Stamboom Willems Hoogeloon-Best » Frédéric JOLIOT (1900-1958)

Persoonlijke gegevens Frédéric JOLIOT 

• Alternatieve naam: Frédéric Joliot-Curie
• Hij is geboren op 19 maart 1900 in Paris, 75056, Paris, Ile-de-France, Frankrijk.
• Beroep: Nobelprijs voor de Scheikunde 1935.
• Hij is overleden op 14 augustus 1958 in Paris, 75056, Paris, Ile-de-France, Frankrijk, hij was toen 58 jaar oud.

Gezin van Frédéric JOLIOT

Hij is getrouwd met Irene CURIE.

Zij zijn getrouwd in het jaar 1926, hij was toen 25 jaar oud.

Notities over Frédéric JOLIOT

Jean Frédéric Joliot-Curie (geboren Joliot) (Parijs, 19 maart 1900 – aldaar, 14 augustus 1958) was een Frans natuurkundige en Nobelprijswinnaar.

Biografie[bewerken]

Irène Curie en Frédéric Joliot in 1940
Frédéric was de zoon van de winkelier Henri Joliet en Émilie Roederer. Hij studeerde af aan de École Supérieure de Physique et de Chimie Industrielles (Hogeschool voor industriële natuur- en scheikunde) van Parijs. Op voorspraak van zijn leermeester Paul Langevin werd hij in 1925 assistent van Marie Curie bij het Radium Instituut. Hij werd verliefd op haar dochter Irène Curie, en kort na hun huwelijk in 1926 wijzigden ze hun achternamen in Joliot-Curie. Op aandringen van Marie deed hij een tweede studie, zijn proefschrift ging over de elektrochemie van radio-elementen.

Toen hij doceerde aan de wetenschapsfaculteit werkte hij met zijn vrouw aan de structuur van het atoom, in het bijzonder de projectie van kernen,[1][2] die een belangrijke stap waren in de ontdekking van het neutron en het positron. Hun grootste ontdekking was kunstmatige radioactiviteit waarvoor ze in 1935 ze de Nobelprijs voor de Scheikunde kregen. Hun inspanningen maakte kernsplijting mogelijk en de daaropvolgende ontwikkeling van zowel kernenergie als de atoombom.

In 1937 verliet hij het Radium Instituut om hoogleraar te worden aan het Collège de France waar hij werkte aan kettingreacties en de benodigdheden voor het maken van een kerncentrale die kernsplijting gebruikt om energie te maken door middel van uranium en zwaar water. Joliot was een van de wetenschappers die genoemd werd in brief van Leó Szilárd en Albert Einstein aan President Roosevelt als een van de meest vooraanstaande wetenschappers op het gebied van kernreacties. De Tweede Wereldoorlog zou Joliots onderzoek grotendeels stilleggen.

Bij de Nazi invasie in 1940 lukte het Joliot zijn materiaal en documenten naar Engeland te smokkelen. Tijdens de bezetting nam hij actief deel aan het verzet. Na de oorlog werd hij directeur van het Centre National de la Recherche Scientifique (CNRS) en werd Frankrijks eerste haut-commissaire à l'énergie atomique. In 1948 leidde hij de bouw van de eerste Franse atoomreactor. Als toegewijd communist en vanwege zijn betrokkenheid bij de vredesbeweging werd hij in mei 1950 om politieke redenen door de regering Georges Bidault ontheven uit zijn functie als hoge commissaris voor de atoomenergie. Hij was een van de elf ondertekenaars van het Russell–Einsteinmanifest in 1955.

Medaille van de Stalin Vredesprijs
Erkenning[bewerken]
Naast de Nobelprijs voor Scheikunde in 1935 werd Frédéric Joliot-Curie ook onderscheiden met andere wetenschappelijke onderscheidingen. Hij ontving de Matteucci Medal (1932, met Irène) en de Hughes Medal (1947). De Sovjet Unie kende Frédéric Joliot-Curie in 1951 de met 100 000 roebel (ongeveer 25000 dollar) gedoteerde Stalin Vredesprijs toe.

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Frédéric JOLIOT?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!