Hij is getrouwd met Elftrudis van Wessex.
Ze zijn in de kerk getrouwd rond 884.
Kind(eren):
Eigent zich na afloop van de Noormannen-invallen van 879-886 grondbezit en rechten in de hele streek tussen Schelde en Artois toe en geldt daarmee als grondlegger van Vlaanderen als territoriaal vorstendom. Boudewijn wist langzaam het verloren terrein terug te winnen maar de Vikingen werden pas verjaagd nadat ze in 892 bij de slag aan de Dijle (waar nu Leuven ligt) door koning Arnulf van Karinthië waren verslagen. Boudewijn bouwde versterkingen om zijn graafschap tegen de Vikingen te kunnen beschermen in Kortrijk, Brugge en Gent.
Hij wisselt herhaaldelijk van partij tussen de diverse West-Frankische Koningen waarbij hij zijn tegenstanders aartsbisschop Fulco van Reims en daarna ook graaf Herbert I van Vermandois doet vermoorden en richt een groot aantal birchten op ter bescherming van zijn gebied. Zijn bijnaam (de Kale) was een bewuste verwijzing naar zijn grootvader Karel de Kale en onderstreepte dat Boudewijn een afstammeling was van Karel de Grote, wat in die tijd nog een factor van politiek belang was.
Met zijn harde en gewelddadige politiek had Boudewiijn in de jaren na 900 zijn positie en die van het graafschap veilig gesteld. De laatste periode van zijn bewind tot zijn dood in 918 is rustig verlopen. Boudewijn werd begraven in de abdij van Sint-Bertinus maar werd na de dood van zijn vrouw (929) bij haar begraven in de Sint-Pietersabdij van Gent.
Boudewijn II van Vlaanderen | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
± 884 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Elftrudis van Wessex |
De getoonde gegevens hebben geen bronnen.