Stamboom Suijkerbuijk/de Koning - Smit/Koenen » Wilhelmina Francisca Maria Suykerbuyk (1912-1984)

Persoonlijke gegevens Wilhelmina Francisca Maria Suykerbuyk 

• Zij is geboren op 6 mei 1912 in Hoeven.
• Zij is overleden op 31 december 1984 in Breda, zij was toen 72 jaar oud.
• Een kind van Marinus Suykerbuyk en Adriana de Jong

Gezin van Wilhelmina Francisca Maria Suykerbuyk

Notities over Wilhelmina Francisca Maria Suykerbuyk

Korte toelichting bij deze Familie:

===================================

Wilhelmina Suijkerbuijk en Petrus Eikhout, verder in dit verhaal gewoon tante Willy en oom Piet Eikhout genoemd, bij oom Piet werd altijd de naam Eikhout bij genoemd, misschien wel omdat er nog meerdere ome Pieten waren, nl Piet Suijkerbuijk en ook Piet de Klerk. Zij, tante Willy, door haar broer Jan gewoon nog steeds ons Mina genoemd, was ook nog aan de Koedijk te Hoeven geboren. Zij was dan het laatste kind, dat als een tante door het leven zou gaan. Volgens zeggen in de familie, waren er nog wel meer kinderen geboren, die niet zo goed levensvatbaar waren. Ik heb nog steeds geen afschriftje van een trouwboekje gezien, waardoor de echte waarheid aan het licht kan komen. Zou dat ooit gebeuren, dan zal ik dat alsnog vermelden. Die tante Willy, die nog met enkele broers bij haar ouders thuis woonde, was naar ik hoorde verpleegster in een van de Bredase ziekenhuizen. Toen haar vader Marinus overleed, had zij er wel oren naar, om met de laatste thuisblijvers en haar moeder Jaan naar Breda te verhuizen. De kolenzaak, die haar broer Piet nog runde, werd opgedoekt en zij vertrokken naar Breda, de grote stad waar ook haar broer Bertus werkte bij de tram. Zij gingen wonen in de Kalkoenstraat alwaar broer Piet een groenten en fruit winkel begon. Zij ontmoette daar haar Piet, die een kantoorbaan had in de Paraplu, de gevangenis van Breda. Mogelijk heeft zij hem wel ontmoet in zijn geboorteplaats Oosterhout, dat is mij niet zo goed bekend. Zij trouwde met hem op 10-Mei 1938 en gingen wonen ergens in Breda. Naar ik vernam, woonden ze eens in de Baronielaan.Ik ontmoette hun voor de eerste keer op 1-Juni-1953.

Op de dag dat mijn schoonouders de zilveren bruiloft vierden. Zij was niet zoals de meeste Suijkerbuijken een dikkerd, maar eerder een slanke den, die door een lampenglas te halen is volgens zeggen van een familielid. Zij was dan ook niet altijd de gezondste in de familie. Dikwijls was zij ziekelijk, maar nam dat op zich als het dragen van een kruis. Zij was dan ook zeer goed gelovig, wat niet van iedereen gezegd kan worden. Zeer bezorgd ook voor haar eigen gezinsleden. Deze oom en tante, die wij zeer weinig hebben ontmoet, hadden het altijd zeer druk met hun gezin en enkele familieleden in haar Breda. Toch kwam zij wel een enkele keer naar Oudenbosch om er een paar bezoekjes af te leggen bij haar broers. Ik denk dat zij ook een oogje had op antiek, want op een keer dat zij bij broer Jan was met zus Tonia, wilde zij Jan alleen spreken in de slaapkamer, waar hij nog een mooi antiek bureautje had staan. Zij probeerde dat voor een appel en een ei te kopen, maar Jan deed dat voor geen goud weg, omdat het van zijn overleden vrouw was geweest. Het is na zijn overlijden bij een van zijn eigen kinderen terecht gekomen. Tante Willy en oom Piet hadden zes kinderen. Allemaal meisjes. Zij had toch zo graag een voetballer gehad vertelde zij eens. We hebben het elke keer opnieuw geprobeerd, maar Piet keek maar te veel naar mij. Hij had wat meer in de spiegel moeten kijken vertelde zij eens op een van de feestjes, die mijn schoonvader gaf en waar zij dan bij aanwezig waren. Maar zij hield toch heel veel van haar zes dochters. Bij haar zes dochters is het anders gegaan. Zij kregen samen twee dochters en maar liefst veertien zonen. Tante Willy heeft echt wel van haar kleinzonen mogen genieten. Natuurlijk ook wel van de twee kleindochters. Zij heeft zelf vele jaren de zieke mens verzorgd, maar eens komt voor de meeste ouderen onder ons de leeftijd, dat je verzorgd moet worden! Ook dat kwam voor haar, maar eigenlijk te vroeg. Zij wilde zo graag haar Piet nog zelf verzorgen, maar kon dat uiteindelijk toch niet meer aan. Zij overleed toch nog voor haar Piet. Zij bereikte maar de leeftijd van 72 jaar. Wij hebben afscheid van haar genomen in het crematorium Tuinzicht. Oom Piet die slechtziende en ook nog zeer hardhorend was geworden, moest alleen verder met zijn kinderen en kleinkinderen, waarvan zij beiden zoveel hielden. Toch heeft hij zijn Willy niet lang overleefd. Hij overleed 2 jaar later op 78 jarigeleeftijd in Breda. Ook van hem namen wij afscheid in het crematorium Tuinzicht. Met dochter Geerdina, of wel Gerry hebben wij, ons Joke, nog enig contakt. Ook zij hebben niet zo,n goede gezondheid van hun schepper meegekregen. Toch genieten zij nog wat van het leven in hun caravan op de Julianahoeve te Renesse. Van deze familie Jansen/Eikhout heb ik de meeste gegeven toegespeeld gekregen.

-----------------------------------------------------------

======== Mei.2001.=================== Jan de Wildt.========

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Wilhelmina Francisca Maria Suykerbuyk?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Wilhelmina Francisca Maria Suykerbuyk

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen