Stamboom Bas » Lysimachus van Thracië

Persoonlijke gegevens Lysimachus van Thracië 

• (Geschiedenis) .Bron 1

  Lysimachus of Lysimachos (Grieks: ??s?µa???; Lysímachos) 361/360 – 281 v.Chr.) was veldheer van Alexander de Grote en werd een der diadochen na diens dood. Hij bestuurde Thracië, waarover hij in 305 v.Chr. de koningstitel aannam, en in 285 v.Chr. veroverde hij Macedonië op Pyrrhus van Epirus en was daarvan koning tot zijn dood.
  Satraap van Thracië
  
  Lysimachos was een Thessaliër van geboorte, maar zijn vader bezat al het Macedonische burgerrecht. Tijdens Alexanders veldtochten was hij één van zijn zeven somatophylakes (="lijfwachten") en was daardoor vrij prominent. Na de dood van Alexander de Grote in 323 v.Chr. stelden zijn opvolgers (diadochen) een nieuwe staatsorde in bij de Rijksdeling van Babylon. Hierbij werd Perdikkas rijksregent en Lysimachus namens hem satraap van Thrachië. Dit was op twee manieren uniek: allereerst had Thracië niet eerder zo'n hechte eenheid gevormd (zelfs niet tijdens het Odrysische koninkrijk), en ten tweede was de satrapie een Perzische bestuursstructuur die nu in een Europees gebied werd ingevoerd.
  
  Tijdens zijn bestuur werd Thracië bedreigd door uit het noorden binnenvallende Scythen en Gepiden; Lysimachos beantwoordde die met twee veldtochten waarmee hij zijn invloed uitbreidde tot over de Donau. Het is onbekend wat zijn houding was tijdens de Eerste Diadochenoorlog (322-320 v.Chr.), maar de nieuwe rijksregent Antipater bevestigde zijn heerschappij over Thracië bij de Rijksdeling van Triparadeisos. Lysimachus huwde een dochter van Antipater, Nikaia. In de Tweede Diadochenoorlog had hij zich met Kassander en Antigonos I Monophthalmos tegen Polyperchon verbonden, maar aan de gevechten nam hij geen deel. De naar hem gevluchte Kleitos Leukos liet hij ombrengen.
  
  Lysimachus werd een van de sterkste diadochen tijdens de Derde Diadochenoorlog (316-311 v.Chr.), waarin hij samen met Kassander, Ptolemaios en diens veldheer Seleukos opnieuw Antigonos bevocht. Hij veroverde Istros en Odessos, sneed Antigonos af van Europa, versloeg een van diens binnenvallende legers en onderwierp bovendien de in opstand gekomen Thracische koning Seuthes III. In de winter van 311 v.Chr. sloten de partijen de Diadochenvrede, waarin Lysimachus zijn machtsbereik bestendigde.
  
  In 309 v.Chr. stichtte Lysimachus aan de Hellespont de stad Lysimacheia, dat de hoofdstad van zijn rijk werd.
  
  Nadat Antigonos en zijn zoon Demetrios Poliorketes in 306 v.Chr. de koningstitel aannamen, volgden Lysimachus (305 v.Chr.) en andere diadochen. In deze Vierde Diadochenoorlog streden opnieuw Ptolemaios, Kassander, Seleukos en Lysimachus tegen Antigonos, die zij wisten te verslaan in de Slag bij Ipsos (301 v.Chr.). Na de overwinning bij Ipsos verwierf Lysimachus een groot deel van Klein-Azië; hij doopte Antigonos' stad Antigoneia om tot Nicaea ter ere van zijn vrouw Nikaia, die in 302 v.Chr. was overleden. Hij hertrouwde later met Arsinoë II.
  
  In 287 v.Chr. verdreven Lysimachus en Pyrrhus van Epirus Demetrios Poliorketes, zoon van wijlen Antigonos, uit Macedonië, en verdeelden het grondgebied, waarbij Pyrrhus de titel koning van Macedonië kreeg. In 285 v.Chr. verried Lysimachus Pyrrhus, verdreef hem en kroonde zichzelf tot Macedonische koning. Enkele jaren heerste hij over Westelijk Klein-Azië, Macedonië, Thracië en het gebied ten noorden daarvan tot aan de Donau.
  
  Zijn zoon Agathocles was zijn gedoodverfde opvolger, maar Arsinoë II wilde dat een van haar zonen koning zou worden wist Lysimachus tegen Agathocles op te stoken, en na een mislukte vergiftingspoging liet Lysimachus Agathocles in de gevangenis gooien, waar hij werd vermoord door Ptolemaeus Keraunos (284 v.Chr.). Arsinoë en Keraunos zetten vervolgens Seleukos op tegen Lysimachus, zodat Thracië een vazalstaat zou worden van het Seleucidische Rijk. In 281 v.Chr. werd Lysimachus door Seleukos verslagen en verloor het leven in de slag bij Corupedium.
  
  Omdat Lysimachus geen mannelijke nakomelingen meer had na de dood van Agathocles, is hij er niet in geslaagd een dynastie te stichten. Zijn rijk werd opgesplitst: Arsinoë en Keraunos trouwden en werden de Ptolemeïsche heersers van Macedonië en Thracië, Pergamon werd een Seleucidische vazalstaat en Pontus verklaarde zich onafhankelijk. Echter werkte Arsinoë's plan niet als gehoopt: Keraunos vermoordde twee van haar zonen, de derde wist te ontkomen. Arsinoë vluchtte daarop naar Egypte, waar ze haar en Keraunos' broer Ptolemaeus II Philadelphus trouwde. Ook vermoordde Keraunos Seleukos, en was zodoende alleenheerser geworden van Macedonië en Thracië, maar Lysimachos' Anatolische gebieden kreeg hij niet in handen, en hij moest ook afstand doen van zijn aanspraken op Egypte. Daar zou later overigens de dochter van Lysimachus, Arsinoë I, de troonopvolger van Ptolemaeus II ter wereld brengen, namelijk Ptolemaeus III. Hoewel Arsinoë II dus voor de derde keer koningin werd, slaagde ze er opnieuw niet in om één van haar zonen op de troon te krijgen, nota bene ten gunste van een kleinzoon van haar eerste echtgenoot Lysimachus.

• (Levens event) .Bron 2

  Lysimachus (Greek: ??s?µa???, Lysimachos; c. 360 BC – 281 BC) was a Macedonian officer and diadochus (i.e. "successor") of Alexander the Great, who became a basileus ("King") in 306 BC, ruling Thrace, Asia Minor and Macedon.
  Contents
  Early Life & Career
  
  Lysimachus was born in 362/361 BC, as the second son of Agathocles[1] and his wife, perhaps named Arsinoe and his paternal grandfather may have been called Alcimachus. His father was a nobleman of high rank who was an intimate friend of Philip II of Macedon, who shared in Philip II’s councils and became a favorite in the Argead court.[2] Lysimachus with his brothers grew up with the status of Macedonians; he with his brothers enjoyed prominent positions in Alexander’s circle[2] and Lysimachus with his brothers were educated at the court at Pella.[3][4]
  
  He was probably appointed Somatophylax during the reign of Philip II.[3] During Alexander's Persian campaigns, he was one of his immediate bodyguards. In 324 BC, in Susa, he was crowned in recognition for his actions in India.[5] After Alexander’s death in 323 BC, he was appointed to the government of Thrace as strategos.[6]
  Diadochi
  Lysimachus as horned Alexander.
  
  In 315 BC, he joined Cassander, Ptolemy I Soter and Seleucus I Nicator against Antigonus I Monophthalmus, who, however, diverted his attention by stirring up Thracian and Scythian tribes against him. In 309 BC, he founded Lysimachia in a commanding situation on the neck connecting the Chersonese with the mainland. He followed the example of Antigonus I in taking the title of king.[7]
  
  In 306/305 BC, he assumed the title of "King", which he held until his death at Corupedium in 282/1 BC.[8]
  
  In 302 BC, when the second affiance between Cassander, Ptolemy I and Seleucus I was made, Lysimachus, reinforced by troops from Cassander, entered Asia Minor, where he met with little resistance. On the approach of Antigonus I he retired into winter quarters near Heraclea, marrying its widowed queen Amastris, a Persian princess. Seleucus I joined him in 301 BC, and at the battle of Ipsus Antigonus I was defeated and slain. His dominions were divided among the victors. Lysimachus' share was Lydia, Ionia, Phrygia and the north coast of Asia Minor.[7]
  Kingdom of Lysimachus
  Other diadochi
  Kingdom of Cassander
  Kingdom of Seleucus I Nicator
  Kingdom of Ptolemy I Soter
  Epirus
  Other
  Carthage
  Rome
  Greek colonies
  
  Feeling that Seleucus I was becoming dangerously great, Lysimachus now allied himself with Ptolemy I, marrying his daughter Arsinoe II of Egypt. Amastris, who had divorced herself from him, returned to Heraclea. When Antigonus I’s son Demetrius I renewed hostilities (297 BC), during his absence in Greece, Lysimachus seized his towns in Asia Minor, but in 294 BC concluded a peace whereby Demetrius I was recognized as ruler of Macedonia. He tried to carry his power beyond the Danube, but was defeated and taken prisoner by the Getae king Dromichaetes (Dromihete), who, however, set him free on amicable terms. Demetrius I subsequently threatened Thrace, but had to retire due to a sudden uprising in Boeotia, and an attack from the King Pyrrhus of Epirus.
  
  In 288 BC, Lysimachus and Pyrrhus of Epirus in turn invaded Macedonia, and drove Demetrius I out of the country. Lysimachus left Pyrrhus of Epirus in possession of Macedonia with the title of king for around seven months before Lysimachus invaded. For a short while the two ruled jointly but in 285 BC Lysimachus expelled Pyrrhus.[9]
  Tetradrachm of Lysimachus. The Greek inscription reads: ??S???OS ??S?????? "[coin] of King Lysimachus".
  Later Years
  
  Domestic troubles embittered the last years of Lysimachus’ life. Amastris had been murdered by her two sons; Lysimachus treacherously put them to death. On his return, Arsinoe II asked the gift of Heraclea, and he granted her request, though he had promised to free the city. In 284 BC Arsinoe II, desirous of gaining the succession for her sons in preference to Lysimachus’ first child, Agathocles, intrigued against him with the help of Arsinoe II’s paternal half-brother Ptolemy Keraunos; they accused him of conspiring with Seleucus I to seize the throne, and Agathocles was put to death.
  
  This atrocious deed of Lysimachus aroused great indignation. Many of the cities of Asia Minor revolted, and his most trusted friends deserted him. The widow of Agathocles and their children fled to Seleucus I, who at once invaded the territory of Lysimachus in Asia. In 281 BC, Lysimachus crossed the Hellespont into Lydia and at the decisive Battle of Corupedium was killed. After some days his body was found on the field, protected from birds of prey by his faithful dog.[10] Lysimachus' body was given over to another son Alexander, by whom it was interred at Lysimachia.
  Marriages & Children
  
  Lysimachus was married three times and his wives were:
  
  First marriage: Nicaea a Greek Macedonian noblewoman and daughter of the powerful Regent Antipater. Lysimachus and Nicaea married in c.321 BC. Nicaea bore Lysimachus three children:
  Son, Agathocles[11][12]
  Daughter, Eurydice[11][12]
  Daughter, Arsinoe I[11][12]
  
  Nicaea most probably died by 302 BC.
  
  Second marriage: Persian Princess Amastris. Lysimachus married her in 302 BC. Amastris and Lysimachus’ union was brief, as he ended their marriage and divorced her in 300/299 BC. Amastris had two sons from a previous marriage. During their brief marriage, Amastris may have borne Lysimachus a child, perhaps a daughter who may have been the first wife of Ptolemy Keraunos.[13][14]
  Third marriage: Ptolemaic Greek Princess Arsinoe II. Arsinoe II married Lysimachus in 300/299 BC and remained with him until his death in 281 BC. Arsinoe II bore Lysimachus three sons:
  Ptolemy I Epigone[11][15][16]
  Lysimachus[11]
  Philip[11]
  
  From an Odrysian concubine he had a son borne to him called Alexander

• Een kind van Agathokles van Pella en Arsinoë
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 4 december 2012.

Gezin van Lysimachus van Thracië

(1) Hij is getrouwd met (Niet openbaar).

Zij zijn getrouwdBron 1

Kind(eren):

1. (Niet openbaar)
2. (Niet openbaar)
3. (Niet openbaar)

(2) Hij is getrouwd met Nicaea van Macedonie.

Zij zijn getrouwdBron 1

Kind(eren):

1. (Niet openbaar)
2. Arsinoë I van Thracië   
3. (Niet openbaar)

(3) Hij is getrouwd met (Niet openbaar).

Zij zijn getrouwdBron 2

Het echtpaar is gescheiden.Bron 2

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Lysimachus van Thracië?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!