Zij is getrouwd met Karel (De Hamer) Koning Der Franken) De Van Martel (Hofmeier Van Austrasië En Neustrië.
Zij zijn getrouwd rond 703.
Notities bij Karel (De Hamer) Koning Der Franken) Van Martel (Hofmeier Van Austrasië En Neustrië
Hij was hofmeier van het Frankische Rijk Austrasië en Neustrië.
Zijn bijnaam Martel (klemtoon opde laatste lettergreep) betekent hamer, namelijk die de Arabieren 'vermorzelde'.
Karel Martel werd geboren in Herstal-Opeye (Voorstadje van Luik) in het huidige Wallonië, in België.
Hij was een onechte zoon van Pepijn II en zijn concubine Alpaida.
Hij wist zich met zijn aanhang tegenover zijn jongere halfbroers, de Pepinidenen rechtmatige erfgenamen van de Pepijn II, door te zetten en werd daarmee de stamvader van de Karolingische dynastie.
In de onzekere toestand na de dood van Pepijn in 714 had de Friese koning Radbod Utrecht heroverd op de Franken en met zijn vloot in 716 zelfs Keulen bedreigd tijdens de Slag bij Keulen, die de Friezen wonnen.
In 717maakte Karel Martel zich van de regering meester.
Het jaar daarop verdreef hij de Saksen en won waarschijnlijk ook Utrecht terug.
In 734 versloeg hij de Friezen in de Slag aan de Boorne, waardoor de rijksgrens bij de Lauwers kwam te liggen.
Karel Martel is het bekendst door zijn overwinning in de Slag bij Poitiers in 732, die gezien wordt als de "redding van Europa van de Arabieren".
Martels Frankische leger versloeg een Arabisch leger, dat de islam trachtte te verspreiden.
Hoewel de Arabieren Europa niet geheel konden veroveren, slaagden ze er toch in het Iberisch Schiereiland en een groot deelvan Zuid-Frankrijk te bezetten.
Toch wordt door verschillende geschiedkundigen het belang van deze slag in twijfel getrokken.
Sommige moderne historici zijn geneigd dit feit te relativeren en stellen dat vooral het relatief koude klimaat van Frankrijk en de natuurlijke grenzen van Spanje eroorzaak van zijn dat de moslims zich terugtrokken.
Anderen, zoals de schrijver Rolf Palm, auteur van het boek genaamd De Arabieren, stellen dat er geen sprake van een slag om Poitiers was maar dat het een schermutseling betrof tussen het leger van Karel Martel en een groep Moorse soldaten die op deverkenningstocht waren naar de goudschat bij het graf van Sint-Maarten te Tours.
Reden hiervan is, dat de slag om,of schermutseling bij Poitiers, in de Moorse literatuur niet wordt genoemd en blijkbaar voor de Moren van geen belang was. Hier komt nog bij datde toenmalige Kalief in Damascus, Al-Walid ibn Abd al-Malik, aan de overste van generaal Tariq ibn al Ziyad, Musa bin Nusair, te kennen had gegeven niet geïnteresseerd te zijn in een invasie van West-Europa.
Er wordt gespeculeerd dat de reden was dat de kalief van Damascus wilde voorkomen dat hij (al dan niet gedeeltelijke) controle over delen van het rijk zou moeten verliezen wegens het buitenproportioneel uitdijen van het rijk.
In het volgende decennium leidde Karel het Frankische leger tegen de oostelijke hertogdommen Beieren en Alemannië, en tegen de zuidelijke hertogdommen Aquitanië en Provence.
Hij trad op in het conflict met de Saksen, met gematigd succes, maar de volledige overwinning van de Saksen zou echter voor zijn kleinzoon Karel de Grote zijn.
Kind(eren):
De getoonde gegevens hebben geen bronnen.