Stamboom Tinnenbroek » Corrie Voorduin (1915-2009)

Persoonlijke gegevens Corrie Voorduin 

• Zij is geboren op 27 december 1915 in Den Haag, Nederland.
• Zij is overleden op 5 augustus 2009 in Den Haag, Nederland, zij was toen 93 jaar oud.

Gezin van Corrie Voorduin

Zij is getrouwd met Johannes Hendricus (Jan) Donkers.Bron 3

Zij zijn getrouwd op 13 augustus 1938 te Den Haag, Nederland, zij was toen 22 jaar oud.

Kind(eren):

1. (Niet openbaar)
2. (Niet openbaar)
3. (Niet openbaar)
4. (Niet openbaar)
5. (Niet openbaar)

Notities over Corrie Voorduin

Dit stond op 15 oktober 2003 in de Haagsche Courant en het AD:

'Afwachten of maagjes gevuld konden worden'

Een bezienswaardigheid was mevrouw Donkers in de oorlog, als moeder van een gezonde drieling. Vandaag, precies zestig jaar na de geboorte, blikt ze samen met haar kinderen terug op moeilijke maar ook heel gelukkige tijden in Laakkwartier.

door Bregje Bervoets

DEN HAAG - De kinderwagen moest bij de slager worden gestald, want die kon de familie Donkers niet kwijt in hun huisje aan de Capadosestraat in Laak. "Dan liep ik achter die grote wagen met drie baby's erin door het Zuiderpark", vertelt de nu 87-jarige moeder Donkers, "en kreeg ik een gulden toegestopt van een oude mevrouw. Dat was veel geld hoor, in die tijd."

In 1943 beviel mevrouw Donkers van een drieling: Fred, Aad en Rinie kwamen - vandaag precies 60 jaar geleden - via een keizersnede ter wereld, in ziekenhuis De Volharding aan de Gedempte Burgwal. Samen waren ze bij de geboorte goed voor zo'n twintig pond: bepaald geen couveusekindjes! Gezond en wel mochten ze mee naar huis, waar moeder hen nog drie maanden zelf de borst heeft gegeven. "En daarnaast heb je nog een vreemde baby gevoed, toch mam?", richt Aad zich tot zijn moeder. Mevrouw Donkers lacht: "Ja, ik was een goede melkkoe!" Ze heeft geen idee meer van wie het kindje was dat ze erbij heeft gevoed. "Het was oorlog, hè! Je hielp elkaar. Maar ik zou niet meer weten waar dat kindje vandaan kwam. Ook nooit meer wat van gehoord." Eerder had mevrouw Donkers een tweeling gebaard, een jongen en een meisje. "Dat meisje is diezelfde nacht nog overleden. Ik was thuis bevallen, met allemaal tangen en zo. Bij de tweede zwangerschap werd ik zo zwaar dat ik naar het ziekenhuis ging om foto's te laten maken. 'Het is een drieling, zeker', zei ik. Dat hoefden ze me eigenlijk niet te vertellen."

Druiven

Een drieling grootbrengen is zwaar, en de oorlog maakte het er bepaald niet makkelijker op. "Het was iedere keer afwachten of de maagjes die dag goed gevuld konden worden", vertelt mevrouw Donkers. "Mijn man was metselaar en werkte vaak op boerderijen. Daar kreeg hij dan weleens groenten mee. Op een keer had hij druiven meegenomen. Op weg naar huis werd hij tegengehouden door de marechaussee. Inleveren moest hij die druiven. Hij heeft nog geprobeerd uit te leggen dat zijn vrouw een drieling thuis had zitten. Niks hoor. Later hebben ze hun excuses gemaakt, en kwamen ze een zak druiven brengen." Mevrouw Donkers vertelt levendig over die tijd. Over de ondergrondse, die haar vaak 's middags brood met 'rona' - "een spulletje om het brood mee te besmeren" - kwam brengen. Over haar man, die uit een deken drie slaapzakjes had gemaakt. Voordat hij naar zijn werk ging, deed hij de kinderen in bad. "Ze werden 's ochtends altijd rimpelig wakker, van de urine." Droge billetjes had je als baby niet in katoenen luiers. En dan het eindeloze wassen van die dingen. "De hele dag door. In de woonkamer spanden we lijnen om het wasgoed aan op te hangen." Na de bevrijding werd het leven een stuk makkelijker. "Het was nog steeds rekenen met het geld, natuurlijk. Dan had je een paar gulden voor drie verjaarscadeaus. Maar daar kwamen we wel uit." De drieling heeft heel goede herinneringen aan het huis aan de Capadosestraat. "Het was bij ons altijd bomvol in de woonkamer", vertelt Rinie.

 "Altijd mensen over de vloer, en heel veel gezelligheid." Tegenwoordig zien ze elkaar niet zo heel vaak. "We hebben ons eigen leven", vertelt Rinie. "Kinderen, kleinkinderen, onze eigen vriendenkring. Bovendien wonen we ver uit elkaar. Ik woon in Haarlem, Fred in Brabant en Aad in Delfgaauw." De band is hecht, maar misschien niet hechter dan tussen gewone broers en zussen. "We zijn dan ook geen eeneiige drieling", aldus Rinie. Geen gezamenlijk verjaardagsfeest voor de drieling, maar nog steeds een gezamenlijke thuishaven, bij moeder Donkers.

Mevrouw Donkers (87) met haar vandaag zestig geworden drieling Fred, Rinie en Aad.  

 

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Corrie Voorduin?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!