in Verlaat kreeg.
"Erg druk", zegt ze tegen de tante die wat van zich laat horen, "Veel handen en zoenen, ook van mensen die zeiden dat ze die kans niet voorbij wilden laten gaan".
Die uitspraak tekent de blijmoedige aard van de 64-jarige PTTster, die na ruim vijfentwintig jaar achter het loket gebruik maakt van de vut-regeling.
"Ik zal het contact met de mensen wel missen, maar je moet het nuchter bekijken. Zeventien jaar in de bakkerij, vijfentwintig jaar hier, vier kinderen grootgebracht, nu ga ik voor mezelf beginnen".
Met haar afscheid en de komst van een rijdend postkantoor over enkele maanden verliest het begin deze eeuw gebouwde huis aan Verlaat 22 zijn PTT-stempel. Haar moeder begon er in 1933 als kantoorhoudster. Zij nam het in 1959 over, na eerst als kraamverzorgster te hebben gewerkt en samen met haar man een bakkerij in Hoogwoud te hebben gedreven.
"Ik ben twee keer beëdigd: toen ik zestien was als vervangster en nadat ik het overnam opnieuw. Dat houdt ook in dat je zwijgplicht hebt. De mensen weten dat wat ze jou vertellen, niet verder wordt verteld. Je hebt op zo'n kantoor een beetje een maatschappelijke functie".
Matje Wit-Koopmans ("Matie is een Aalsmeerse naam, daar rammelt het ervan") deed haar werk met plezier. "Vooral", benadrukt ze, "omdat je met levend materiaal werkt". Lachend vertelt ze, dat ze soms de raarste vragen kreeg. "Er kwam eens een jongetje, die zei dat zijn moeder een brief van de koningin had gehad en niet wist wat ze ermee moest doen. Op het papier stond 'In naam der koningin'. Ik zei: je moeder hoeft niet op bezoek te komen hoor, maar ze moet wèl betalen".
"Ook gebeurde het wel, dat mensen die wisten dal ik goed kan handwerken, binnenkwamen, keken of er niemand was en vervolgens een breiwerkje onder hun jas vandaan haalden. Of ik even kon kijken of dat wel goed was. Soms kwamen ze ook met erg persoonlijke problemen, waar niemand wat mee nodig had. Waarom ze dat aan mij vragen? Misschien omdat ze je bezig zien met zaken waar ze niets van begrijpen en dan denken dat je alles weet. Dat is natuurlijk niet zo, maar je weet wel de weg, je kunt bijvoorbeeld iemand verwijzen naar het maatschappelijk werk".
"Er zijn mensen die tegen me zeggen dat ik zo goed kan luisteren. Dat is natuurlijk erg belangrijk. Ze weten dat ze je kunnen vertrouwen en praten en luisteren kan soms al veel helpen. Ik kon er ook de tijd voor nemen, omdat het niet druk was".
De Verlaater kantoorhoudster heeft nog nauwelijks tijd gehad om te bedenken wat ze gaat doen nu ze 'vrij' is, "Het zal mij benieuwen. Misschien valt het wel af, maar ik heb mijn natuur mee. Mijn zusters en broer hebben dat ook. We kunnen altijd verschrikkelijk lachen".
grootouders
ouders
broers/zussen
kinderen
Matje Koopmans | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
1943 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Reindert Wit | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
De getoonde gegevens hebben geen bronnen.