Stamboom Stolle-Smits » Karel "de Grote" van Francië (748-814)

Persoonlijke gegevens Karel "de Grote" van Francië 

• Hij is geboren op 2 april 748 in Ingelheim bij Mainz.
• Hij is overleden op 28 januari 814 in Aken, hij was toen 65 jaar oud.
• Een kind van Pippijn III "de korte" en Bertrada van Laon
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 7 februari 2010.

Gezin van Karel "de Grote" van Francië

(1) Hij is getrouwd met Frastrada.

Zij zijn getrouwd

(2) Hij is getrouwd met Madelgardis.

Zij zijn getrouwd

(3) Hij is getrouwd met Gerwindis.

Zij zijn getrouwd

(4) Hij is getrouwd met N.N..

Zij zijn getrouwd in het jaar 769, hij was toen 20 jaar oud.

(5) Hij is getrouwd met Hildegard van Vinzgau.

Zij zijn getrouwd voor 30 april 771.

Kind(eren):

1. Lodewijk "de vrome" van Francië  778-840 

(6) Hij is getrouwd met Liutgardis.

Zij zijn getrouwd rond 795.

(7) Hij is getrouwd met Regina.

Zij zijn getrouwd in het jaar 800, hij was toen 51 jaar oud.

(8) Hij is getrouwd met Adelindis.

Zij zijn getrouwd in het jaar 806, hij was toen 57 jaar oud.

Kind(eren):

1. Pippijn  

Notities over Karel "de Grote" van Francië

XXXIX Karel “de Grote” van Francië, geboren te Ingelheim bij Mainz op 02-04-748, overleden te Aken op 28-01-814 en begraven aldaar in de Dom, koning der Franken van 768 tot 814, koning der Longobarden van 774 tot 814 en Rooms keizer van 800 tot 814. Karel werd samen met zijn vader en zijn broer Karloman in 754 door paus Stefanus II tot koning gewijd. Bij die gelegenheid ontving hij de titel Patricius Romanorum, die hem tot bescherming van de kerk van Rome verplichtte. In 768 volgde Karel zijn vader op in het noordelijk deel van het rijk en drie jaar later, bij het overlijden van zijn broer, passeerde hij diens minderjarige kinderen en werd alleenheerser. Aanvankelijk zocht hij toenadering tot de Longobarden in Noord-Italië en huwde de dochter van de Longobardische koning Desiderius. Later verstootte hij haar en huwde de Alamaanse Hildegard. De verslechterde betrekkingen met de Longobarden en de vraag om hulp van paus Adrianus I, die door hen werd bedreigd, leidden tot een Frankische inval en de verovering van het rijk der Longobarden. Dit werd niet ingelijfd, maar bleef als koninkrijk met eigen identiteit, recht en instellingen voortbestaan. Het vormde met het Frankische Rijk een personele unie, waarbij Karel zich in 774 te Pavia met de ijzeren Lombardische kroon tot koning liet kronen. Bij dezelfde gelegenheid begaf hij zich naar Rome en vestigde daar een protectoraat zodat de Kerkelijke Staat zijn definitieve vorm kreeg. Met de paus sloot hij een alliantie, gericht tegen de Byzantijnen en de Longobarden. Aan de oostgrenzen had Karel te kampen met de Beieren en de Saksen. Hij zocht toenadering tot Tassilo III, hertog van Beieren, maar moest later tegen hem optreden en hem in 788 afzetten, wat het einde van de Beierse onafhankelijkheid betekende. Tegen de Saksen ondernam Karel vanaf 772 een reeks veldtochten. Toen hij op hardhandige wijze probeerde de Saksen te kerstenen, werden deze weer roerig en plunderden het Rijnland. Karel begon een oorlog tegen hen die zeven jaar zou duren en die eindigde in 785 met de bekering van de Saksische aanvoerders Alboin en Widukind en de verovering van het land, dat aan een terreurregime werd onderworpen om het politieke gezag van de Franken en de heerschappij van de kerk te verzekeren. Ook tegen de Friezen werd oorlog gevoerd en Oost-Friesland werd bezet. De Elbe werd de oostgrens van het rijk. Tussen 791 en 795 onderwierp Karel de in Beieren en het tegenwoordige Oostenrijk gevestigde Avaren, een van oorsprong Turks-Mongools nomadenvolk. Vanaf 785 begon de verovering van het noordoosten van Spanje, waar de mark, d.i. een grensgebied onder militair gezag, Marca Hispanica werd gesticht. In het multiraciale rijk van Karel was er een hang naar regionale autonomie, met name in Italië en Aquitanië. Met het oog hierop en ter bevordering van enige decentralisatie werden Karels zonen, Pippijn en Lodewijk, als koningen van resp. Italië en Aquitanië aangesteld. De jaren 792 en 793 brachten opstanden in Saksen en Italië, invallen van de Arabieren in Zuid-Gallië, hongersnood en een samenzwering geleid door Karels bastaardzoon Pippijn met de Bult. Karel kwam echter alle crises te boven. Door zijn heerschappij over een multinationaal imperium en zijn rol als beschermheer van de Rooms-Katholieke Kerk was Karel meer geworden dan een nationale koning, zoals zijn voorgangers waren geweest. Hij werd dan ook op 25-12-800 in de St.Pieterskerk te Rome door paus Leo III tot Rooms keizer gekroond. Het moment was gunstig; in het Byzantijnse Constantinopel regeerde keizerin Irene, die niet geliefd was en door sommigen in het westen niet als keizerin erkend werd. Constantinopel was ontstemd door Karels kroning, maar tot een oorlog kwam het niet. In 812 erkende de Byzantijnse keizer Michael I de keizerlijke titel van Karel. Karel is na de keizerkroning nooit naar Rome teruggegaan. Hij verbleef sinds 808 bijna permanent te Aken, vanaf 794 zijn voornaamste residentie. In 806 had hij zijn rijk onder zijn drie zoons verdeeld. Pippijn en Karel overleden echter in 810 en 811 zodat Lodewijk de Vrome de enige erfopvolger was. Karel liet hem te Aken tot keizer uitroepen en kroonde hem zelf.
De hoveling Einhard heeft in zijn levensbeschrijving van Karel de Grote een passage aan diens uiterlijk gewijd: “Hij was van forse lichaamsbouw, maar niet uitzonderlijk groot, hij had een rond hoofd, grote levendige ogen, zijn neus was iets boven de middelmaat, zijn gezicht was opgewekt en goedlachs. Zowel wanneer hij stond als wanneer hij zat ging er waardigheid van hem uit, ondanks het feit dat hij een dikke nek had en een buikje. Hij had een hoge stem, die niet bij zijn forse gestalte scheen te passen.” Karel huwde vier maal en had kinderen bij zes concubines:
1.Relatie rond 768 met Himiltrudis, een Frankische van onbekende familie.
2.Huwelijk in 769 met N.N., dochter van Desiderius, koning der Longobarden, en Ansa. Karel verstootte haar in 770 en stuurde haar terug naar haar vader.
3.Huwelijk voor 30-04-771 met Hildegard van Vinzgau, geboren in 758, overleden op 30-04-783 te Thionville en begraven in de kerk van de abdij St.Arnoul van Metz. Zij kwam uit Zwaben en was een dochter van Gerold I van Vinzgau, Frankische graaf in de Vinzgouw, en van Imma, dochter van de Alamannische graaf Hnabi, achterkleindochter van hertog Godfried. Zij vergezelde Karel naar Italië in 773 en 781. Hildegard overleed, nog geen 25 jaar oud bij haar negende bevalling. Uit deze relatie: Lodewijk I “de Vrome”. Zie XXXVIII.
4.Relatie met N.N.
5.Huwelijk in oktober 783 te Worms met de Oost-Frankische Fastrada, geboren in 764, overleden te Frankfurt aan de Rijn op 10-08-794 en begraven in de basiliek van van St.Alban te Mainz. Zij was een dochter van Radolf, graaf van Franconië. Zij had als wrede heerszuchtige schoonheid een slechte invloed op Karel, wat uiteindelijk resulteerde in een mislukte samenzwering tegen de laatste onder aanvoering van de getergde bastaardzoon van Karel, Pippijn met de Bult.
6.Huwelijk tussen herfst 794 en 796 met Liutgardis, een Alamaanse uit Zwaben. Zij had een bescheiden karakter en was jong en sportief, doch overleed tijdens een pelgrimstocht op 04-06-800 te Tours en werd aldaar begraven in de kerk van St.Martin.
7.Relatie met Madelgardis, gezien de naam mogelijk familie van de edelman Vincent Madelgaire. overleden in 677.
8.Relatie met de Saksische Gerswindis.
9.Relatie in 800 met Regina.
10.Relatie in 806 met Adelindis.

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Karel "de Grote" van Francië?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Karel "de Grote" van Francië

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen