Tekst van de brief van Jaap en Dirk Groen van 23 april 1944 uit Kamp Amersfoort
; Politie Doorgangslager Amersfoort 23-4-44
We zijn Zondag 16-4 hier aangekomen en hebben sindsdien niets anders gedaan dan eten en slapen. Wat wehier moeten doen weten we niet maar wel hebben ze ons Maandag 17-4 verteld dat als de dader van de moord in Beverwijk zich binnen 48 uur aanmeldde, we vrij zouden zijn. Dit is natuurlijk niet gebeurddus werd er gezegd dat we naar een concentratiekamp in Duitschland gestuurd zouden worden. In afwachting hiervan zitten we hier al een week en nog steeds hebben we niets gehoord.
Maak je niet ongerust en hou je taai, wij doen hetzelfde. De mening van de meeste hier is dat we weer naar huis gaan want we zijn niet kaal geknipt en krijgen geen zeep en geen handdoek. Wezien er erg vies uit, hebben lange baarden en vuile nekken. Elke dag staan we om 6 uur op, eten dan 3 sneedjes brood en wat koffie zonder suiker, dan om 12 uur ¾ liter eten wat er slecht is enom 7 uur weer 4 sneedjes brood. Om 8.30 uur gaan we weer naar bed. Tussen de etenstijden mogen we naar buiten tussen prikkeldraad. De oppervlakte is 70 meter lang en 6 meter breed waarop we met 468 jongens moeten bivakkeren. Elke morgen als we opstaan vragen we ons af wat deze dag weer brengen zal, dat is erg vervelend omdat we niets weten. We zullen hopen dat we naar huis gaandeze week en zo niet dan zien we elkaar na de oorlog weer terug. Dus hou je in goede conditie. Zijn in Duitschland dan schrijf ik zo gauw mogelijk. Dit briefje is clandestien en moet als we op transport gaan door iemand gevonden worden die het op de post doet groet allen van ons en tot ziens.
Jaap en Dirk
____________________________________________________________________________
Tekst van de brief van de ouders van Jaap en Dirk Groen van 30 april 1946.
ROBERT AUSSPRUNG
St Pancras 30 april 1946
Fam Adres
Uw brief ontvangen en met verwondering vernamen wij daaruit dat u allen in ieder geval levend uit deze hel gekomen bent. Ja, nog inBrunswijk woont en zelfs nog in dezelfde straat.
Na de laatste brief van Hans in 1941 is veel gebeurd in ons mooie Nederlandje. Terreur en moedwillige verwoestingen om het in groote trekken te nomen hebben hoogtij gevierd. De terreur heeft vele slachtoffers geëischt en zoo ook onze jongste zoon en broer Dirk. De moedwillige vernielingen, het grootste gedeelte van Velsen en ook ons huis.
16 April was het juist 2 jaar geleden dat Dirk en Jaap s’morgens om 6.30 van bed gehaald werden en met ongeveer 450 andere jongens, allen tusschen de leeftijd van 17-26 jaar werden weggevoerd naar Amersfoort, één van de beruchte concentratiekampen in Nederland opgericht. Deze jongens waren alle uit Velsen en Beverwijk afkomstig. Dit was als straf voor het doodschieten van een Luitenant van de Nederlansche politie, één van de gelukkig weinige ploerten die hun Vaderland verraden hebben en veelal nog grootere schoften waren wat het menschenjagen aangaat als groene Polizei en S.S.
Na 17 dagen in Amersfoort gezeten te hebben kwam Jaap met ongeveer 60 jongens totaal onder het ongedierte terug. De andere jongens hebben drie maanden in Amersfoort gezeten zonder ooit een letter naar huis te mogen schrijven en zijn toen op transport gesteld naar Duitsland.1 November is Dirk in de buurt van Leipzig gestorven aan “totaale lichamelijke zwakte” zoals het genoemd werd in het papiertje dat we op 1 Maart, dus 4 maanden later, kregen. Nooit hebbenwe een brief of eenig teken van leven van hem gehoord na zijn gevangenneming.
Na de bevrijding hebben wij het een en ander gehoord van jongens die tot het laatste oogenblik bij hem geweest zijn en als aandenken zijn bril mee terug genomen hebben. Veel jongens hebben hetzelfde lot ondergaan als Dirk. Uit sommige gezinnen zijn zelfs twee jongens weggebleven, jongens die absoluut niets met het gebeurde te maken gehad hebben maar die als gijzelaars zijn geofferd aan de Nazi bloeddorst.
Veel is er gebeurd in ons dierbare Nederland tijdens deze onzinnige oorlog en veel hebben we geleerd. Geleerd dat we als we in verdrukking komen Nederlanders zijn in hart en nieren maar ook hebben we geleerd wat haten is, diep en hartgrondig haten. Een haat die gegroeid is in een tijdsperiode van 5 jaren van absolute machteloosheid tegenover tiranie, plunderingen, brandstichting, bloedoffers en uithongering.
____________________________________________________________________________
In Schkopau kreeg Dirk het gevangenenummer 8175. Dit nummer stond op een ronde metalen penning die de mannen om hun hals droegen.
Op het transport document van 7 juli 1944, gevonden bij ITS in Bad Arolsen, wordt als adres vermeld: Zeestraat 90 Beverwijk. Waarschijnlijk zijn de ouders van Dirk kort na de Razzia geëvacueerd uit Velsen-Noord omdat hun huis in opdracht van de Duitsers gesloopt moest worden voor het schootsveld van de vesting IJmuiden.
Na overbrenging uit Duitsland is Dirk eerst herbegraven op de nieuwe begraafplaats in St. Pancras. Later is hij overgebracht naar het Ereveld Loenen Vak E nr 1275.Dirk werd geboren in St. Pancras. Twee maanden oud verhuisde hij met het gezin naar Alkmaar waar ze achtereenvolgens woonden in de Krelagestraat 33, de VanLeeuwenhoekstraat 3 en de VanLeeuwenhoekstraat 29. Op 22 augustus 1929 verhuisde het gezin naar de Oosterduinweg 2 in IJmuiden gemeente Velsen. Later verhuisde het gezin naar Wijkerstraatweg 42 in Velsen-Noord. In 1944 werd Velsen-Noord ontruimd en veel huizen gesloopt. Familie Groen verhuisde naar Zeestraat 90 in Beverwijk.
Dirk sloot zich aan bij de verkenners van de André de Thaye groep in Beverwijk. In 1941 verbood de bezetter bijeenkomsten van verkenners. Na de oorlog werd voor Dirk en voor de gefusilleerde Jacques Martens een in memoriam gepubliceerd in "Die Wijcker" het blad van de André de Thaye groep.
grootouders
ouders
broers/zussen
kinderen
Dirk Groen | ||||||||||||||||||
De getoonde gegevens hebben geen bronnen.