Apries (?p????[1]), Wahibre (??af???[2] of ??f???[3]), Waphres (Manetho), Haaibra Wahibra (Egyptische naam), de Bijbelse Hophra (Hebreeuws[4]), was een Egyptisch farao die van 589 tot 570 v.Chr. regeerde. Hij was de vierde heerser van de 26e dynastie, de Saïtische dynastie.
Leven
Zodra Apriës de macht van zijn vader Psammetichus II had overgenomen, begon hij een agressieve buitenlandse politiek te voeren, waarmee hij zich scherp afzette tegen het beleid van zijn voorganger.[5] Hierbij concentreerde hij zich hoofdzakelijk op de uitbreiding van het Egyptische machtsbereik aan de noordoostelijke landgrenzen. Om dit doel te bereiken, begon hij met aanvankelijk weinig succesvolle militaire operaties in Fenicië-Palestina. Op zee versloegen de Egyptenaren een Fenicisch-Cypriotische vloot (respectievelijk van Tyrus en Kition) maar de effectieve gevolgen van deze overwinning voor de machtsverhoudingen zijn moeilijk in te schatten - of Cyprus veroverd werd of niet is onduidelijk.
Proefneming
De eerste van deze operaties was een poging in 588 v.Chr. om de belegering van Jeruzalem door Nebukadnezar II te beëindigen. Deze sloeg dit voornemen de bodem in, door zijn troepen terug te trekken en een jaar later de belegering voort te zetten.[6] De daarop volgende verovering door zijn troepen bracht de ondergang van het Koninkrijk Juda met zich mee en de wegvoering van een groot aantal van haar inwoners in Babylonische gevangenschap. Welke rol Apriës bij deze gebeurtenis heeft gespeeld en waarom hij zijn troepen heeft teruggetrokken, is tegenwoordig niet meer bekend.
Belegering van Tyrus en muiterij
Een andere mogelijk door Apriës begonnen operatie was de belegering van Tyrus door de Egyptische vloot. Het verslag van Herodotos over deze zeeslag is echter in tegenspraak met andere bronnen, waardoor dit beleg misschien nooit heeft plaatsgehad.[7] In 576 v.Chr. slaat het garnizoen in Elephantine aan het muiten. De soldaten, die van plan waren naar Ethiopië te trekken, konden echter op het laatste moment nog door hun commandant Neshor door onderhandeling tot inkeer worden gebracht.
Tempel en opstand
Niettegenstaande de militaire veldslagen die Apriës leidde, liet hij de Egyptische tempel van de Saïten in Memphis uitbreiden, en schonk hij ook landerijen, dienaren en vee uit de erfenis van zijn vader Psammetichus II aan de priesters van de daar gelegen tempel van de godheid Ptah. Aldus liet hij een indruk van weldoenerij na op latere generaties. In het laatste jaar van zijn regering zag Apries zich met een opstand van het gezamenlijke Oud-Egyptische leger, met uitzondering van de Griekse huurlingen geconfronteerd, die hij door een strategische inschattingsfout, namelijk een veldtocht tegen de polis Cyrene in 571 v.Chr., zelf had veroorzaakt. De krijgstocht naar Cyrene eindigde met een zware nederlaag van de Egyptische troepen. De overlevenden verdachten Apriës ervan hen te hebben verraden. De koning beval de veldheer Amasis, de opstand, die een openlijk uitbreken van vijandelijkheden onder de Egyptische troepen (Griekse huurlingen tegen inheemse soldaten (Grieks: Machimoi)) betekende, te beëindigen.[8]
Slag bij Momemphis
Daar de rebellen echter inheemse soldaten waren en dus het grootste deel van het Egyptische leger uitmaakten, gaf Amasis zich aan hen over en liet zichzelf tot farao uitroepen.[8] Daardoor stonden nu nog slechts de Griekse huurlingen onder het bevel van Apriës.[9] In de slag bij Momemphis werd Apriës' huurlingenleger verslagen. Apriës restte bij gebrek aan andere soldaten geen andere mogelijkheid dan in 569 v.Chr. uit de Nijldelta te vluchten. In 567 v.Chr. trok Apriës met een nieuw leger uit Opper-Egypte in de richting van de Nijldelta om Amasis te bestrijden en de Egyptische troon te heroveren. Apriës leed echter een nederlaag en werd door Amasis gevangengenomen. Deze leverde hem over aan de algemene volkswoede, waarbij Apriës werd gedood. Daarop werd Apriës met alle eerbewijzen in de hoofdstad Saïs bijgezet.[10]
Monumenten
Als groot bouwheer schrijft men hem, naast de Obelisk, opgericht voor de tempel van Neith in Saïs, een paleis in het grote noordelijke stadsgebied van Memphis toe.[11] De zuilen, die nog deels uitsteken op de site, dragen nog steeds zijn titulatuur. Hij is ook actief geweest in Heliopolis en men herkent hem in talrijke voorstellingen in verschillende groottes waaronder een kolossale sfinx, opgevist uit het meer van Qait Bay in Alexandrië, die zich in het Louvre bevindt.[12] Het centrale deel van de tempel in Mendes werd door Apriës opgetrokken.[13] De door Siamun gebouwde tempel van Anat in Tanis werd onder zijn regering door een nieuw gebouw vervangen.[11] Daarnaast trok hij ook nog een naos op in Hermopolis Parva[12] en liet hij restauratiewerken uitvoeren aan de tombe van Djer in Abdysos.[14] Zijn naam werd ook aangetroffen op kalkstenen zuilen gevonden in Athribis,[12] op een granieten blok in Deir el Abjad,[14] op verscheidene blokken in verschillende sites (Fuah, Gunâg, Mahalla el-Kubra, Memphis),[12] en hij wordt ook vermeld in een rotsinscriptie nabij Konossos.[15] Een obelisk van Apriës kan men bewonderen op het Minervaplein te Rome, net achter het Pantheon gelegen.
Apries (Ancient Greek: ?p????) is the name by which Herodotus (ii. 161) and Diodorus (i. 68) designate Wahibre Haaibre, ??af??? (Pharaoh-Hophra), a pharaoh of Egypt (589 BC 570 BC), the fourth king (counting from Psamtik I) of the Twenty-sixth dynasty of Egypt. He was equated with the Waphres of Manetho, who correctly records that he reigned for 19 years. Apries is also called Hophra in Jeremiah 44:30.
Apries inherited the throne from his father, pharaoh Psamtik II, in February 589 BC and his reign continued his father's history of foreign intrigue in Palestinian affairs.[3] Apries was an active builder who constructed "additions to the temples at Athribis (Tell Atrib), Bahariya Oasis, Memphis and Sais."[4] In Year 4 of his reign, Apries' sister Ankhnesneferibre was adopted as the new God's Wife of Amun at Thebes.[5] However, Apries' reign was also fraught with internal problems. In 588 BC, Apries dispatched a force to Jerusalem to protect it from Babylonian forces sent by Nebuchadrezzar II. His forces were quickly crushed and Jerusalem, following an 18-month long siege, was destroyed by the Babylonians in either 587 BC or 586 BC. His unsuccessful attempt to intervene in the politics of the Kingdom of Judah was followed by a mutiny of soldiers from the strategically important Aswan garrison.[6]
While the mutiny was contained, Apries later attempted to protect Libya from incursions by Dorian Greek invaders but his efforts here backfired spectacularly as his forces were mauled by the Greek invaders.[6] When the defeated army returned home, a civil war broke out between the indigenous Egyptian army troops and foreign mercenaries in the Egyptian army. At this time of crisis, the Egyptians turned in support towards a victorious general, Amasis II who had led Egyptian forces in a highly successful invasion of Nubia in 592 BC under pharaoh Psamtik II, Apries' father.[6] Amasis quickly declared himself pharaoh in 570 BC and Apries fled Egypt and sought refuge in another foreign country. When Apries marched back to Egypt in 567 BC with the aid of a Babylonian army to reclaim the throne of Egypt, he was likely killed in battle with Amasis' forces.[7][8] Amasis thus secured his kingship over Egypt and was now the unchallenged ruler of Egypt.
Amasis, however, reportedly treated Apries' mortal remains with respect and observed the proper funerary rituals by having Apries' body carried to Sais and buried there with "full military honours."[5] Amasis, the former general who had declared himself pharaoh also married Apries' daughter Chedebnitjerbone II to legitimise his accession to power. While Herodotus claimed that the wife of Apries was called Nitetis in (Greek), "there are no contemporary references naming her" in Egyptian records.[9]
Apries' obelisk in Rome is known as the 'Pulcino della Minerva'
Eusebius placed the eclipse of Thales in 585 BC in the eighth or twelfth year of Apries' reign.
Monuments
An obelisk which Apries erected at Sais was moved by the 3rd century AD Roman Emperor Diocletian and originally placed at the Temple of Isis in Rome. It is today located in front of the Santa Maria sopra Minerva basilica church in Rome.
Hij is getrouwd met Nitetis.
Zij zijn getrouwd
Kind(eren):