Simon Joseph Doorman (Den Haag, 7 december 1928 2 november 2009) was een Nederlands filosoof en hoogleraar filosofie aan de Technische Universiteit Delft, gespecialiseerd in kentheorie, filosofie van de exacte wetenschappen en de wetenschap en maatschappij. Hij was een zoon van Schout-Bij-Nacht Karel Doorman, uit diens huwelijk met Justine A.D. Schermer.
Doorman studeerde wiskunde en filosofie aan de Universiteit van Amsterdam en verder aan de Universiteit van Wisconsin. In 1960 promoveerde hij met het proefschrift Kritiek en ervaring.
Doorman doceerde vanaf 1969 filosofie van de exacte wetenschappen aan de Technische Hogeschool Eindhoven en werd in 1972 hoogleraar filosofie aan de Technische Hogeschool Delft met de rede Ongefundeerde kritiek . In 1994 werd hij hoogleraar Methodologie en wetenschapsfilosofie aan de filosofie faculteit van de Erasmus Universiteit Rotterdam. Tot zijn pensioen in 1996 was hij decaan van deze faculteit.
Hiernaast heeft Doorman op het gebied van kunst en cultuur veel verschillende bestuurlijke activiteiten verricht. Zo was hij directeur van het Sweelinck conservatorium in Amsterdam, directeur van de VPRO, en kroonlid in het NOS-bestuur. In 2002 ontving Doorman een Zilveren Anjer voor zijn inzet voor de cultuur en voor het natuurbehoud in het Koninkrijk der Nederlanden, de Nederlandse Antillen en Aruba inbegrepen.
De getoonde gegevens hebben geen bronnen.