Hij is getrouwd met Swantje.
Zij zijn getrouwd
Kind(eren):
Bezetting en liefde in de 30-jarige oorlog
Een vertelling uit de Graafschap Bentheim door Hanns Werner
Er was nood. De vijand was in het land en nog hadden de klokken van Munster en Osnabruk de vrede niet kunnen luiden over de gekwelde aarde. De bewoners der boerderij in de Graafschap zagen meer allerhande krijgsvolk dan hen lief was. Ook de boerderij van de Schulte van Brandlecht wisselde van inkwartiering als een boer van hemd , Alleen één bleef en die was voor de boer nog erger dan de vertrekkenden. Wat moet hij ook van hem vinden, van die kleine tengere Fransman met zijn snelle bewegingendie altijd onrust om zich heen verspreide en die zo opvliegend was als overkokende melk? Stuntelig kwamen de weinige Duitse woorden over zijn lippen. Als een vreemde stond hij tussen hen, Zijn wieg stond ver weg maar in Gascogne schreide niemand om hem,Valimont, die door zijn vrienden altijd “De Gascogner” werd genoemd . Hier echter schreide swantje om hem; de jongste dochter van de Schulte die door haar tante op haar boerderijtje was gehaald en door haar als een kloek werd bewaakt.
In één van die onrustige donkere nachten die drukken op mens en dier hoorde Valimont tussen slaap en droom duidelijk hulpgeroep van Swantje die in grote nood verkeerde. Door ontzetting aangegrepen werd hij wakker, rende naar buiten en zag vuurhaarden aan de nachtelijke horizon. De angst om Swantje, het enige in deze vreemde en vijandige wereld overviel hem; hij deed hetgeen ongelooflijk was en verboden,hij haalde het enig overgebleven paard van het dorp uit de veilige schuilplaats en raasde naar een doel wat hij niet kende en dat een “goede hand” hem moet hebben gewezen. Hij vond de boerderij in vlammen, de tante en het personeel doodgeslagen en Swantje in handen van ruwe Mansfelder soldaten. Zonder na te denken galoppeerde hij kring binnen, trok zijn geliefde bij zich op het paard en ontkwam in de duisternis. Hij bracht de dochter naar de boer en vroeg hem het geredde meisje tot vrouw maar de boer bleef bij zijn starre houding en wilde zijn dochter niet aan de Wels geven. Daarop verhieven de andere mensen, die het tot nu toe eens waren met de Schulte, hun stem en namen het op voor Valimont.Tenslotte gaf de boer toe en verklaarde dat de oude herder zou beslissen, de pastoor lag reeds lang onder de groene zoden, aan zijn oordeel zou hij zich onderwerpen.
De kleine gemeenschap ging naar het stulpje van de oude herder van wie gezegd werd dat hij helderziende was. Het was zo stil als in de kerk toen de oude grijsaard sprak “God steld de grenzen vast,wij niet. Warm bloed heeft de vreemdeling maar zijnogen zijn goed” en tot de boer:”sloeg hij één der uwen dood ?
”neen” antwoorden deze
'Is hij hooghartig en kijkt hij neer op u en de uwen”
nee” “heeft hij begrip voor u en de uwen en voor de nood waarin jullie buiten jullie schuld terecht zijn gekomen? “ja”. Deelt hij jullie noodlot, jullie leven en helpt hij zoveel mogelijk. “Ja” Houdt Swantje van hem.
“Ja”. Houdt Swantje van hem.
“Ja” Geef haar dan aan hem en beschouw als één der onzen want wie tot de overwonnenen en vervolgden komt met hart vol respect en eenvoudige liefde is waarlijk mens en is niet aan grenzen gebonden.
De “Gascogner” werd Konjer en slechts het oude landboek van het gerecht in Nordhorn verteld ons nog dat zijn wieg ver weg in Frankrijk stond
_ORIG
DATE ABT 1620
PLAC Provincie Gasgogne Frankrijk
Konjer
Van Dr Ludwig Edel 1921
De vijand in het land, soldaten in het winterkwartier, mensen uit landen
des Heren. Maar moeilijk kan zich de Brandlechter boer met hun onderhouden.
Het jonge meisje heeft daar minder moeite mee. Er is er zoéén kleine magere
man met een zwart baardje, hij heeft zijn trekken- heet gebakken bloed
en een levendige verbeeldingskracht, die hem graag tot onschuldige
opschepperij verleidt, hij is eerzuchtig, geestig en ondernemingsvol is
eidel en licht aangebrand . Zijn afkomst ligt in zuidwest Frankrijk,
toch is hij meer Spanjool als Fransoos. Op hem moet de jonge
Brandlechterrin verlieft zijn geworden en hem tot blijven overhalen.
Zijn kameraden noemen hem de Gascogner, de man uit Gascogne,
en zo wordt hij ook in zijn nieuwe vaderland genoemd. In het Landboek
van het gericht van Nordhorn staat hij nog als Gascogner geschreven.
In de loop der tijden verslijt de eerste lettergreep en nu de afkomst
van de naam onbekend blijven, als niet de oorspronkelijke oorkonde
in het landboek aanwezig was, de aanduiding Konjer is dan ook als de
naam van de eerste bezitters op de kinderen overgegaan.
De getoonde gegevens hebben geen bronnen.