Stamboom Bas » Khosrow II Parvis der Sassaniden (550-628)

Persoonlijke gegevens Khosrow II Parvis der Sassaniden 

• Hij is geboren in het jaar 550.
• (Geschiedenis) .Bron 1

  Khusro II, ook wel Chosro of Chosroes genoemd (5??-28? februari 628) was de tweeëntwintigste Sassanidische grootkoning van Perzië, een zoon van koning Hormizd IV. Hij regeerde van 590-628.
  Troonsbestijging
  
  In 571, onder de regering van Khusro I, had keizer Justinus II een eind gemaakt aan een lange periode van vrede tussen het Byzantijnse Rijk en het Perzische Rijk. Sindsdien was er oorlog tussen beide grootmachten, die geen van beide erin slaagden de overhand te krijgen. De succesvolle generaal Bahram Chobin kwam in opstand tegen Hormizd. Deze werd bij een paleisrevolutie vermoord vóór Bahram Chobin hem kon aanvallen, en Hormizds zoon Khusro II werd door de samenzweerders op de troon gezet. De jeugdige koning was niet opgewassen tegen Bahram Chobin, die aspiraties voor het koningschap bleek te koesteren. Khusro vluchtte naar Byzantium, ofschoon Perzië er officieel mee in oorlog was. Bahram veroverde Ctesiphon en liet zich op 9 maart 590 tot koning kronen onder de naam Bahram VI. Hij slaagde er echter niet in om de Byzantijnse keizer Maurikios (582-602) over te halen Khusro uit te leveren. Integendeel, met een groot Byzantijns leger deed Khusro een inval in het Perzische rijk, en de usurpator Bahram VI werd in de zomer van 591 verslagen. Khusro kwam weer op de troon en wist zich krachtdadig te handhaven. Keizer Maurikios werd beloond met de provincies Armenië en Georgië, en met de kwijtschelding van het tribuut dat sinds de tijd van Khusro I moest worden betaald.
  Oorlog met het Byzantijnse Rijk
  
  Tot aan het einde van Maurikios’ regering heerste er vrede tussen beide rijken. Nadat zijn opvolger Phokas (602-610) zich met veel geweld van de macht meester had gemaakt viel Khusro II het Byzantijnse rijk binnen, officieel om zijn vermoorde vriend Maurikios te wreken, maar eigenlijk was het de grootkoning der Perzen erom te doen zich zoveel mogelijk Byzantijns gebied toe te eigenen. Het Byzantijnse Rijk had te veel last van binnenlandse strijd om zich goed teweer te stellen. In 614 werd Jeruzalem veroverd (waarbij het Heilige Kruis door de Perzen werd weggevoerd, een ernstige vernedering van het Christendom) en in 618 viel ook Egypte ten offer aan de Perzen. Egypte en Syrië werden in 620 officieel Perzische provincies. In de twintiger jaren van de zevende eeuw bood keizer Herakleios met grote krachtsinspanningen meer weerstand, en bovendien werd het Perzische rijk ook in het noorden aangevallen door Turkse legers.
  
  Pas op 12 december 627 keerde het tij met de Slag bij Ninive, toen keizer Heraklius tijdens een gedurfde veldtocht diep in Perzisch gebied, tot voorbij de Tigris was doorgedrongen. Hij wist met verschillende manoeuvres uit het ‘’Strategikon’’, het militaire handboek van keizer Maurikios, de Perzische generaal Rhazates te verslaan. Als gevolg daarvan kon Heraklius de nabijgelegen zomerresidentie van Khusro II innemen. De grootkoning kon ternauwernood vluchten, en verloor door deze afgang veel van zijn prestige. Delen van het leger kwamen in opstand, Khusro werd afgezet en zijn zoon Siroë kwam onder de naam Kavad II op de troon. Kavadh liet (eind februari 628) Khusro en achttien van zijn eigen broers terechtstellen, waarmee er aan de glorieuze, lange regering van de trotse Khusro II een roemloos einde kwam. Ook Kavadh stierf nog voor het eind van het jaar 628, terwijl het door de Byzantijnse en Turkse oorlogen verzwakte Perzische Rijk al in 651 gewelddadig ten onder ging door de opkomst van de islamitische Arabieren.

• (Levens event) .Bron 2

  Khosrau II (Khosrow II, Chosroes II, or Xosrov II in classical sources, sometimes called Parviz, "The Ever Victorious" – (Persian: ???? ?????), was the twenty-second Sassanid King of Persia, reigning from 590 to 628. He was the son of Hormizd IV (reigned 579–590) and the grandson of Khosrau I (reigned 531–579).
  
  Historian Muhammad ibn Jarir al-Tabari describes him as:
  
  Excelling most of the other Persian kings in bravery, wisdom and forethought, and none matching him in military might and triumph, hoarding of treasures and good fortunes, hence the epithet Parviz, meaning victorious.[1]
  
  According to legend, Khosrau had a shabestan in which over 3,000 concubines resided.[1]
  Accession to the throne
  
  Khosrau II was raised to the throne by the same magnates who had rebelled against his father Hormizd IV. Soon after being crowned, Khosrau had his father blinded, then executed. However, at the same time, General Bahram Chobin had proclaimed himself King Bahram VI (590–591), exemplifying Khosrau's difficulty in maintaining control of his kingdom.
  
  The war with the Byzantine Empire, which had begun in 571, had not yet come to an end. So, Khosrau II fled to Syria, and, subsequently, to Constantinople, where the Emperor Maurice (582–602) agreed to assist Khosrau in regaining his throne. In return, the Byzantines would re-gain sovereignty over the cities of Amida, Carrhae, Dara and Miyafariqin. Furthermore, Persia was required to cease intervening in the affairs of Iberia and Armenia, effectively ceding control of Lazistan to the Byzantines.[2][3]
  
  A large percentage of the leading bureaucrats, administrators, governors, and military commanders, along with the majority part of the Persian military, acknowledged Khosrau II as the King of Persia. Therefore, in 591, Khosrau returned to Ctesiphon with Byzantine aid and subsequently defeated Bahram VI at the Battle of Blarathon. Bahram fled to the Turks of Central Asia, and settled in Ferghana.[4] However, a few years later, he was killed by a hired assassin sent by Khosrau II.[5] Then, peace with Byzantium was concluded. For his aid, Maurice received the Persian provinces of Armenia and Georgia, and received the abolition of the subsidies which had formerly been paid to the Persians.
  Military exploits and early victories
  See also: Byzantine–Sassanid War of 602–628
  
  Towards the beginning of his reign, Khosrau II favoured the Christians. However, when in 602 Maurice was murdered by his General Phocas (602–610), who usurped the Roman (Byzantine) throne, Khosrau launched an offensive against Constantinople, ostensibly to avenge Maurice's death, but clearly his aim included the annexation of as much Byzantine territory as was feasible. His armies invaded and plundered Syria and Asia Minor, and in 608 advanced into Chalcedon.
  
  In 613 and 614, Damascus and Jerusalem were besieged and captured by General Shahrbaraz, and the True Cross was carried away in triumph. Soon afterwards, General Shahin marched through Anatolia, defeating the Byzantines numerous times, and then conquered Egypt in 618. The Byzantines could offer but little resistance, as they were torn apart by internal dissensions, and pressed by the Avars and Slavs, who were invading the Empire from across the Danube River.
  
  Khosrau's forces also invaded Taron at times during his reign.[6]
  
  Richard Nelson Frye speculates that one major mistake of Khosrau II, which was to have severe consequences in the future, was the capture, imprisonment, and execution of Nu'aman III, King of the Lakhmids of Al-Hira, in approximately 600, presumably because of the failure of the Arab king to support Khosrau during his war against the Byzantines. (Nu'aman was crushed by elephants according to some accounts.) Afterwards the central government took over the defense of the western frontiers to the desert and the buffer state of the Lakhmids vanished. This ultimately facilitated the invasion and loss of Lower Iraq less than a decade after Khosrau's death by the forces of the Islamic Caliphs.[7]
  Invasion and Defeat by the Byzantine Empire
  
  Ultimately, in 622, the Byzantine Emperor Heraclius (who had succeeded Phocas in 610 and ruled until 641) was able to take the field with a powerful force. In 624, he advanced into northern Media, where he destroyed the great fire-temple of Ganzhak (Gazaca). Several years later, in 626, he captured Lazistan (Colchis). Later that same year, Persian general Shahrbaraz advanced to Chalcedon and attempted to capture Constantinople with the help of Persia's Avar allies. This maneuver failed, his forces were defeated, and he withdrew his army from Anatolia later in 628.
  
  Following the Khazar invasion of Transcaucasia in 627, Heraclius defeated the Persian army at the Battle of Nineveh and advanced towards Ctesiphon. Khosrau II fled from his favourite residence, Dastgerd (near Baghdad), without offering resistance. Meanwhile, some of the Persian grandees freed his eldest son Kavadh II (he ruled briefly in 628), whom Khosrau II had imprisoned, and proclaimed him King on the night of 23–4 February, 628.[8] Four days afterwards, Khosrau II was murdered in his palace, or perished in a dungeon after suffering for five days on bare sustenance—he was shot to death slowly with arrows on the fifth day.[9] Meanwhile, Heraclius returned in triumph to Constantinople. In 629 the True Cross was returned to him and Egypt was evacuated. The Sassanid Empire, from the greatness it had reached ten years earlier, sank into anarchy and was conquered by the armies of the first Islamic Caliphs beginning in 634.
  The assassination of Chosroes, in a Mughal manuscript of ca 1535, Persian poems are from Ferdowsi's Shahnameh
  In art
  
  The battles between Heraclius and Khosrau are depicted in a famous early Renaissance fresco by Piero della Francesca, part of the History of the True Cross cycle in the church of San Francesco, Arezzo. Khosrau has been painted in the Ajanta Frescoes.

• Hij is overleden in het jaar 628, hij was toen 78 jaar oud.
• Een kind van Hormazd IV der Sassaniden en NN der Ephtalites

Gezin van Khosrow II Parvis der Sassaniden

(1) Hij is getrouwd met Miriam van Byzantium.

Zij zijn getrouwdBron 3

Kind(eren):

1. Buran van Perzië  
2. Azarmidokht der Sassaniden  
3. Kavadh II der Sassaniden  ????-628 
4. Purandokht der Sassaniden  -631

(2) Hij is getrouwd met Shirin der Ephthalites.

Zij zijn getrouwd

Kind(eren):

1. Merdanshah der Sassaniden  
2. Shahryar der Sassaniden   

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Khosrow II Parvis der Sassaniden?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Khosrow II Parvis der Sassaniden

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen