Stamboom Lokhorst » Maria van Engeland (1662-1694)

Persoonlijke gegevens Maria van Engeland 

• Zij is geboren op 30 april 1662 in Londen.

  Let op: Leeftijd bij trouwen (4 november 1677) lag beneden de 16 jaar (15).

• Zij is overleden op 28 december 1694 in Londen, zij was toen 32 jaar oud.
• Een kind van Jacobus van Engeland en Anna Hyde
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 3 mei 2009.

Gezin van Maria van Engeland

Zij is getrouwd met Willem Hendrik van Nassau.

Zij zijn getrouwd op 4 november 1677 te Londen, zij was toen 15 jaar oud.

Notities over Maria van Engeland

Regeerde als koningin over Engeland en Ierland vanaf 13 februari 1689, en als koningin van Schotland (als Mary II of Scotland) vanaf 11 april 1689 tot aan haar dood. Maria, overtuigd protestants besteeg de tronen van de Britse landen dankzij de Glorieuze Revolutie, waarin haar Rooms-katholieke vader, Jacobus II, werd afgezet. Maria regeerde samen met haar man en neef, Willem III, die alleen verder regeerde toen zij stierf in 1694. Meestal wordt op die periode teruggekeken als de regering van Willem en Maria. Maria regeerde weinig en was niet erg in politiek geïnteresseerd, ze liet de regering dan ook vaak over aan haar man. Op de momenten wanneer Willem meeging op militaire campagnes nam Maria de regering op zich.

Maria, geboren in het St. James's Palace te Londen op 30 april 1662, was de oudste dochter van Jacobus, Hertog van York (de latere Jacobus II van Engeland) en van diens eerste vrouw, Anna Hyde. Maria’s oom was koning Karel II; haar grootvader aan moederskant was Sir Edward Hyde, eerste Graaf van Clarendon, die een lange periode de adviseur was van Karel II. Haar moeder baarde acht kinderen, maar alleen Maria en haar jongere zuster Anna overleefden hun jeugd.

De hertog van York (Engels: The Duke of York) bekeerde zich tot de Rooms-katholieke Kerk in 1668 of 1669, maar Maria en Anna kregen een protestantse opvoeding. Dat was het werk van hun moeder, hun grootvader Hyde en van het parlement van cavaliers, dat hierop scherp toezag.

Maria’s moeder stierf op 31 maart 1671; haar vader trouwde opnieuw in 1673, met de katholieke Maria van Modena, ook bekend als Maria d'Este.

Op de leeftijd van vijftien jaar werd Maria de verloofde van de protestantse Stadhouder Willem, Prins van Oranje. Willem was de zoon van Maria’s tante, Maria de Princess Royal, en van Prins Willem II van Oranje-Nassau. Eerst wilde Karel II dat Maria zou trouwen met de Franse Dauphin Lodewijk, maar later, onder druk van het Parlement en het verdrag met het katholieke Frankrijk, was een huwelijk met Frankrijk politiek niet langer favoriet, en ging Karel akkoord met het huwelijk. Onder druk gezet door het parlement, ging ook de Hertog van York overstag. Op die manier dacht Jacobus dat zijn populariteit onder de protestanten zou groeien. Maria en Willem trouwden in Londen op 4 november 1677, naar verluidt huilde Maria af en toe tijdens de ceremonie.

Maria vertrok naar de Nederlanden, waar ze leefde als de gemalin van Willem. Ook al was Maria toegewijd aan haar man, was het huwelijk toch af en toe ongelukkig, haar drie zwangerschappen liepen uit op miskramen en een doodgeboren kind, en haar kinderloosheid werd een litteken op Maria’s leven. Haar levendige en knappe karakter maakte haar erg populair bij de Nederlanders, maar haar man was vaak onvriendelijk tegen haar en verwaarloosde het huwelijk, en had lange tijd een relatie met Elizabeth Villiers, een van de hofdames van Maria. Nadat ze meer tijd voor elkaar kregen begon ook Willem een intense liefde voor Maria te koesteren, en werd hij wat meer ontspannen in het bijzijn van zijn vrouw.

Toen koning Karel II stierf zonder legitieme nakomelingen in 1685, werd de Hertog van York koning als Jacobus II (James II) van Engeland en Ierland en als Jacobus VII (James VII) in Schotland. Jacobus voerde een omstreden gelovige regering, zijn poging om vrijheid te geven aan “niet Anglicanen” werd niet goed ontvangen bij de bevolking. Meerdere protestantse ministers en mensen van adel gingen onderhandeling aan met Maria’s man in het vroege begin van 1687. In juni 1688 werd er bij alle protestanten alarm geslagen toen koningin Maria, tweede vrouw van Jacobus, een zoon baarde Jacobus Frans Eduard Stuart, deze zoon zou anders dan Maria en Anna een katholieke opvoeding krijgen.

Koningin Maria IIInmiddels had Lodewijk XIV de Republiek weer economisch de oorlog verklaard. Leiden kon zijn laken niet meer in Frankrijk verkopen. Het gevaar was dat Engeland opnieuw de kant van Frankrijk zou kiezen en er opnieuw een rampjaar zou komen. Zo rijpte het plan om Engeland voorgoed tot bondgenoot te maken. Toen Engeland in april 1688 een vlootverdrag sloot met Frankrijk, raakte Willem ervan overtuigd dat er een geheim bondgenootschap tegen de Republiek gevormd was en hij besloot tot een militaire interventie. Hij vroeg die maand om een uitnodiging om binnen te vallen; toen de nieuwe Prince of Wales geboren was en iedereen in Engeland dacht dat het een ondergeschoven kind betrof, besloten zeven waardigheidsbekleders, de Immortal Seven, inderdaad een brief te sturen die door schout-bij-nacht Arthur Herbert, vermomd als gewoon matroos, op 10 juli aan Willem in Den Haag overhandigd werd.

Willem begon nu een leger te verzamelen; hij haalde huursoldaten uit Duitsland om hier de grensvestingen te bemannen terwijl het Nederlandse leger Engeland binnenviel. De totale kosten van de operatie bedroegen zeven miljoen guldens, in eerste instantie geleend door Amsterdam, joodse bankiers en zelfs paus Innocentius XI, die door Lodewijk XIV aangevallen dreigde te worden. Toen de Franse koning de Staten-Generaal op 9 september bedreigde, maar tegelijkertijd aanstalten maakte de Duitse gebieden aan te vallen in plaats van door de Spaanse Nederlanden naar de Republiek op te rukken, besloten de Hoge Mogenden dat er nog net tijd was voor een preventieve aanval om Engeland aan onze kant te brengen en keurden de operatie goed.

Willem vertrok naar Engeland op 11 november met 53 oorlogsschepen en een kleine 400 transportschepen. Maria Stuart was aanwezig bij zijn vertrek; zij zwaaide de vloot uit staande op de Dom van Den Briel, de Grote of Sint-Catharijnekerk. Een plakkaat naast de ingang van de kerk maakt tot op de dag van vandaag melding van deze gebeurtenis. De operatie verliep voorspoedig. En Willem verdreef zijn schoonvader en werd als koning binnen gehaald.

De Bisschop van Londen, Henry Compton, kroonde Willem en Maria samen in de Westminster Abbey op 11 april 1689. Normaal zou de Aartsbisschop van Canterbury de kroning doen, maar de toenmalig aartsbisschop, William Sancroft, overtuigd Anglicaans, weigerde Willem en Maria te kronen omdat hij het niet eens was met de manier waarop Jacobus II was verwijderd van de troon. Op de dag van de kroning, werd het Parlement van Schotland het uiteindelijk eens en verklaarde dat Jacobus niet langer koning was van Schotland. Willem en Maria werden uitgeroepen tot koning en koningin van Schotland. De twee landen werden pas verenigd in de Acts of Union van 1707. Willem en Maria accepteerden de Schotse troon op 11 mei.

Even na de uitroepen van Willem en Maria tot koning en koningin van Schotland werd er door John Graham, eerste Viscount of Dundee, een leger opgericht, en won overtuigend de slag bij Killiecrankie op 27 juli. Zelf stierf Dundee bij die slag. Later kwam er nog de slag bij Dunkeld, die eveneens door Willem werd gewonnen. Daardoor kwam er een eind aan het verzet tegen Willem III en Maria II.

In december 1689 accepteerde het Parlement een van meest belangrijke constitutionele documenten in de Engelse geschiedenis, de Bill of Rights. De Bill of Rights is een wettelijk document dat in 1689 werd aangenomen door het parlement van Engeland, en welke de basis vormde voor een democratische parlementaire monarchie in het land.

Als een van de twee, Willem III of Maria II, zou komen te overlijden dan nam de andere de regering op zich. De volgende in de lijn van troonopvolging zouden de kinderen zijn van Willem en Maria, omdat ze die niet hadden was Maria’s zuster, Anna, de eerste in lijn van de troonopvolging.

Vanaf 1690 was Willem steeds vaker weg, en dus niet in Engeland. Eerst bevocht hij de Jacobieten in Ierland. Terwijl haar man weg was, nam Maria de regering op zich van het koninkrijk. Ze wist te bewijzen dat ze een goede staatsvrouw was, door haar eigen oom te arresteren Henry Hyde, tweede Graaf van Clarendon. Henry Hyde werd ervan beschuldigd deel te nemen in complotten om Jacobus II als koning terug te roepen. In 1692, ontsloeg Maria de invloedrijke John Churchill, eerste hertog van Marlborough. Het ontslag van John Churchill tastte haar populariteit aan en beschadigde haar relatie met haar zus Anna, die een goede vriendin was van Churchills vrouw, Sarah. Anna verscheen aan het hof met Sarah, om duidelijk te maken dat ze de ontslagen Churchill steunde. Maria liet later na om Anna te bezoeken tijdens haar zwangerschappen en de relatie tussen Maria en Anna werd niet meer beter, tot aan Maria’s dood.

Willem had korte metten gemaakt met de Ierse Jacobieten in 1692, maar hij bleef campagne voeren tegen de Fransen in de Nederlanden. Wanneer haar man weg was, regeerde Maria in haar eigen naam maar als Willem in Engeland was regeerde hij. Maria regeerde verder erg weinig en bemoeide zich ook niet met politiek, zoals in de Bill of Rigths was opgenomen. Wel bemoeide ze zich met de Kerk en diens zaken. Maria stierf aan de pokken in Kensington Palace op 28 december 1694 en werd bijgezet in de Westminster Abbey. Henry Purcell, de barok componist van Engeland, werd gevraagd om de muziek van de begrafenis te componeren, Music for the Funeral of Queen Mary. Koning-stadhouder Willem was kapot van haar dood, en zei: “from being the happiest” was hij nu “going to be the miserablest creature on earth”. Vrij vertaald: “eerst de meest blije persoon” en nu “de meest zielige persoon op aarde”.

Na de dood van koningin Maria II, regeerde Willem III alleen verder als koning. Het laatste levende kind van prinses Anna, William hertog van Gloucester, stierf in juli 1700, en het was duidelijk dat Willem geen kinderen meer zou krijgen, daarom maakte het Parlement de Act of Settlement (1701) aan. Die regelde dat na de dood van Willem III, Maria’s zuster Anna, koningin werd. Doordat zij ook geen kinderen meer had werd het dichtstbijzijnde protestantse familielid, Sophia van de Palts en haar nakomelingen, de nieuwe troonopvolgers. Koning Willem III stierf in 1702 en werd opgevolgd door zijn schoonzus Anna. Toen koningin Anna stierf in 1714 werd de zoon van Sophia, George, de nieuwe koning als koning George I.

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Maria van Engeland?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Maria van Engeland

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen