Was eigenaar van een transportbedrijf in Elburg, en reed veel voor van Gend & Loos
Historie
De Elburger Sport Club door de jaren heen
Op 1 april 2010 bestaat de Elburger Sport Club alweer 65 jaar. In vergelijking met de beginperiode is er natuurlijk veel veranderd binnen de club. Om u een chronologisch overzicht te geven van de ontwikkelingen zijn we in de geschiedenisboeken gedoken. Officieel bestaat de v.v. Elburger Sport Club sinds 1 april 1945. De voetbalsport werd echter al veel eerder in Elburg beoefend. Het voormalige vissersstadje was ooit zelfs twee voetbalverenigingen rijk. Naast het reeds bestaande Quick werd in de jaren dertig van de vorige eeuw een tweede club opgericht: Elburger Boys. Eerstgenoemde club vond zijn supporters vooral onder de burgers. De aanhang van Elburger Boys bestond vooral uit de visserijbevolking, die sociaal gezien uit de wat mindere milieus kwam.
Beide verenigingen waren in die tijd lid van de Nederlandse Christelijke Voetbalbond. Vooral in de eerste jaren was er een behoorlijke rivaliteit tussen Quick en Elburger Boys. Dat leidde nog wel eens tot aanvaringen. Later zagen de besturen en leden van beide verengingen echter wel in dat in een klein plaatsje als Elburg geen plaats was voor twee voetbalclubs. Ruim een maand voordat Nederland officieel werd bevrijd vond in een bovenzaal van café R. Timmermans (waar nu Eethuis ‘De Vischpoort’ is gevestigd) de nogal tumultueuze oprichtingsvergadering plaats.
Het ‘nieuwe’ ESC
De naam Elburger Sport Club werd bedacht door de heer Jac. Hulsman. Verder waren in die tijd namen van Piet Kruithof en Aart Bosman onlosmakelijk met ESC verbonden. Hun inzet, zakelijke inzicht en clubliefde waren van grote betekenis voor de vereniging. Het ‘nieuwe’ ESC werd ingedeeld in de zaterdagmiddag competitie van de Afdeling Zwolle, waarin het zo’n vijf jaar uitkwam. In 1950 promoveerde de club naar de ‘grote KNVB’.Lange tijd hadden de blauw-witten hun domicilie in de buurt van de haven (waar nu het gebouw van de Betere Woning is gevestigd). Het kon er destijds met name in wedstrijden tegen de grote rivaal uit die andere vissersplaats (Urk) op z’n zachtst gezegd behoorlijk pittig aan toe gaan. De legendarische uitspraak ‘Voetbal is oorlog’, die jaren later zou volgen van Rinus Michels, deed zich eigenlijk toen al gelden
De accommodatie waarover men in die jaren beschikte kan men zich in de huidige tijd nog maar nauwelijks voorstellen: twee kleine kleedkamertjes (met voor de spelers een betonnen wasbak met uitsluitend koud water), een scheidsrechterkamertje, wat ruimte voor het materiaal, een loketje voor de verkoop van versnaperingen en een verplichte plee, wat neerkwam op een houten geval met daarin een emmer geplaatst. Voordat de bouw van de eerste kleedkamers een feit was, moesten de bezoekers zich meestal omkleden in de bus of in het (club)café van Koen de Vries (wat in 1954 werd overgenomen door de familie Dijkman).
De getoonde gegevens hebben geen bronnen.