Stamboom Van der Nol(l), Oosterloo, van Spronsen, van der Waart e.d. » Boudewijn II van Guînes (± 1135-1206)

Persoonlijke gegevens Boudewijn II van Guînes 

• Hij is geboren rond 1135.
• Titel: Graaf van Guînes
• Hij is overleden op 2 januari 1206.
• Een kind van Arnout I van Guînes en Mahaut van Saint-Omer
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 6 december 2023.

Gezin van Boudewijn II van Guînes

Hij is getrouwd met Christina van Ardres.

Zij zijn getrouwd

Kind(eren):

1. Arnoud II van Guînes  
2. Willem van Guînes  
3. Manasses van Guînes  
4. Boudewijn van Guînes  
5. Gillis van Guînes  
6. Zeger van Guînes  
7. Adelheid van Guînes  
8. Margaretha van Guînes  
9. Mathilde van Guînes  
10. Adelina van Guînes  1160-????
11. Mabelia van Guinis  ± 1165-???? 

Notities over Boudewijn II van Guînes

Boudewijn II van Guînes (circa 1135 - 1205) was van 1169 tot aan zijn dood graaf van Guînes. Hij behoorde tot het huis Gent.

Levensloop

Boudewijn II was de zoon van graaf Arnoud I van Guînes en diens echtgenote Mahaut van Saint-Omer. In 1169 volgde hij zijn vader op als graaf van Guînes.

Boudewijn kon lezen noch schrijven, waardoor hij de staatszaken overliet aan vier klerken.

Hij liet verschillende geschriften vertalen in het Frans: het Hooglied, het Oude en het Nieuwe Testament, het Leven van Sint-Antonius, een groot deel van het boek Fysica van Aristoteles en De mirabilibus mundi van Gaius Julius Solinus.

Zijn zoon Arnoud II voerde een vete met Mathilde van Portugal, de weduwe van graaf Filips van Vlaanderen, over het bezit van de baronie Broekburg . Mathilde allieerde met graaf Reinoud van Dammartin, die in 1205 het graafschap Guînes binnenviel en Boudewijn II gevangennam. Boudewijn werd kort nadien vrijgelaten, maar stierf enkele dagen later aan de gevolgen van zijn gevangenschap.

Boudewijn had een verstrooide jeugd. Hij verandert volledig als opvolger van zijn vader en gaat zijn graafschap deugdzaam besturen. Hij doet rechtvaardigheid met strengheid en strengheid, maar met een rechtvaardige en rechtvaardige uitspraak, wat hem de bijnaam 'juiste rechter' of 'bewonderenswaardige rechter' opleverde.

In 1170 keerde Thomas de Cantorbury terug naar Engeland via Guînes. Boudewijn ontvangt hem met veel eer. Hij had Pierre, abt van de abdij van Saint-Médard d'Andres, gevraagd om voor hem naar de abdij van Saint-Bertin te gaan. Na een paar dagen keert Thomas terug naar Engeland en wordt daar vermoord. Boudewijn zal dan altijd zijn naam eren, zoeken en relikwieën van de heilige krijgen.

Hij is ook erg vroom. Hij liet een rijke en weelderige kapel bouwen in de buurt van zijn kerker in Guînes en een andere kapel op de plaats Montor of Mont d'Or ter ere van de heilige Catharina (Catherine van Alexandrië), legde er relikwieën van de heilige Thomas (Thomas Becket al genoemd), sierde het en vestigde er als kapelaan, een geleerde man genaamd Michel, een inwoner van Loresse, die schone letteren leerde in Ardres, die door de zogenaamde Thomas Becket werd opgevoed als kapelaan.

Boudewijn II en zijn vrouw doen belangrijke donaties aan de abdij van Clairmarais, terwijl ze de donaties van zijn vader Arnould bevestigen. Hij verleent ook verschillende gunsten aan de abdij van Andres en bevestigt een ruil van land tussen de abdij en een ridder genaamd Vivian. Samen met zijn christelijke vrouw en zoon Arnould bevestigde hij tijdens een plenaire vergadering van zijn baronnen in Guînes dat Clément d'Autingues een derde van de tienden van Zouafques aan de abdij van Andres schonk, die Clément als leengoed van Arnould d'Ardres had.

Rond 1170 hield Boudewijn II een plechtig en plechtig hof in Guînes, waar Boudewijn van Campagne (Campagne-les-Guînes) deel uitmaakte van de pleges (cautions) met andere heren, van het tienden dat Adolf van Alès voor een bedrag van 85 zilveren mark aan Pierre abt d'Andres toevers. Boudewijn II houdt deze vergadering als beschermer en beklaagde van de abdij van Andres, op de dag dat Henry de Campagne in Guînes zou vechten tegen de kampioen van Boudewijn van Campagne, zijn broer.

Vervolgens komt Boudewijn tussenbeide in het geschil tussen de abdij van Andres en de familie Bavelinghem: Hugues de Bavelinghem, Simon en Frumold, zijn broers Wichard en Raoul Bailleul en anderen, hun mede-erfgenamen, over een deel van het moeras van Bavelinghem. Hugues de Bavelinghem en zijn aanhangers eisten een derde partij. Didier, bisschop van Thérouanne, gaat onderhandelen over een overeenkomst die in overeenstemming is met de schenkingen van de vorige graven van Guînes en Boudewijn zal dit goedkeuren.

Toen hij in Audruicq was met zijn zoon Arnould, Henry de Seltun en andere ridders, gaf hij een borg voor de abt en de monniken van Andres voor een overeenkomst tussen hen en Willem, de broer van Karel van Bredenarde. De officiële brieven hierover werden in Guînes openbaar gemaakt, in aanwezigheid van veel ridders.

Hij toont nog steeds zijn pracht als graaf van Guînes door de verschillende gebouwen die hij laat bouwen. Op zijn kerker in Guînes staat een prachtig, rond huis bedekt met lood, dat zo groot is dat het lijkt op een doolhof of doolhof. Hij liet ook het in puin gevallen kasteel van Turnenhem repareren.

Rond 1175 liet Boudewijn in de moerassen van Sangatte een solide burcht bouwen met een hoge toren en sloten, ondanks het verzet en de tegenstand van de steden Boulogne, Wissant, Calais en Mercq (Marck), die eigendom waren van de graaf van Boulogne. De graaf van Boulogne, Renaud de Dammartin, ziet dit als een poging om het vrije bezit van de genoemde goederen te belemmeren en wil wraak nemen door een kasteel te bouwen in Ostrowic (nu Ostruy, in de huidige gemeente Réty) om de naam en kracht van Sangatte af te schaffen, maar de mensen van Guînes en Sangatte zullen de bouw ervan voorkomen. Deze episode illustreert de veelvuldige spanningen tussen de graaf van Guînes en de graaf van Boulogne, die later uitmonden in een openlijke strijd (zie hieronder).

In 1176 stierven Arnould IV van Ardres en zijn vrouw Adeline. Het jaar daarop werd hun christelijke dochter, de vrouw van Boudewijn, ziek na de bevalling van haar laatste kind. Boudewijn, die in Engeland was om zijn zaken te regelen, keert zo snel mogelijk terug en gaat naar Ardres. Christiane overleed op 2 juli 1177. Ze ligt begraven in de kerk van Ardres, aan de voeten van haar moeder. De begrafenis wordt gevierd door Godescal, abt van Saint-Bertin, Algiers, abt van Notre Dame de la Capelle (nu Les Attaques), Pierre abt d'Andres, Robert abt van Licques en andere geestelijken. Lambert d'Ardres, de beroemde kroniekschrijver, schrijft zijn grafschrift in zes Latijnse verzen. Christian werd zeer gewaardeerd en beschouwd als een goede en wijze dame.

Boudewijn is zwaar getroffen en wordt op zijn beurt zo ernstig ziek dat hij denkt dat zijn dood nabij is. Nadat hij weer gezond is geworden, is hij nog vroomder dan voorheen, is hij beschermer van weduwen en wezen, heeft hij de geestelijken bevoordeeld en herstelt hij de kinderen van edelen die door hun vaders in hun nalatenschap zijn benadeeld, in hun bezittingen. Hij ontvangt in Ardres en behandelt de aartsbisschop van Reims, Guillaume aux Blanches Mains, met de grootste respect terug van het bezoek aan het graf van Thomas Cantorbury.

In 1191 stierf Filips van de Elzas, graaf van Vlaanderen, zonder erfgenaam. Koning Filips II Augustus van Frankrijk verzet zich tegen Boudewijn V van Henegouwen, die na het Verdrag van Arras van 1191 uiteindelijk werd erkend als nieuwe graaf van Vlaanderen. Boudewijn V moet het verlies van Boulonnais, Ternois en pagus Atrebatensis accepteren aan de Franse koning Filips Augustus. Boudewijn II, de graaf van Boulogne en de graaf van Saint-Pol, moeten hulde brengen aan de nieuwe koning van Frankrijk, zijn nieuwe suzerein.

Boudewijn II bleef niet lang in gehoorzaamheid en trouw aan de koning van Frankrijk, hij bleef trouw aan Boudewijn V. Toen Boudewijn II in 1192 Saint-Omer belegerde, kwam Boudewijn II hem te hulp en lanceerde hij krachtige aanvallen op de stad die zich moest overgeven.

Het Verdrag van Péronne werd in 1200 ondertekend tussen Boudewijn VI en Filips Augustus. De koning krijgt bevestiging van het bezit van het deel van het graafschap Vlaanderen dat hem was gebracht door zijn huwelijk met Isabella van Henegouwen, de toekomstige Artois, met inbegrip van de steden Saint-Omer, Aire-sur-la-Lys, Arras, Bapaume, de graafschappen Hesdin en Lens, en het land dat werd toegekend in het Verdrag van Arras van 1191, waaronder de hommage aan Guînes. Deze gebieden gingen naar Lodewijk VIII, de zoon van Filips Augustus, en daarna naar de zoon van Lodewijk, Robert, 1e graaf van Artois, onder de naam Robert I van Artois. Het graafschap Guînes valt dan ook onder het graafschap Artois, wat het geval zal zijn voor de opvolgers van Arnould II van Guînes, zoon en erfgenaam van Boudewijn II.

In 1191 was Boudewijn scheidsrechter bij Didier, bisschop van de Morins, over een debat tussen de abdij van Saint-Médard d'Andres en Adelide, de weduwe van Henri de Campaines, en zijn zoon Henri over het bezit van een moeras.

Net als zijn voorgangers zorgde Boudewijn voor goede relaties met de abdijen: in 1198 was hij bemiddelaar bij een schenking aan de abdij van Licques. In de jaren 1200, 1202-1203, doneerde hij verschillende keren aan de abdij van Andres.

De graven van Guînes bezitten bezittingen in Engeland. De toekomst van deze bezittingen hangt ook samen met de kwaliteit van de banden met de koning van Engeland, die, indien van toepassing, het vermogen heeft om landgoederen toe te wijzen of te verwijderen. In de tijd van Boudewijn en zijn zoon Arnould II waren deze relaties redelijk goed. Er zijn verschillende feiten die getuigen van zowel Boudewijn als van zijn kinderen. Om het beheer van zijn landgoederen te verbeteren en te vergemakkelijken, ruilde Boudewijn in 1200 samen met graaf Willem de Maarschalk van Pembroke goederen: hij gaf landgoederen in Engeland aan hem over voor bezittingen die eigendom waren van de Engelse edelman in Vlaanderen; de koning van Engeland bevestigde de transactie. In datzelfde jaar liet hij een weg openen om de bossen te scheiden die respectievelijk in handen waren van de abdij van Saint-Bertin de Saint-Omer, de abdij van Licques en zijn zoon Guillaume. In 1206 werd een kerk (Est-Malling) in Kent, die eigendom was van Boudewijn, door de koning van Engeland aan een Britse geestelijke geschonken.

Renaud van Dammartin ontvoert Ide van Lotharingen en wordt daarmee graaf van Boulogne. Ide werd beloofd aan Arnould II van Guînes, de zoon van Boudewijn II. Arnould II probeert Ide terug te krijgen en trouwt vervolgens met Beatrice de Bourbourg. Om haar belangen te verdedigen tegen de aanspraken van Mathilde van Portugal, verzet hij zich tegen de ridders van Vlaanderen. Mathilde sluit zich aan bij Renaud de Dammartin, die in 1205 Boudewijn II gevangen nam. Hoewel Boudewijn iets later werd vrijgelaten, stierf hij op 2 januari 1205 aan de gevolgen van zijn gevangenschap. Arnould II wordt de nieuwe graaf van Guînes. Boudewijn II wordt begraven in de abdij van Andres in aanwezigheid van zijn grote nakomelingen.

A. Op basis van de kroniek van Andres (zie Guillaume (abt van Andres) leent Du Chesne hem een groot aantal nakomelingen, 32 of 33 kinderen, legitiem van Chrétienne d'Ardres of geboren uit meerdere vrouwen na haar dood. Voor Du Chesne zijn dit aantal onwettige kinderen en 'de onopgeziene liefde voor vrouwen en meisjes' de enige tekortkomingen die zijn deugden tegenspreken

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Boudewijn II van Guînes?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Boudewijn II van Guînes

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen