Stamboom Smeets Maasmechelen » Pepijn II van Herstal (645-714)

Persoonlijke gegevens Pepijn II van Herstal 

• Hij is geboren in het jaar 645.
• Vermelding.

  Pippijn II van Herstal, geboren rond 645 en overleden op 16-12-714 te Jupille aan de Maas. De naam Van Herstal is afkomstig van één van zijn landgoederen. Zijn leven werd beheerst door voortdurende strijd; eerst om de macht, later om vergroting van het Frankische rijk. Hij was hofmeier en, na de dood van de Austrasische koning Dagobert II in 679, de machtigste persoon in het oostelijk rijk, waar hij als hertog gezag uitoefende. Hij raakte in oorlog met Neustrië, versloeg in 687 te Tertry koning en hofmeier, en herstelde de eenheid van het Frankische Rijk onder één Merovingische koning, maar behield in feite de macht voor zich zelf. Hij verbleef in het oosten en vertrouwde de hoge politieke en kerkelijke functies in het westen aan zijn partijgenoten uit de Austrasische aristocratie toe. Aldus vestigde hij de hegemonie van de hoofdzakelijk Germaanse gebieden over de rest van het Frankische Rijk. Hij kon niet beletten dat de hertogen van Beieren en Aquitanië zich in feite als onafhankelijke vorsten gedroegen. In het noorden ondernam hij de verovering van Friesland. In 689 versloeg hij de Friese koning Radboud bij Dorestad en onderwierp het gebied tot aan de Rijn, waardoor de weg geopend werd voor de kerstening van het nog heidense noorden door de Angelsaksische prediker Willibrord. Deze kreeg het fort Utrecht door Pippijn als missiecentrum toegewezen. Het zendingswerk was geen succes en Willibrord zocht na 697 veiliger streken op. Pippijn verleende, samen met zijn echtgenote, medewerking aan het stichten van de abdijen van Echternach en St.Hubert. Pippijn II was gehuwd met Plectrusis en had een bijvrouw, Chalpais, overleden in 705 te Orp-le-Grand, Frankrijk dochter van de hoogwaardigheidsbekleder Childebrand, vermeld in 673. Zijn zoon bij haar, Karel, had geen erfrecht. Zelfs na het overlijden van zijn beide zoons bij Plectrudis kon Pippijn niet besluiten het gezag aan Karel over te dragen. Testamentair bepaalde hij dat een nog onmondige kleinzoon onder regentschap van Plectrudis hofmeier van het gehele rijk diende te worden. De Frankische aristocratie weigerde echter deze beschikking te erkennen, omdat zij te duidelijk onder invloed van Plectrudis tot stand was gekomen. Toen trad de tot dan toe geminachte Karel op de voorgrond en verwierf, strijdend onder de moeilijkste omstandigheden en met wisselende kansen, de positie van zijn vader. Men noemde hem Karel Martel, de Strijdhamer.
  Hij trad pas op de voorgrond in 680 toen hij bij de dood van de koning van Austrasië met hertog Martin van Champagne (in tegenstelling tot eerdere theoriën, noch zijn broer noch zijn neef) een overheersende positie verwierf. Austrasië, sinds enige jaren onder het juk van Neustrië kwam in opstand maar Ebroïn, de hofmeier van Austrasië, is hen te sterk. Pepijn en Martin vluchtten verschillende kanten op, Martin verschanste zich in Laon en werd het eerste aangevallen, Ebroïn wist hem over te halen zich met zijn leger aan zijn zijde te scharen maar vermoordde allen zodra de stad zich opende, kort daarop werd Ebroïn vermoord door een edelman Ermenfried die direct naar het hof van Pepijn vluchtte aldus voedsel gevende aan het gerucht dat Pepijn de aanstichter van de moord was. Ebroïn?s opvolger Warraton sloot vrede met Pepijn, deze vrede was echter van korte duur, Gislemar, zoon van Warraton, verdreef zijn vader en voerde opnieuw oorlog, Pepijn werd verslagen bij Namen maar toen Gislemar meteen daarna overleed, keerde Warraton terug als hofmeier en het werd opnieuw vrede, bij Warraton?s overlijden in 686 nam zijn schoonzoon Berchaire zijn positie in en op aandringen van de weduwe van Warraton, Ansflède, viel hij Pepijn opnieuw aan, ditmaal wist Pepijn echter een eclatante overwinning te behalen, Tertry 687, hetgeen hem de macht over Austrasië geeft, Berchaire leefde weliswaar nog enkele jaren (tenminste tot october 688, en pas bij zijn dood nam Pepijn positie als hofmeier van koning Thierry III van Austrasië in en plaatste één van zijn getrouwen, Norbert, op zijn positie in Neustrië, in 700 vervangen door Grimoald, zoon van Pepijn, terwijl een tweede zoon Drogo, Bourgondië ging regeren met de titel hertog van Champagne. Pepijn was nu op het toppunt van zijn macht, weliswaar regeerde de merovingische koning maar Pepijn besliste, er waren echter regelmatig problemen aan zijn grenzen en de rest van zijn leven vocht hij met wisselend succes tegen de saksen, friezen en alemanen.
  Het privé leven van Pepijn werd bepaald door familiedrama?s, getrouwd sinds 691 met Plectrude uit één van de machtigste families van Austrasië (vgl. 50), bij wie hij de zoons Drogo en Grimoald had, had hij een tweede echtgenote Alpaïde met als zoons Karel en Childebrant, tussen beide vrouwen, elk met hun eigen aanhang, bestond een enorme haat hetgeen culmineerde rond 705 met de moord op de prelaat van Luik, St. Lambert, aanhanger van Plectrude, kort daarop stierf Drogo en in april 714 werd Grimoald gedood op de graftombe van St. Lambert; tegen het einde van zijn leven stond Pepijn geheel onder de invloed van Plectrude en benoemde als zijn opvolger een bastaardzoon van Grimoald, mede uit wraak op de moord van Grimoald, dit ten koste van de zoons van Alpaïde en vier zoons van Drogo, die waarschijnlijk niet onschuldig waren aan deze moord. Deze fragile opvolging had desastreuze gevolgen kunnen hebben voor de opbouw van het rijk, ware het niet dat Karel, zoon van Alpaïs, kort na Pepijn?s dood wist te ontsnappen.

• Hij is overleden op 16 december 714 in Jupille sur Meuse, hij was toen 69 jaar oud.
• Een kind van Ansegil van METZ en Begga van LANDEN

Gezin van Pepijn II van Herstal

Kind(eren):

1. Karel "Martel" van Herstal  689-741 

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Pepijn II van Herstal?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Pepijn II van Herstal

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen