Een dankbare herinnering aan
Ben Mulder
Dominicaan
Bernardus Martinus Mulder werd geboren op 20 juli 1926 te Leeuwarden. Na het St. Dominicuscollege doorlopen te hebben, legde hij op 18 september 1946 zijn professie af bij de dominicanen. Op 20 juli 1952 werd hij priester gewijd. Hij was alspast or werkzaam in Schiedam, Alkmaar, Utrecht en Nijmegen.
Begin jaren zestig was hij in het Albertinum te Nijmegen magister van de broeders. Gedurende twee termijnen was hij prior van de communiteit in Venlo. Na de sluiting van het Albertinum ging hij wonen in het huis aan de Kronenburgersingel. In die tijd deed hij vrijwilligerswerk voor daklozen. Eind 2006 verhuisde hij naar het Berchmanianum.
Na op woensdag 9 oktober 2013 het sacrament van de ziekenzalving te hebben ontvangen, overleed hij twee dagen later. Hij werd begraven op het kerkhof van de dominicanen te Nijmegen op vrijdag 18 oktober 2013.
Ben is in zijn werkzame leven vooral actief geweest als pastor. Na zijn lectoraatsexamen in 1953 werd hij benoemd tot kapelaan in de Rozenkranskerk in Schiedam en in 1957 volgde hij een opleiding tot reserve-aalmoezenier. Van 1959 tot 1961werkte hij in de parochie aan de Nassaulaan in Alkmaar. Van 1961 tot 1965 was hij subprior op het Albertinum, magister van de broeders en de rechterhand van de magister van de fraters studenten.
Na het sluiten van de eigen opleiding van de dominicanen werd hij eind 1965 pastoor en overste in de Antoniusparochie van Utrecht. In 1978 werd hij benoemd tot pastor-teamleider in de H. Hartparochie van Nijmegen. Op het provinciaal kapittel van 1985 werd hij gekozen tot diffinitor en kwam daarmee in het hoofdbestuur van de Nederlandse provincie van de dominicanen terecht. In juli 1985 werd hij gekozen tot prior in Venlo en bleef dat twee termijnen, tot 1991. In het Limburgse kon hijni et goed wennen. Hij zei: 'Ik voel me eerder Fries-Italiaans dan Limburgs'.
Na nog een paar jaar tot de sluiting in 1995 op het Albertinum verbleven te hebben, ging hij samen met een viertal medebroeders wonen op de Kronenburgersingel in Nijmegen. Hij werkte drie jaar lang als vrijwilliger in 'Het Kasteel', eenontmoetin gscentrum van dak- en thuislozen. Hij heeft van dit werk geen spijt gehad, maar leuk vond hij het niet.
Later sloot hij zich aan bij 'Het Kruispunt', dat vorm gaf aan straatpastoraat en vieringen organiseerde. Zijn luisterende houding kwam in dit werk goed van pas. In die jaren werd hij meer geconfronteerd met lichamelijke beperkingen.
Hij werd hardhorend, snel vermoeid en onzeker bij het lopen. Over zijn tijd in de Kronenburgersingel schreef hij: 'Ik erken dat ik het nog nooit in mijn leven zo goed gehad heb als hier, in deze samenstelling van de groep en in deze manier vanwo nen en samenleven midden in de stad, met alle vrijheid van handelen betreffende de werkzaamheden en zonder teveel verplichtingen.'
Eind 2006 verhuisde hij naar het Berchmanianum. In de loop der jaren ging zijn dementie meer parten spelen en begin dit jaar verhuisde hij intern naar 'De Hof', een gesloten afdeling. Ondanks alles bleef hij goedlachs en optimistisch. Een bezoek aan hem was en bleef altijd plezierig. Ben liet zich kennen als een blijmoedig pastor en een toegewijd dominicaan die tot op het laatst positief in het leven stond. Hij was zeer dankbaar voor de hartelijke zorg die hem vanuit het Berchmanianumw erd geboden.
Moge hij nu in Gods licht zijn.
De dominicanen en de familie van Ben zijn u dankbaar voor alle zorg en aandacht aan hem gegeven tijdens zijn leven en bij zijn afscheid.
De getoonde gegevens hebben geen bronnen.