Stamboom Ten Berge » Eleonora van Engeland Plantagenet (1318-1355)

Persoonlijke gegevens Eleonora van Engeland Plantagenet 

• Zij is geboren op 18 juni 1318.

  Let op: Was jonger dan 16 jaar (14) toen kind (Reinald III van Gelre) werd geboren (13 mei 1333).

• Zij is overleden op 22 april 1355, zij was toen 36 jaar oud.
• Een kind van Eduard II van Carnavon en Isabella van Frankrijk
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 14 september 2014.

Gezin van Eleonora van Engeland Plantagenet

Zij is getrouwd met Reinoud II van Gelre.

Zij zijn getrouwd

Kind(eren):

1. Reinald III van Gelre  1333-1371 

Notities over Eleonora van Engeland Plantagenet

Reinald II 'de zwarte' van Gelre, graaf van Gelre (1326-1339), hertog van Gelre (1339-1343), zoon van Reinoud I van Gelre en Margaretha van Dampierre, geboren 1295, overleden 12 oktober 1343 te Arnhem. Gehuwd op 11 januari 1311 te Roermond met Sophia Berthout van Mechelen, geboren ca. 1305, overleden 6 mei 1329, begraven in het klooster 's Gravendaal

Gehuwd op 22 mei 1332 in de Sint Stevenskerk te Nijmegen met

417525. Eleonora van Engeland, dochter van Edward II van Engeland en Isabella van Frankrijk, geboren 8 juni 1318 te Woodstock (GB), overleden 22 april 1355 te Deventer, begraven in de Broerenkerk te Deventer

Links een afbeelding van Reinald's zegel van 6 januari 1322. Het zegel komt voor het eerst voor op een stuk van 4 november 1316 en voor het laatst op 20 mei 1323. De voorstelling op het zegel is een jonggraaf te paard, naar rechts rijdende, met een vogel op de linkerhand en een hond tussen de benen van het paard. Het randschrift is "SIGILLUM: REINALDI 1. PRIMOGENITI 1. COMITIS : GHELRIE'.

In september 1331 organiseert Eleonora's broer Edward III, die in 1330 de macht had gegrepen, een riddertoermooi om Eleonora's volwassenheid te vieren. Zij is dertien jaar oud geworden. Zij krijgt haar eigen hofhouding en er wordt naarstig naar huwelijkskandidaten gezocht. Nadat een aantal koninklijke gegadigden zijn afgevallen, schuiven de graaf van Holland en de Duitse keizer de bijna 40-jarige weduwenaar Reinald II van Gelre naar voren. Deze maakt net als zij deel uit van een bondgenootschap met Engeland. In het huwelijkscontract belooft koning Edward vrije overtocht, een geheel ameublement voor haar woning en 10.000 pond sterling. Graaf Reinald verzekert haar een jaarlijks inkomen van 14.000 vlaamse ponden uit de belastingen van de Veluwe, om haar staat als gravin op te houden, plus een weduwegoed mocht hij voor haar komen te overlijden. Verder wordt bepaald dat de vier dochters uit Reinald's eerste huwelijk, bij erfopvolging worden gepasseerd door Eleonora's kinderen.

Eleonora vertrekt met alle mogelijke pracht en praal op 28 april 1332 naar Gelre. Ze arriveert op 17 mei in Nijmegen en vijf dagen later wordt het huwelijk ingezegend door Jan van Diest, bisschop van Utrecht. Alle edelen uit Gelre en Zutphen zijn aanwezig. Ter ere van de jonge gravin, wordt een groot steekspel georganiseerd. Een menigte zangers en speellieden zijn in Nijmegen aangekomen en vermaken het volk met hun luiten, vedels, tamboerijnen en trompetten. Ook zijn er kamerspelers die gebeurtenissen uit de bijbelse of wereldlijke geschiedenis naspelen. Het feest duurt enkele dagen. Rechts een afbeelding van Eleonora.

Het paar neemt zijn intrek op kasteel Rozendael (zie afbeelding links uit 1577). Vanwege zijn steun aan Engeland, wordt Reinald in 1339 door de keizer begiftigd met de hertogstitel van Gelre.

Na de geboorte van hun tweede zoon, Eduart, ontstaan er grote problemen in het huwelijk van Reinald en Eleonora. Dit kan herleid worden uit het verslag van de Duitse kroniekschrijver Hendrik van Herford. Hij beschrijft hoe Reinald verwarder wordt en steeds zwaarder gaat leunen op zijn voornaamste raadgever, de Arnhemse proost Jan Moliart. Om de hertog te beschermen, sluit Moliart hem op in zijn eigen vertrekken en zorgt dat er niemand meer in zijn buurt kan komen. Eleonora wordt in 1336 van het hof verbannen, omdat Moliart beweert dat zij aan melaatsheid lijdt. Mogelijk verblijft Eleonora tijdens haar verbanning in Deventer, waar zij uit haar eigen middelen de bouw van de kloosterkerk van de Franciscanen bevordert.

Om te trachten een eind te maken aan haar verbanning, gaat ze te voet naar Nijmegen. Ze weet dat Reinald daar de voornaamste raden ter vergadering bijeen heeft geroepen. Met aan iedere hand een zoon, komt Eleonora plotsklaps de vergaderzaal van het Valkhof binnenvallen. Eleonora werpt haar mantel af en vervolgens haar fijne zijden onderkleed. Met blote boezem staat ze fier rechtop voor de hertog en zegt: "Mijn heer, hier ben ick, deemoedelijk en vorderende, dat over 't gebreck van mijn lichaam mij aengestreden kennisgenoomen werde, en oogenschijn of ick eenigh quaed zeer ofte vuijligheijd op en onder de leeden hebbe, dan eer gaef en fris ben, gelijk een vrouw behoord te weesen. Dier haer aen mijn zijd staen zijn onse kinderen, die van gestaltenis en zeeden hun vader niet en zijn te ontkennen. Zulke vruchten hadden wij buijten twijffel meer bijeen verweckt, indien de klappers tusschen beijde niet waren gelopen. Daer sal een tijd koemen, dat Gelderland, ziende hare vorsten met ons zaed uitgestorven, dese scheijdinge sal betraenen'. Reinald en de raden zijn diep getroffen. Na deze affaire verzoent Reinald zich met Eleonora, en op kasteel Rosendael wordt een groot verzoeningsfeest gegeven.

Na de dood van Reinald, in 1343, klaagt Eleonora Moliart aan. Tijdens de zitting van het gerechtshof verschijnt ze met haar beide zonen. Zij beschuldigt de proost van zelfverrijking en van het wederrechtelijk gebruik van het hertogelijk zegel. Om Moliarts verhaal over haar vermeende melaatsheid te ontkrachten, ontbloot zij haar arm voor de rechters en alle andere aanwezigen en roept: "Zie of mijn lichaam rein is ! Deze zoon der boosheidm heeft mijn man voorgelogen dat het onrein zou zijn". En wijzend op haar zonen zegt ze: "Ziedaar twee knapen van buitengewone schoonheid. Als dit schandelijk schepsel er niet geweest was, zouden er nog drie of vier geweest zijn". Eleonora eist de doodstraf voor de proost, maar moet zich schikken in het vonnis van gevangenschap voor Moliart.

Vanaf 1343 treedt Eleonora op als regentes voor haar nog minderjarige zoon. Hoewel haar regentschap officieel wordt aanvaard, ontstaan er toch moeilijkheden als een achterneef van haar overleden echtgenoot, Jan van Valkenburg, als mederegent wil optreden. Al in 1344 gaat de dan elfjarige Reinald III in naam zelfstandig handelen. Eleonora trekt zich na 1344 terug uit het openbare leven. Zij gebruikt voortaan de titel 'Vrouwe van de Veluwe' naar het gebied dat zij als weduwengoed heeft gekregen. Zij doet vooral van zich horen als begunstiger van de verschillende kloostergemeenschappen binnen en buiten Gelre. Zij heeft een grote sympathie voor de orde van de clarissen, en op het einde van haar leven reist ze langs de verschillende clarissenkloosters. Haar laatste jaren woont ze in Deventer.

Eleonora komt voor in een mirakelverhaal van de heilige Cunera van Rhenen. Bij een bezoek aan de relieken van deze heilige wil de hertogin een aantal draden van de wurgdoek ('dwale') hebben waarmee Cunera vermoord zou zijn. De heilige was volgens de legende een Engelse prinses, en dus een 'nicht' van haar. Ze krijgt de draden mee, maar op het moment dat Eleonora met de relieken wil vertrekken, weigeren de paarden in beweging te komen. Zo realiseert zij zich dat dit het werk van God en Cunera is. Eleonora brengt de draden met groot eerbetoon en met geschenken terug naar de kerk, waarna zij in vrede met haar gezelschap verder kan reizen.Eleonora van Engeland (1318-1355)
Eleonora van Engeland (18 juni 1318 - 22 april 1355), dochter van koning Eduard II van Engeland, was de tweede vrouw van hertog Reinoud II van Gelre. Door huwelijksproblemen werd ze van het hof verbannen naar een klooster. Als weduwe was ze regentes voor haar zoon Reinoud III van Gelre.

Eleanor of Woodstock (18 June 1318 – 22 April 1355) was an English princess and countess consort of Guelders by marriage. She was regent of Guelders as the guardian of her minor son from 1343 until 1344.
She was born at Woodstock Palace in Oxfordshire to King Edward II of England and his queen Isabella of France.[1] She was a younger sister of Edward III of England and the second wife of Reginald II of Guelders, "the Black". Eleanor’s maternal grandfather was famous King Philip the Fair.[2]
Contents [hide]
1 Early life
2 Marriage
3 Children
4 Leprosy accusations
5 Death and burial
6 Ancestry
7 References
Early life[edit]

Eleanor depicted on the family tree
The princess was named after her paternal grandmother, Eleanor of Castile. L333 was given for her churching by father. In 1324 she was taken into care by her cousin Eleanor de Clare then sent to the care of Ralph de Mothermer and Isabella Hastings with her younger sister Joan of the Tower at Pleshey. In 1325, there were negotiations between England and Castile for Eleanor to be betrothed to Alphonso XI of Castile, but this fell through due to the dowry.
Eleanor was reunited with her mother and in 1330 negotiations were made by her mother for her and her brother John of Eltham, Earl of Cornwall to marry a son and daughter of her relative Philip VI of France, however they fell through also.
Marriage[edit]

In May 1332 Eleanor married the reigning Count of Guelders, Reinoud II "the black" (English: Reginald), of the House of Wassenberg (born c. 1287), a marriage arranged by her mother's cousin Joan of Valois. The groom, quite dark of colour and character, was a widower with four daughters. He was known for having imprisoned his father for over six years.
As she sailed from Sandwich, her wedding trousseau included a wedding gown of Spanish cloth, caps, gloves, shoes, a bed, rare spices and loaves of sugar.
Children[edit]

She was well received in Guelders and bore her husband two sons:
Reinald III "the fat" (1334–1371)
Edward, Duke of Guelders (1336–1371).
Leprosy accusations[edit]

Due to her unhappy childhood, Eleanor grew nervous and over-eager to please her husband, who tired of her and sent her from court (1338) by pretending she had leprosy. Her husband then tried to annul the marriage. Eleanor turned up in Court in Nijmegen to contest the annulment, and proceeded to strip down, proving she was no leper, and thus forcing her husband to take her back. He died from a fall from his horse on 12 October 1343.
After the death of her spouse, Eleanor became the regent of Guelders for her nine-year-old son Reginald. Her regency was official and formal, but she had trouble in getting it recognized, and in 1344, she was forced to resign her post as regent. She and Reginald later quarreled over making peace with his younger brother, and he confiscated her lands.
Death and burial[edit]

On 22 April 1355, twelve years after she became a widow, Eleanor died in poverty in a Cistercian convent aged 36. She had been too proud to ask her brother Edward III for help and was buried in Deventer Abbey. Her tombstone had the simple inscription ELEANOR on it; however, in England, on the south side of Queen Philippa of Hainault's tomb in Westminster Abbey there is an image of her and her husband.
Ancestry

ELEONORA van ENGELAND, ook bekend als Alianora van Woodstock (geb. Woodstock, Engeland, 8-6-1318 – gest. Deventer 22-4-1355), door haar huwelijk hertogin van Gelre. Dochter van Edward II, koning van Engeland (1284-1327), en Isabella van Frankrijk (1292-1357). Op 22-5-1332 trouwde Eleonora van Engeland met Reinald II, graaf/hertog van Gelre (ca. 1295-1343). Uit dit huwelijk werden 2 zoons geboren.

Jeugd en huwelijk
Tijdens Eleonora’s jeugd maakte Engeland een diepe crisis door als gevolg van de economische neergang en de nasleep van oorlogen met Schotland en Frankrijk. Haar vader, koning Edward, was impopulair bij de adel en het volk. In maart 1325 vertrok Eleonora’s moeder Isabella met haar zoontje Edward naar haar geboorteland Frankrijk, terwijl Eleonora en haar zusje achterbleven. Vanuit Henegouwen bereidde Isabella met haar minnaar Roger Mortimer een staatsgreep voor, samen met Willem III, graaf van Holland, Zeeland en Henegouwen. Deze vond plaats in oktober 1326. Het paar zette de koning af en installeerde de jonge Edward III als vorst onder hun regentschap. Eleonora kwam in Londen onder de hoede van diens echtgenote, koningin Filippa van Henegouwen, de dochter van Willem III. Eleonora’s vader werd een jaar later vermoord.
In 1330 vond er opnieuw een machtsgreep plaats. Regentes Isabella werd uit haar functie ontheven en haar minnaar Mortimer onthoofd. Edward III nam de macht in eigen hand en liet zich in de abdij van Westminster kronen. Om Eleonora’s volwassenheid te vieren – zij was dertien jaar oud – organiseerde de nieuwe koning in september 1331 een riddertoernooi waar het – volgens een Londens kroniekschrijver beeldschone – prinsesje eregast was. Zij kreeg nu haar eigen hofhouding en er werd naarstig naar huwelijkskandidaten gezocht. Nadat een aantal koninklijke gegadigden was afgevallen, schoven de graaf van Holland en de Duitse keizer de bijna 40-jarige weduwnaar Reinald II van Gelre naar voren. Deze maakte net als zij deel uit van een bondgenootschap met Engeland.
Eleonora vertrok met alle mogelijke pracht en praal op 28 april 1332 naar Gelre. Ze arriveerde op 17 mei in Nijmegen en vijf dagen later werd het huwelijk ingezegend. Het paar nam zijn intrek op kasteel Rozendael. Vanwege zijn steun aan Engeland werd Reinald in 1339 door de keizer begiftigd met de hertogstitel. Eleonora en Reinald kregen twee kinderen, Reinald (1333) en Edward (1336).
Na de geboorte van Edward ontstonden er grote problemen in het huwelijk van Reinald en Eleonora. Dit valt op te maken uit een verhaal dat met name door negentiende-eeuwse historici met verve is verteld, maar dat slechts tot een bron is te herleiden, namelijk het verslag van de Duitse kroniekschrijver Hendrik van Herford. Deze beschrijft hoe Reinald II verwarder werd en steeds zwaarder ging leunen op zijn voornaamste raadgever, de Arnhemse proost Jan Moliart. Om de hertog te beschermen sloot Moliart hem op in zijn eigen vertrekken en zorgde hij dat er niemand meer in zijn buurt kon komen. Eleonora werd in 1336 van het hof verbannen, omdat Moliart beweerde dat zij aan melaatsheid leed.
Verbanning
Mogelijk verbleef Eleonora tijdens haar verbanning van het hof in Deventer, waar zij uit haar eigen middelen de bouw van de kloosterkerk van de franciscanen bevorderde. Haar oudste zoon was vermoedelijk niet bij haar, maar waarschijnlijk had Eleonora haar zoon Edward wel mee mogen nemen.
Na Reinalds dood in 1343 klaagde Eleonora Moliart aan. Tijdens de zitting van het gerechtshof verscheen ze met haar beide zoontjes. Zij beschuldigde de proost van zelfverrijking en van het wederrechtelijk gebruik van het hertogelijk zegel. Om Moliarts verhaal over haar vermeende melaatsheid te ontkrachten ontblootte zij haar arm voor de rechters en alle andere aanwezigen en riep: ‘Zie of mijn lichaam rein is! Deze zoon der boosheid (Moliart) heeft mijn man voorgelogen dat het onrein zou zijn’. En wijzend op haar zoontjes zei ze: ‘Ziedaar twee knapen van buitengewone schoonheid. Als dit schandelijk schepsel (Moliart) er niet geweest was, zouden er nog drie of vier geweest zijn’. Eleonora eiste de doodstraf voor de proost, maar moest zich schikken in het vonnis: Moliart werd gevangengezet.
Weduwe
Vanaf 1343 trad Eleonora op als regentes voor haar nog minderjarige zoon. Hoewel haar regentschap officieel werd aanvaard, ontstonden er toch moeilijkheden toen een achterneef van haar overleden echtgenoot, Jan van Valkenburg, als mederegent wilde optreden. Al in 1344 ging de toen elfjarige Reinald III in naam zelfstandig handelen. Hij en zijn broer Edward waren omstreeks 1350 belangrijke spelers in een grote serie adelsconflicten, de partijstrijd tussen de Heekerens en de Bronkhorsten, die het leven in Gelre tientallen jaren zou ontwrichten. Reinalds oudste dochter uit zijn eerste huwelijk, Mechteld, zou in die chaotische periode de titel hertogin van Gelre opeisen.
Eleonora trok zich na 1344 terug uit het openbare leven. Zij gebruikte voortaan de titel ‘Vrouwe van de Veluwe’, naar het gebied dat zij als weduwengoed had gekregen. Zij deed vooral van zich horen als begunstiger van de verschillende kloostergemeenschappen binnen en buiten Gelre. Zij had een grote sympathie voor de orde van de clarissen, en op het einde van haar leven reisde ze langs de verschillende clarissenkloosters. Haar laatste jaren woonde ze in Deventer, waar ze in 1355 op 36-jarige leeftijd overleed. Ze werd daar begraven in de Broerenkerk, waarvan ze mogelijk ook de stichteres is geweest.
Beeldvorming
Het verhaal over Eleonora’s verschijning in de Valkhofburcht is bekend, maar onbekender is dat ze ook voorkomt in een mirakelverhaal van de heilige Cunera van Rhenen. Bij een bezoek aan de relieken van deze heilige wilde de hertogin een aantal draden van de wurgdoek (‘dwale’) hebben waarmee Cunera vermoord zou zijn. Immers, de heilige was volgens de legende een Engelse prinses, en dus een ‘nicht’ van haar. Ze kreeg de draden mee, maar op het moment dat Eleonora met de relieken wilde vertrekken weigerden de paarden in beweging te komen. Zo realiseerde zij zich dat dit het werk van God en Cunera was. Eleonora bracht de draden met groot eerbetoon en met geschenken terug naar de kerk, waarna zij in vrede met haar gezelschap verder kon reizen.
Naslagwerken
Van der Aa; BWG.
Literatuur en bronnenuitgaven
I. Pontanus, Historiae Gelrie (Harderwijk 1639) 241-242.
A. Slichtenhorst, Geldersche geschiedenissen (Arnhem 1659, facsimile editie 1967) 140.
Liber de rebus memoriabilioribus sive chronicon Heinrici de Hervordia, A. Potthast ed. (Gottingen 1859) 252.
A.C.W. Staring, ‘Eleonora van Engeland. Gemalin van Reinoud den tweeden [ ...]’, Verzamelde gedichten (Zutphen 1869 [herdruk 1981]) 35-39.
W. Janssen, ‘Ein niederrheinischer Furstenhof um die Mitte des 14. Jahrhunderts’, Rheinische Vierteljahrsblatter 34 (1970) 219-251.
C.M. Hogenstein, De Broerenkerk in de geschiedenis van Deventer (Deventer 1981) 19-23.
Dat leven van Cunera, J. Combrink ed. (Rhenen 1988).
M. Evers e.a. red., Het hertogdom Gelre. Geschiedenis, kunst en cultuur tussen Maas, Rijn en IJssel (Utrecht 2003) 25-26, 134.
- See more at: http://www.historici.nl/Onderzoek/Projecten/DVN/lemmata/data/Eleonora%20van%20Engeland#sthash.fzVWiJVo.dpuf

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Eleonora van Engeland Plantagenet?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Eleonora van Engeland Plantagenet

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen