Kind(eren):
De veronderstelling dat de stamvader Olivier heette, is gebaseerd op het feit, dat zijn beide bekende zoons een zoon Olivier hadden
"De naam Bekooy en de later opduikende vorm Boekkooi zijn vernederlandste afleidingen van de Noordfranse naam (de) Bucquoy. Al kort na 1580 verschenen de eerste dragers van deze Franse naam in Leiden. Het eerste huwelijk van een naamdrager is daar geboekstaafd in 1585. Bij de volkstelling van 1580 komt de naam nog niet voor. De Leidse Bucquoys waren protestanten, en de eersten waren afkomstig uit plaatsen in de naaste omgeving van Tourcoing en Rijsel (Lille). Tussen Arras en Amiens, ongeveer 20 km ten zuidwesten van Arras, ligt een klein plaatsje Bucquoy aan de D 919 (op oudere kaarten: N 319). Hoewel men natuurlijk kan vermoeden dat hier de oorsprong van het Leidse geslacht ligt, heb ik daarvoor althans in Leiden geen aanwijzingen gevonden, en in Frankrijk heb ik geen onderzoek gedaan. Opgemerkt moet wel worden, dat (de omgeving van) Rijsel toch wel tamelijk ver van Bucquoy verwijderd is. Niettemin is er aanleiding iets nader in te gaan op een eventueel verband tussen de plaatsnaam en de geslachtsnaam.
In de spelling Bu(c)quoy(e) komt de geslachtsnaam nog voor in België en in N-Frankrijk. Een Belgische naamdrager, E. Buquoye, deed in eigen beheer in 1980 onder de titel Album Buquoy, 1071 1980 een lijvig boekwerk het licht zien, dat o.m. aanwezig is in het CBG. In zijn overigens door fouten en omissies ontsierde werk (zie Mededelingen van het Centraal Bureau voor Genealogie 36 (1982), nr. 4, p. 3) oppert de auteur, dat de Bekooys en hun bijna-naamgenoten in andere landen uit het oude adellijke Franse geslacht van de Graven de Bucquoy stammen. Hij baseert zich hierbij, behalve op de naam, op familie-overlevering in een Nederlandse familie, zonder daarop overigens nader in te gaan. Het plaatsje Bucquoy lag in de 16e eeuw in de invloedssfeer van de Spaanse koningen, en het was Philips II die op 20 juni 1580 het plaatsje met de naaste omgeving tot graafschap verhief. De eerste graaf werd Maximilien de Longueval. De Longuevals behoorden tot een oud geslacht van lage adel (Seigneurs of Heren). Na zijn verheffing tot graaf voegde Maximilien de plaatsnaam Bucquoy aan zijn geslachtsnaam toe, en hij en zijn nakomelingen gingen verder door het leven als Longueval-(De) Bu(c)quoy. De Longueval-Bucquoys waren vrome katholieken, en trouwe dienaren van de Spaanse en later de Oostenrijkse machthebbers in de Zuidelijke Nederlanden, waar zij veelal belangrijke ambten bekleedden. Uiteindelijk volgden zij hun leenheren naar Oostenrijk-Hongarije en kwamen in de Oostenrijkse adel terecht. Op dit moment is het voortbestaan van het geslacht voor nog tenminste een generatie verzekerd. De titelopvolger, zoon van de huidige graaf, is (was ?) discjockey in München. Wat de veronderstelde adellijke afstamming van de Nederlandse Bekooys betreft (m.b.t. de Belgische en eventuele Franse Bu(c)quoys houd ik mij op de vlakte), deze meen ik naar het rijk der fabelen te moeten verwijzen. Ten eerste leefden in Leiden al Bucquoys op of zeer kort na het moment waarop de Longuevals de plaatsnaam aan hun geslachtsnaam toevoegden, en in Frankrijk zeker lang daarvoor. Alleen hierom al is een familierelatie met de Longueval-Bucquoys onwaarschijnlijk. Daarbij komt, dat de Longueval-Bucquoys gelovige, misschien wel fanatieke katholieken waren, terwijl de Leidse Bucquoys even gelovige protestanten waren.
Opmerkelijk is, dat de immigratie van Bucquoys in Leiden in enkele golven kwam. De eerste golf vond plaats kort na 1580, en bestond (vrijwel) uitsluitend uit personen die uit Tourcoing kwamen. Er waren vrijgezelle mannen en vrouwen bij, van wie sommigen al snel in Leiden trouwden, maar ook gezinnen met kinderen die nog in Tourcoing waren geboren, en die rond 1600 of nog iets later in Leiden hun partner vonden. Het ligt voor de hand aan te nemen, dat tussen deze personen en gezinnen familiebanden bestonden, en die zijn in veel gevallen ook gevonden. Ook blijkt, dat de sommige leden van die golf een zekere welstand genoten. Er zijn verschillende documenten overgeleverd, waaruit blijkt dat bijv. voor die tijd aanzienlijke interesten op obligaties vanuit Frankrijk werden overgemaakt. Sommige nakomelingen van de eerste golf waren ook werkzaam als greinreder, wat, anders dan greinwerker, betekent dat zij zelfstandig ondernemer waren. Heel voorzichtig mag men dan besluiten, dat de eerste golf dus eerder religieuze dan economische immigranten telde. Een tweede golf kan ongeveer 1640 worden gedateerd. Deze betrof veel personen die afkomstig waren uit Bondues, Mouveaux (plaatsjes in de naaste omgeving van Tourcoing), en Waterloo of Waterleeuw. Wat deze laatste plaats betreft, ben ik geneigd aan te nemen dat het hier het huidige Wattrelos betreft, dat eveneens dicht bij Tourcoing ligt, en niet het verderaf gelegen Waals-Brabantse Waterloo. De personen uit deze golf waren over het algemeen werkzaam als textielarbeiders, en duidelijk in minder goeden doen dan hun voorgangers. Bij hen speelde vermoedelijk een combinatie van godsdienstige en economische motieven een rol. Intussen kwamen in Leiden ook enkele Bucquoys aan uit andere plaatsen, zoals Gernesy (Guernsey ?)en Cantelbergen in Engelant. Van hen kan ik niet met enig vertrouwen stellen, dat zij gerelateerd waren aan reeds in Leiden wonende naamgenoten. De genealogie-Bucquoy/Bekooy in Leiden valt dus, ook vanwege het ontbreken van eigen onderzoek in Frankrijk, uiteen in een aantal takken en takjes, waarvan sommige vermoedelijk wel aan elkaar verwant zijn, andere mogelijk niet. Ook de al genoemde heer E. Buquoye, die wel Frans onderzoek door een Franse naamdrager vermeldt, vindt overigens geen verbanden. Behalve naar Leiden, kwamen in het begin van de 17e eeuw ook Bucquoys naar andere plaatsen in de noordelijke Nederlanden. Zo zijn er rond 1620 meldingen in Amsterdam van huwelijken van Bucquoys die uit of via Middelburg kwamen. De eerste Bucquoys zullen ook in Middelburg al rond 1580 zijn verschenen. Ook verschijnen in Amsterdam Bucquoys uit Antwerpen en Keulen. Aan het eind van de genealogieën heb ik een sectie Gezinnen in Amsterdam toegevoegd. Meer nog dan in Leiden vormen de Bucquoys in Amsterdam een verzameling los zand. Ik heb de genealogieën van de Amsterdamse families (inmiddels alle reeds lang uitgestorven) slechts oppervlakkig uitgezocht, met als enig doel een eventuele familierelatie met de Leidse naamgenoten te vinden. Uit niets blijkt zon band. Later vinden we ook naamdragers in Delft en Rotterdam, en hier is evenmin vast te stellen, of er familiebanden met de Leidse Bucquoys bestonden. Gezien de totale omvang van de instroom van Bucquoys in de Republiek kan gesteld worden, dat al voor 1600 de naam in Noord-Frankrijk ruim verbreid was.
Een andere opmerking van bovengenoemde heer Buquoye snijdt meer hout. Hij oppert, dat het Leidse geslacht De Klopper verwant kan zijn aan de Bucquoys. Hij baseert dat op een verwantschap van de naam Bucquoy met een oud-Frans woord, dat o.m. kloppen betekent. In een serie Franstalige dictionaires die on line zijn in te zien vinden we, dat het werkwoord buquer inderdaad kloppen (frapper) of stoten (heurter) betekent. Het woord is in onbruik geraakt, maar wordt in de 19e eeuw nog in Franse teksten gevonden. De gelijkenis met het Nederlandse werkwoord beuken, waarvan een inmiddels ook verouderde betekenis eveneens kloppen is, dringt zich op. In Nederlandse etymologische woordenboeken wordt beuken, evenals soortgelijke woorden in andere talen, beschouwd als een onomatopee (klanknabootsend woord). In Nederland is een geslacht De Klopper tot het patriciaat gaan behoren. Een korte en in details onjuiste stamboom van dit geslacht, beginnend met een Jacob Philipsz de Klopper, is te vinden in Nederlands Patriciaat 10 (1919). In dit artikel geef ik een uitgebreidere stamboom, met aanvullingen en correcties uit diverse bronnen en eigen onderzoek. Overigens leefden al in het begin van de 17e eeuw De Kloppers in Leiden, Vlaamse immigranten (en dus Nederlandstalig, in tegenstelling tot de eerste generaties van de Bucquoys), van wie sommigen via Engeland (Sandwich) in Leiden terechtkwamen. Deze De Kloppers zijn al na enige generaties verdwenen, en van enige relatie met het hieronder beschreven patricische geslacht is mij niets gebleken. Het patricische geslacht De Klopper is m.i. uitgestorven."