Stamboom familie Van der Veld » Klaas van der Veld (1909-1970)

Persoonlijke gegevens Klaas van der Veld 

• Hij is geboren op 19 februari 1909 in Assen, Drenthe.
• Beroep: Huisschilder, hobby imker.
• Woonachtig:
• vanaf voor 26 september 1923: Epe.
• van 26 september 1923 tot rond 25 februari 1925: Diaconie Armenhuis, Schippers, Emmen.
• vanaf na 25 februari 1925: Ruinen.
• vanaf rond 1931: Zandhofsestraat 160, Utrecht.
• van 12 januari 1945 tot rond april 1945: Kamp Amersfoort, Amersfoort.
• tussen 19 februari 1909 en rond 1917: Assen.
• Hij is overleden op 17 februari 1970 in Utrecht, hij was toen 60 jaar oud.
• Hij is begraven in Velsen.

  Crematie

• Een kind van Klaas van der Veld en Aaltien Epping

Gezin van Klaas van der Veld

Hij is getrouwd met Alida Maria Sophia Dijkman.

Zij zijn getrouwd op 24 juni 1931 te Utrecht, Utrecht, Nederland, hij was toen 22 jaar oud.

Kind(eren):

1. Alida van der Veld  1931-2018
2. Nico van der Veld  1933-2008 
3. William van der Veld  1939-2012
4. (Niet openbaar)
5. (Niet openbaar)

Notities over Klaas van der Veld

Geboren Assen 19 februari 1909, zoon van Klaas van der Veld en Aaltien Epping, schilder, hobby imker, overleden Utrecht 17 februari 1970.

overlijden van zijn moeder in 1917 belandt Klaas (dan bijna 9 jaar oud) in een weeshuis.

align: justify;"> 

erif;">Trouwt Utrecht 24 juni 1931 met:

0pt; font-family: Arial, sans-serif;">Alida Maria Dijkman, geboren Aarlanderveen 16 juli 1908, overleden Utrecht 12 augustus 1982, dochter van Wilhelmus Joannes Maria Dijkman en Sophia Wilhelmina van der Linden. 

Kamp Amersfoort en ontsnapping uit de trein (IXba Klaas)

dyText"> 

-serif;">Over Kamp Amersfoort.

rgin: 0cm 0cm 0.0001pt; font-size: 10pt; font-family: Arial, sans-serif;">Het terrein werd in 1939 in gebruik genomen als kazernecomplex voor Nederlandse gemobiliseerde militairen, die werden ingezet bij de aanleg en verbetering van de Grebbelinie en de verdedigingswerken rond Amersfoort.

> 

ager Amersfoort (PDA). Het was een transit-kamp voor uitzending naar Duitsland, maar het voldeed zeker ook aan de criteria voor werkkamp of strafkamp. Op 18 augustus 1941 kwamen de eerste gevangenen, een groep van bijna 200 communisten, uit kamp Schoorl. Het waren overigens niet alleen politieke tegenstanders van het naziregime die gedurende de oorlogsjaren in het PDA terechtkwamen. De grootste groep bestond uit opgepakte onderduikers, meestal jongens en mannen die aan de arbeidsinzet hadden willen ontkomen en nu in Amersfoort werden 'voorbereid' op tewerkstelling in Duitsland. Ook mensen die zich aan economische vergrijpen hadden schuldig gemaakt kwamen in het kamp terecht.

;

nst uit en werden door niets in hun wreedheid beperkt. Er bestond verder het gebruikelijke systeem van kapo's – gevangenen die leidinggaven aan andere gevangenen, maar vaak wreed optraden. De gevangenen moesten vaak zwaar werk verrichten, zoals het zogenaamde 'boscommando': het rooien en hakken van bomen. De verstrekte voeding was onvoldoende om daaruit de nodige energie voor zulk werk te halen.

font-family: Arial, sans-serif;">In het kamp verbleven in de jaren 1941-1945 in totaal 37.000 geregistreerde gevangenen. Daarvan werden circa 20.000 gedeporteerd naar (meestal Duitse) concentratiekampen. Sommigen werden eerst overgebracht naar andere kampen in Nederland waaronder Kamp Westerbork en vandaaruit doorgestuurd naar de vernietigingskampen. Er zijn ongeveer 9.000 gevangenen vrijgelaten. De overige zijn gevlucht, geëxecuteerd of van ontberingen omgekomen. In totaal overleden 650 mensen. Daarnaast verbleven er 13.000 ongeregistreerde gevangenen in het kamp voor korte tijd.

p class="MsoBodyText"> 

y: Arial, sans-serif;">Er zijn in Kamp Amersfoort minstens 468 Nederlanders en Nederlandse ingezetenen om het leven gekomen. Zij werden gefusilleerd of kwamen door mishandelingen of ontberingen om het leven. In totaal stierven er 650 mensen in Kamp Amersfoort.

"MsoBodyText">Verslag, geschreven door tante Ali (Canada, 12 november 2008)

oBodyText"> 

ans-serif;">“Begin bij het begin. Dit speelt eind ’44, begin ’45.

;

ehaald en dan naar Duitsland getransporteerd en daar te werk gesteld in fabrieken, mijnen, enz. Nou opa was gepakt en hij had 11 steenpuisten in zijn nek, een zogenaamde negenoog. Nou de Duitsers waren bang voor infecties, dus opa kon thuisblijven tot zijn nek beter was, dan moest hij zich melden en dan kon hij in Nederland voor de Duitsers werken. Meldde hij zich niet dan kwamen ze hem halen en zou dan heel streng gestraft worden. Hij had niets te verliezen en heeft zich gemeld en kon zelfs in Utrecht werken. Opa was 35 jaar en ik was 13 jaar. Nico was 11 jaar.

le="margin: 0cm 0cm 0.0001pt; font-size: 10pt; font-family: Arial, sans-serif;"> 

t werk wat opa deed was schepen laden en lossen, dingen repareren enz. Die schepen kwamen uit Duitsland en gingen naar Duitsland en sommige artikelen daarvan kwamen ook wel in de Zandhofsestraat aan; lakens, slopen, kaarsen, borden, kopjes en zeep, scheerzeep en handwaszeep, kolen en kuch, Duits brood, van allerlei. De vliering stond vol met dozen zeep. Wel, op een slechte dag werd opa toen hij naar huis ging, gestopt bij de uitgang en nagezocht. Iemand had verteld dat Van der Veld kaarsen mee naar huis nam. Hij werd naar het politiebureau gebracht en ondervraagd of hij weleens eerder kaarsen gestolen had. Het antwoord was: nee. Maar na nog een paar flinke opdonders werd het: ja. En toen moest hij opschrijven wat. Een Nederlandse agent hoorde het antwoord en het dreigement wat volgde dat de Duitsers de volgende dag huiszoeking zouden doen en als ze wat vonden waren de rapen gaar. Dus die agent ging naar huis om 6 uur, maar kwam het verhaal even aan oma vertellen en het beste wat we konden doen was alles het huis uit doen. Weg er mee. Wel, wij mochten tot 8 uur ’s avonds buiten en hebben in 1 ½ uur alles maar dan ook alles het huis uit gehaald en met een oude kinderwagen naar ome Giel gebracht. Ome Giel was oma’s jongste broer, die had tbc, dus zat thuis 2 blokken bij ons vandaan. Nou dat was een topprestatie van 3 mensen die in hun broek scheten van angst.

amily: Arial, sans-serif;">Volgende dag, ons hele huis rook nog naar de zeep, kwamen de Duitsers, grote bekken, hou maar op, huiszoeking doen. Ze hadden het papier van opa bij zich waarop hij verklaarde dat hij een paar kaarsen en stukjes zeep thuis had. Ze schopten overal tegen aan en trokken deuren van kasten open. Er hing een koperen bordje aan de muur waarop een koper en rood gebroken geweertje stond met het gezegde “Nooit meer oorlog”. Eén zo’n ploert rukte het van de muur en slingerde het door de kamer, gaf oma een klap in haar gezicht en toen ze binnen niets konden vinden gingen ze achter buiten kijken. De konijnenhokken waren leeg maar onder één hok stond een halve fles peterolie. Nou toen was het schreeuwen en schelden en moest oma die fles de volgende dag bij de hoofdcommissaris brengen. Hier weet ik verder niets van. Nico en ik denk ome Wil zijn meegeweest, ik niet. Opa kwam voor straf in Kamp Amersfoort (12-01-1945).

Nico en ik hadden verschillende adressen waar we geschooid hadden voor iets te eten en waar we telkens 1 maal per week wat kregen. Zo hadden we er iedere dag wel 2 of 3. Dat waren lieve mensen en van de zeep wat we weer in huis hadden zijn Nico en ik stukjes gaan ruilen bij deze mensen. 1 stukje zeep voor een ½ broodje of wat andere etenswaren; bruine bonen, rogge, suiker, zout, enz. We waren er druk mee en trots als wat. Oma maalde de rogge in de koffiemolen en maakte roggebrood in een grote pan kokend water en de roggebloem in een koekjesdoos in dat hete water. Of ze maakte stroop van suikerbieten of bruine bonensoep.

; font-size: 10pt; font-family: Arial, sans-serif;"> 

oorrails schoon maken, blokkades aanleggen. Enfin, hoe oma het te weten is gekomen weet ik ook niet, maar om de dag, of als we iets konden brengen, ging oma met Nico naar een ingang aan de Amersfoortseweg en de Laan van 1914. Daar op de rand van het bos stond bewaking die vertelde waar de werkers waren. Ook het Rode Kruis kwam soms eten brengen en dan zei de leider van de groep “dames gaan voor” en dan kregen oma en ik eerst te eten van het Rode Kruis. Ook gingen Nico en ik soms samen en één keer zijn we beschoten vlak bij Huis ter Heide, een klein dorpje met een treinstation. Dat wilden de Engelse vliegers kapotschieten. Nou Nico en ik met een witte zakdoek zwaaien, maar dat hielp niet. Zijn we in een schiet/schuilgat gesprongen, midden in de stront van de schuiler voor ons. Bah. We zijn ook een keer weg geslagen door een bewaker, een Hollandse verrader.

if;"> 

veel. Eén ding, dat opa een plukkie tabak terug het kamp in bracht. Dat had iemand aan hem gegeven en gesmeekt of het hij aan meneer zo en zo wilde geven. Nou ja, hij werd gefouillerd en kreeg 6 dagen zwaar in een bunker met 20 cm water, 1 houten bank en luizen en vlooien. Alleen water 1x per dag en een korst brood. 6 dagen geen licht. Ik weet dat opa nog heel lang nachtmerries daarvan gehad heeft (vooral de ratten).

0001pt; font-size: 10pt; font-family: Arial, sans-serif;">Weet jij dat, waar ongeveer die bosrand was, er nu een museum is dat Kamp Amersfoort heet? Er staan aanwijsborden en info op computers. Ga er heen met Désirée en de kinderen. In een vitrine staat de etensbeker van opa die wij gedoneerd hebben (Fien, Hella en ik). Wij zijn enkele malen op bezoek geweest. Ook heb ik de eerste gulden die van de Munt kwam in 1945 gedoneerd. Fien en ik krijgen nog steeds een blad met Nieuws en andere dingen over Kamp Amersfoort. Van het Rode Kruis heeft Fien het inschrijfpapier van opa (12-1-1945) met handtekening van opa gestuurd gekregen. Ik stuur jou een kopie.

ass="MsoBodyText">Op jouw vraag wanneer opa op de trein naar Duitsland werd gezet. Ik weet niet wanneer precies, maar ik denk ongeveer begin april of de tweede helft van maart. De sneeuw was weg en we hadden veel sneeuw die winter. Maar ik denk niet dat die trein naar Duitsland ging, maar naar het westen van Nederland ging, want van Amersfoort naar Den Dolder is west volgens mij. Enfin de deur van de trein zat niet goed dicht en zodoende is die hele wagon eruit gesprongen bij Den Dolder, waar een heel groot gekkenhuis zat. Daar is opa met nog een man naar toe gekropen en daar zijn ze in bad geweest, ontluist en hebben ze kleding van de patienten aangekregen. Ze hebben ook wat gegeten en toen zijn ze richting Utrecht gaan lopen met mutsen op hun kale hoofden. Eén verpleegster ging op de fiets naar huis in Utrecht. Zij passeerde opa ergens bij Fort de Bilt. Ze is toen naar oma gegaan om te vertellen dat opa en nog een man eraan kwamen en dat zij moest zorgen voor sneller vervoer, want ze moesten natuurlijk nog steeds voor 8 uur ’s avonds binnen zijn. Ik denk dat het 7 uur was of zo. Wel, wij hadden geen fietsen die sterk genoeg waren voor 2 mensen, dus heeft oma bij de mensen in de straat gevraagd en ja ze kreeg er twee. Eén van de kolenman, met zo’n grote ijzeren bak aan het stuur, een hele zware fiets met doortrapper, daar ging oma mee op weg, ze woog nog 98 pond. Nico had de andere fiets.

font-family: Arial, sans-serif;"> 

was meegekomen heette Van Der Velden. Hij zat in kamp Amersfoort omdat hij bij de ondergrondse een hoge positie had. Dus, zover ik weet, is hij in Utrecht naar een adres gegaan en opa ook, waar ze de rest van de oorlog bezig geweest zijn. Opa was gewoon thuis en hoe dat ondergrondse werk ging dat weet ik niet. Die andere man is na de oorlog in Oost-Indië gesneuveld. En opa is langzaam weer opgeknapt. Het heeft lang geduurd en hij praatte haast niet. Toen de bevrijders Utrecht binnen reden, zag ik opa in een uniform van de Binnenlandse Strijdkrachten met een geweer een groepje Duitse soldaten wegbrengen, dus hij was wel weer actief. En ons leven werd weer gewoon.

En nu heb ik je vragen beantwoord. Als je nog meer wilt weten, vraag dan maar. Ik doe mijn best. 

elgenomen heeft. Dat is ieder jaar op 11 november. Want die datum is het einde van de 1e Wereldoorlog, getekend in 1918. Iedereen draagt dan een namaakklaproos op zijn of haar revers om al die dode soldaten te eren en niet te vergeten. Er zijn namelijk veel Canadezen in België gesneuveld of in de modder omgekomen te “Vlaandersfield”, waar klaprozen groeien, zijn er velen gevallen.”

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Klaas van der Veld?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Klaas van der Veld

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen