Stamboom Mulder, Müller, Hausani en aanverwanten » Jacques Sambrink (1944-2019)

Persoonlijke gegevens Jacques Sambrink 

• Hij is geboren op 21 juni 1944 in Leeuwarden.
• Hij is overleden op 10 januari 2019 in Groningen, hij was toen 74 jaar oud.
• Een kind van Pier Jacobs Sambrink en Akke Dekens
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 24 juni 2021.

Gezin van Jacques Sambrink

(1) Hij is getrouwd met (Niet openbaar).

Zij zijn getrouwd op 19 oktober 1993, hij was toen 49 jaar oud.

(2) Hij is getrouwd met (Niet openbaar).

Zij zijn getrouwd

Kind(eren):

1. (Niet openbaar)
2. (Niet openbaar)

Notities over Jacques Sambrink

Interviews door Gerbrich van der Meer van het Friesch Dagblad

DEEL VII: INTERVIEW MET CONTRABASSIST JACQUES SAMBRINK: jacques sambrink geniet van frisse wind in NNO

Door Gerbrich van der Meer.

Kunst als prikkeling van de geest

Bij contrabassist Jacques Sambrink lagen de instrumenten vroeger thuis voor het grijpen: een accordeon, een drumstel, een contrabas… Vooral die bas intrigeerde jochie Jacques mateloos. ,,Ik hearde dy lege toanen en fielde se yn myn búk triljen.D an hie ik mar ien gedachte: dat wol ik ék!” Heit en mem Sambrink vormden in de vijftiger jaren samen ‘de Sambrinco’s’, een in die dagen in Fryslân beroemd schnabbelorkest. Op bruiloften en partijen waren zij de muzikale gangmakers. Allepopulaire deuntjes van dat moment hadden zij op hun repertoire. Opgegroeid met de top-10 ontwikkelde de jongen toch een voorliefde voor klassieke muziek. ,,Op in stuit haw ik it beslút nommen om nei it konservatoarium te gean.”

Dat gaf heibel in de tent. ,,Us mem fûn it prachtich, mar ús heit begriep der neat fan.’’ Het onbegrip over en weer liet zijn sporen na. ,,Us heit hat noait by in konsert fan my west.” Ja, dat deed pijn. ,,Benammen letter, doe’t it net

mear koe.” Tegelijkertijd wil hij er ook niet weer al te dramatisch over doen. ,,Hy hat noait west, mar ik haw him ek noait meinommen.”

Sambrinks keus voor het conservatorium en klassieke muziek betekende voor de musicus geen breuk met zijn verleden. ,,Doe’t ik op it konservatoarium siet, spile ik mei in soad plezier mei ús heit en mem mei. Sa koe ik jild fertsjinje om destúdzje te bekostigjen.” Van schaamte heeft hij nooit wat willen weten. ,,Dêr is ek hielendal gjin oanlieding ta. Us heit wie in fantastyske muzikant. Freegje mar oan de âldere minsken. Op syn gebiet wie er in perfeksjonist. Ik bin hiel grutskop him.”

Voor Sambrink brak er in de zestiger jaren een nieuw hoofdstuk aan toen cabaretier Rients Gratama hem op een dag vroeg contrabassist te worden in de begeleidingsband van zijn eerste Nederlandstalige programma. Dat avontuur liep uit op eenwerkrel atie van vijftien jaar. Voor musicibegrippen kwam hij dan ook vrij laat bij een orkest terecht. 35 jaar was ’ie toen hij bij het Frysk Orkest in dienst kwam.

Compressor
Bij het NNO zitten zes contrabassisten in vaste dienst. De eerste bassist is de aanvoerder. Die neemt de solopartijen voor zijn rekening en is verantwoordelijk voor de streken. Naast een tweede bassist zijn er dan nog vier tutti-bassisten,waarva n Sambrink deel uit maakt. Ieder concert geeft toch weer de nodige spanning, geeft de bassist toe. ,,Fansels hawwe je in hiel stik ûnderfining, mar dochs sitte je altyd op it puntsje fan je stoel.” De mate van spanning is echter ookafhankelijk v an het programma en de dirigent die ervoor staat. De dirigent? ,,Jaseker, dy bepaalt de kleur fan in orkest. Hy is om sa te sizzen de regisseur. It is werklik frappant hoe oars itselde orkest ûnder in oare dirigent klinke kin. Datis it magyske.” De contrabassist brengt Viktor Liberman te berde die twee seizoenen lang chef-dirigent was van het NNO tot zijn overlijden in juni 1999. ,,Je koene it iens wêze mei syn opfettings of net, mar je koene noait sizze dat it net goedwie.” Wat betref t Michel Tabachnik, die begin november zijn opwachting maakte als chef-dirigent van het NNO, zijn de verwachtingen van Sambrink ook hoog gespannen. ,,Ik tink dat it mei him like ynteressant wurde sil.” Ruimte voor eigeninterpretaties van de spel ers is er nauwelijks. ,,Mar dat is ek ynherint oan in orkest,” stelt de musicus. Sambrink heeft daar geen last van. ,,Ik fyn it moai om te sjen hoe’t oaren oer in bepaald stik tinke. As je dêr gjin nocht oan hawwe,kinne je mar better solistysk f ierder gean.’’ Als speler stel je je dus gedienstig op: ,,De dirigent hat in opfetting, ús taak is te realisearjen wat hy hearre wol.” De spanning die de doorgewinterde bassist bij aanvang van een concertondervindt, is vaak al eerder ingezet. ,, Foaral by de earste útfiering fan in nij programma.” Hij onderbreekt zichzelf. ,,Moatst spanning nammers net trochinoar helje mei senuwen. It is de kompressor dy’tst oansetst. Dy spanning haw ik ek by injûnskonsert. Middeis hawwe je dan miskien wol frij, mar dochs net hielendal om’t je je oplade foar de jûn. Je kinne ek net alles dwaan. As ik jûns in konsert haw, kin ik middeis net yn de tún omwrotte. Dan is myn motoryk fersteurd.”

’s Middags voor een concert neemt Sambrink steevast in zijn werkkamer de cruciale momenten van zijn partij door op zijn ‘thuisbas’. Voor zijn werk heeft de bassist namelijk twee contrabassen. Een voor het orkest en één voor thuis. ,,In bas is sa grut, dêr kinst ommers net hieltyd mei slepe.” Sambrink is gesteld op zijn basinstrumenten. ,,Dêr soargje je goed foar. Sjoch, mei myn kontrabassen bin ik altyd oan it wrakseljen, as je dan net hielendal gek binne fan je ynstrumint, wurdt itnea t.” Heeft hij dan echt geen voorkeur? Het blijft even stil. Dan bekent ’ie aarzelend, ,,ik hâld fan beide ynstruminten, mar fan dy fan thús it aldermeast.’’

Een carrière als contrabassist gaat niet over rozen. ,,It is fysyk swier wurk. Je krije op ’en doer faak ek frjemde klachten.” Zo kampte Sambrink vorig jaar met een hernia; tennisarmen zijn hem ook niet vreemd. Of hij er in de komende drie, vier jaren zonder kleerscheuren van af komt weet hij niet. ,,Mar ien ding wit ik wol. As ik mei dit wurk ophâld, hâld ik der ek hielendal mei op. Ik wol of op dit orkestnivo myn ynstrumint bespylje, of net.”

Schnabbelen verscheidene collega’s van Sambrink in andere orkesten of gezelschappen of geven ze privéles, Sambrink heeft dat allemaal al een poos vaarwel gezegd. ,,Safolle kontrabassisten binne der no ek ienkear net om les te jaan,” lacht hij.Ma ar er is nog een reden. Ook aan de fotografie verpande hij eens zijn hart. De fotograaf won met zijn werk zelfs al eens een prijs in het blad Focus. ,,Lêstlyn haw ik sels de programmaboekjes fersoarge foar Het ruige paradijs, in soarte faniepenl oftspul yn it Westerkwartier. Prachtich wurk wie dat.”

Frisse wind
De bassist die al weer 25 jaar bij het orkest speelt, geniet van de frisse wind die momenteel in zijn nadagen door het NNO waait.,,Foar it NNO is dit in hiel ynteressante perioade. Wy hawwe in hiel jonge stêf, dy’t it orkest ferrassende ympulsen jout. Ik fyn it moai dat ik dat noch meimeitsje mei.” Veel respect heeft hij voor Marcel Mandos, artistiek manager van het NNO, die met zijn gedurfde programmeringen zo nu en dan ook deuren openzet naar andere kunstdisciplines. ,,Ik fyn it o sa moedich fan him dat hy folhâldt syn eigen wei te gean, ek al hat er it net altyd maklik. It is altyd makliker skoaren mei feilige tagonklike programma’s as mei mear moderne.” Zelfs in eigen huis moeten er hindernissen overwonnen worden. ,,Soest it net sizze, mar benammen de jeugd hat der muoite mei as we in wat minder tagonklik stik spylje moatte.”

Sambrink is van mening dat de orkesten veel te lang hebben liggen slapen. ,,Wylst der op it mêd fan dûns, toaniel en skilderkeunst yn ’e rin fan de jierren fan alles feroare is, binne wy hingjen bleaun op ús muzykeilantsjes mei ús eigenstikken.” De inhaalslag waarmee Mandos bezig is, is volgens Sambrink daarom geen overbodige luxe. De musicus zelf is een warm voorstander van samenwerking tussen de verschillende kunstdisciplines. ,,‘Kom uit je ivoren toren en dans met elkaar’,sis ik alt yd. As je toaniel, dûns en muzyk mei elkoar ferbine, wurdt it ommers folle moaier en nijsgjirriger.” Voor Sambrink is muziek niet heilig. ,,Toaniel en fotografy is ék moai. Witst, keunst is belangryk as prikkeling fan de geast. En datfynst net a llinnich werom yn muzyk.”

Misschien heeft hij dáarom ook zo’n plezier in fotografie, erkent hij even later. ,,As fotograaf meitsje je eigen byld. Je sjogge wat en freegje je ôf hoe’t je dat fotografysk sá feroarje kinne, dat it foar jinsels ynteressant wurdt.” Hy lacht., ,Ach, miskien kinst it wol besjen as in soarte fan kompensaasje. Yn it orkest moat ik dwaan wat in oar wol, yn de fotografy bin iksels de baas.”

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Jacques Sambrink?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Jacques Sambrink

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen