Stamboom Op de Haar » Bronnen » bidprentje De stilte van de natuur
bewaard mijn laatste wens:
wees goed voor elkaar.

Dankbaar gedenken we
Hermina Johanna Bekke-Westerink
sinds 7 augustus 1981 weduwe van Gerardus Antonius Johannes Bekke
Ze werd geboren te Wierden op 6 januari 1913. Daar ook bleef ze haar hele leven wonen totdat ze op 5 november 1997 in het Twenteborgziekenhuis te Almelo overleed. Kort daarvoor had ze het Sacrament der Zieken ontvangen. We hebben haar de 10e te rusten gelegd op de gemeentelijke begraafplaats aan de Vriezenveenseweg te Wierden bij haar overleden man.
Toch nog vrij plotseling is er een einde gekomen aan het leven van onze moeder en oma. En we hebben er vrede mee. De hersenbloeding die ze gekregen had, zou voor haar het leven heel moeilijk hebben gemaakt.
Het leven geeft haar veel goeds maar ook moeilijke tijden gegeven. Gedurende 42 jaar mocht ze gelukkig getrouwd zij met Gerard. Ze was één en al zorg voor hem. Samen genoten ze van de mooie dingen in het leven, van de hoogtijdagen van de St.Jansharmonie en daar ook hadden ze hun vrienden en kennissen. Na was ook heel rijk met haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkind. Gelukkig kon ze tot het einde toe meeleven met hun wel en wee, want ze bleef helder van geest en volgde in de krant wat er in de wereld om haar heen gebeurde. Ze kon genieten van een vrolijke noot, van een dagje of avondje uit.
Maar het leven is voor haar ook moeilijk geweest. Ze kon het bv. moeilijk verwerken dat haar man Gerard stierf en dat ze later ook nog afscheid moest nemen van haar dochter Fien. In die 16 jaar dat ze zonder hen verder moest, had ze gelukkig nog haar geloof. Dat gaf haar de kracht, evenals de band die ze had met de parochie. Tot het einde toe ging ze naar de kerk. Vroeger had ze daarin vaak gezongen met het dameskoor en ook daarna steunde ze de parochie, zo goed als ze kon. Zo was ze: een vrouw die meeleefde en graag iets kon missen.
Dierbare moeder, oma en overgrootmoeder, bedankt voor je liefdevolle zorg en medeleven. Bedankt omdat je recht door zee was en diep gelovig. Moge God je voor alles belonen en je voor altijd verenigen met vader en opa.
Bedankt voor uw medeleven en hartelijkheid tijdens het leven van onze moeder en oma. Heel veel dank voor de bezoekjes, waar ze veel van genoot. Het deed ons goed dat u er was bij haar afscheid.
Kinderen, kleinkinderen en achterkleinkind.
10 november 1997
't Wedervoort 43, 7641 VA Wierden.

Bron beschrijving

bidprentje De stilte van de natuur
bewaard mijn laatste wens:
wees goed voor elkaar.

Dankbaar gedenken we
Hermina Johanna Bekke-Westerink
sinds 7 augustus 1981 weduwe van Gerardus Antonius Johannes Bekke
Ze werd geboren te Wierden op 6 januari 1913. Daar ook bleef ze haar hele leven wonen totdat ze op 5 november 1997 in het Twenteborgziekenhuis te Almelo overleed. Kort daarvoor had ze het Sacrament der Zieken ontvangen. We hebben haar de 10e te rusten gelegd op de gemeentelijke begraafplaats aan de Vriezenveenseweg te Wierden bij haar overleden man.
Toch nog vrij plotseling is er een einde gekomen aan het leven van onze moeder en oma. En we hebben er vrede mee. De hersenbloeding die ze gekregen had, zou voor haar het leven heel moeilijk hebben gemaakt.
Het leven geeft haar veel goeds maar ook moeilijke tijden gegeven. Gedurende 42 jaar mocht ze gelukkig getrouwd zij met Gerard. Ze was één en al zorg voor hem. Samen genoten ze van de mooie dingen in het leven, van de hoogtijdagen van de St.Jansharmonie en daar ook hadden ze hun vrienden en kennissen. Na was ook heel rijk met haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkind. Gelukkig kon ze tot het einde toe meeleven met hun wel en wee, want ze bleef helder van geest en volgde in de krant wat er in de wereld om haar heen gebeurde. Ze kon genieten van een vrolijke noot, van een dagje of avondje uit.
Maar het leven is voor haar ook moeilijk geweest. Ze kon het bv. moeilijk verwerken dat haar man Gerard stierf en dat ze later ook nog afscheid moest nemen van haar dochter Fien. In die 16 jaar dat ze zonder hen verder moest, had ze gelukkig nog haar geloof. Dat gaf haar de kracht, evenals de band die ze had met de parochie. Tot het einde toe ging ze naar de kerk. Vroeger had ze daarin vaak gezongen met het dameskoor en ook daarna steunde ze de parochie, zo goed als ze kon. Zo was ze: een vrouw die meeleefde en graag iets kon missen.
Dierbare moeder, oma en overgrootmoeder, bedankt voor je liefdevolle zorg en medeleven. Bedankt omdat je recht door zee was en diep gelovig. Moge God je voor alles belonen en je voor altijd verenigen met vader en opa.
Bedankt voor uw medeleven en hartelijkheid tijdens het leven van onze moeder en oma. Heel veel dank voor de bezoekjes, waar ze veel van genoot. Het deed ons goed dat u er was bij haar afscheid.
Kinderen, kleinkinderen en achterkleinkind.
10 november 1997
't Wedervoort 43, 7641 VA Wierden.


Informatie uit deze bron


Naar de lijst met bronnen


De publicatie Stamboom Op de Haar is opgesteld door .neem contact op