Parenteel Gherijt Smit uit Sprang eo » Jan Jacominus Nellis Bastiaan "Ko" Smits (1921-2011)

Persoonlijke gegevens Jan Jacominus Nellis Bastiaan "Ko" Smits 

• Roepnaam is Ko.
• Hij is geboren op 28 januari 1921 in Woudrichem.

  RELI ned.herv.

• Hij werd gedoopt in Woudrichem.
• Beroep: directeur WSW.
• Hij is overleden op 24 september 2011 in Utrecht, hij was toen 90 jaar oud.

  Tijdstip: 07:30

• Hij is gecremeerd op 28 september 2011 in Utrecht-Daalwijck.
• De biologische ouders zijn Jan Smits en Jacomina Neeltje Bastiana Verhagen
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 16 februari 2018.

Gezin van Jan Jacominus Nellis Bastiaan "Ko" Smits

Hij is getrouwd met Alida Wilhelmina Becker.

Zij zijn getrouwd op 18 september 1944 te Zeist, hij was toen 23 jaar oud.

ORDI
RELI G

Notities over Jan Jacominus Nellis Bastiaan "Ko" Smits

Jan Jacominus Nellis Bastianus Smits (Co) is geboren op 28-01-1921 in Woudrichem, zoon van Jan Smits en Jacomina Neeltje Bastiana Verhagen. Hij trouwde op 12-09-1944 in Zeist met Alida Wilhelmina Becker (Alice), geboren op 30-11-1920 in Zeist, dochter van Elias Becker en Jacoba van Scherpenzeel. Alice is overleden op 26-01-2011 in Zeist, 90 jaar oud.
-
Co had al vroeg een hang naar het water. Hoewel zijn ouders niets hadden met varen kreeg hij de kans om in den Helder een nautische opleiding tot officier ter koopvaardij te volgen. Als stuurmansleerling voer hij met de Drechtdijk van de Holland-Amerika-Lijn onder andere naar Cuba .
Op 7 mei 1940 was hij teruggekeerd in Nederland; door de uitbrekende oorlog betekende dat ontslag bij de HAL .
Hij heeft in de oorlogsjaren nog twee reizen naar Zweden gemaakt als matroos op de ARBO uit Delfzijl, in de hoop daar naar Engeland te kunnen ontsnappen, maar dat is niet gelukt. De eerste keer kwam hij in Ronneby en sprak een paar Zweedse meisjes aan die hem op de thee nodigden. Hun vader waarschuwde de politie en die stuurde hem terug aan boord. De tweede keer lag hij op de rede van Søderham, boven Stockholm. Hij had geen papieren en onvoldoende geld. Voor dat laatste was een oplossing: hij moest een fles drank achterover slaan. Dat liep gelukkig goed af. De volgende dag bracht hij houtladers met de roeiboot terug naar de wal en besloot meteen te drossen. Hij vond een treinwagon, verborg zich er in , maar viel in slaap. Ook hier weer politie die hem terugstuurde. Verder had hij nog een avontuur in Koningsbergen, waar hij een foto van de Arbo wilde maken, er niet op lettend dat er ook oorlogsschepen lagen. Aangehouden en ontdaan van filmrolletje, terug aan boord. In Delfzijl werd hij vervolgens door de Polizei van boord gehaald. Verhoor door een marineofficier, die hem voorstelde aan te monsteren bij de Deutsche Handelsmarine . Hij accepteerde. Kreeg verlof om nog naar Woudrichem te gaan maar reisde vandaar door naar 's-Gravenmoer in de hoop bij Oom Dingeman onder te kunnen duiken. Tante Marie was er erg angstig dus vertrok hij naar Raamsdonk naar Ruitenberg, maar op diens scheepswerf zat het vol met Duitsers, dus restte hem niets anders dan weer naar Woudrichem te gaan. Het verzet heeft hem verder geholpen over de rivier, waarbij hij de eerste keer aan zijn neus voorbij liet gaan, omdat hij de boerenjongen aan de deur niet vertrouwde. . Uiteindelijk werd hij door Viveen in ruil voor wat suiker overgeroeid en kon hij in Dalem over de dijk glippen. De volgende dag werd de Lek genomen en kwam hij in Zeist aan, waar hij onderdak kreeg bij zus Dina. Dina had ook wel steun aan hem , omdat hij doortastender was dan haar echtgenoot Cor. Zo waarschuwde hij in sperrtijd de huisdokter bij de geboorte van nichtje Wil in 1944.
Hij bracht de tijd verder door met studie, en haalde ook zijn volgende graad als 2e stuurman , en verder was hij het laatste oorlogsjaar als nautisch rekenaar bij het KNMI ondergedoken. Vanuit zijn onderduikadres huwde hij op 18-9-1944; hetgeen betekende dat hij 's avonds tersluiks naar het gemeentehuis moest sluipen.
Na de bevrijding nam hij als vrijwilliger dienst bij de Koninklijke Marine; werd als luitenant ter zee III uitgezonden naar Nederlands-Indië. In Singapore trof hij familie van zijn echtgenote, (Joop en Bep Putto-Becker) alsmede zijn broer Piet. Broer Piet kon het slecht verkroppen dat Co op straat formeel de nog rondlopende Jappen groette .
Vanaf 1947 was hij was hij stationsmanager voor de KLM in Stockholm , verder op Curaçao en nog in Karachi en Tel Aviv, waarna nog een periode bij de verkeersleiding op Schiphol volgde. Op Curaçao kreeg hij het even aan de stok met de heer Maduro, die niet reageerde op het vertreksein van het vliegtuig, ook niet na diverse malen oproepen, waardoor dat vliegtuig zonder Maduro vertrok. Doordat Co als eerste daarna de stap naar Maduro maakte raakte de kou weer uit de lucht.
In Nederland was hij van 1953 tot 19660 adjunct-directeur bij Radio Becker te Zeist. Dit bedrijf verzorgde de communicatieapparatuur voor de scheepvaart. Van 1960 tot 1964 was hij directeur bij de Federatie Sociale Werkplaatsen Noord-Holland. Van 1964 tot 1969 was hij directeur van de internationale handelsmaatschappij Imenexco. Daarbij importeerde hij keukenapparatuur en sanitair.
Van 1969-1971 was hij directeur bij de WSW te Rotterdam.Van 1971 1972 leidde hij de Samenwerkende Gezinsverzorgingsinstellingen in Haarlem en van 1972 tot 1979 was hij directeur van de Sociale werkvoorziening in Leiden.
Zijn werk omvatte reorganisaties, fusies en de begeleiding van nieuwbouw.
In zijn vrije tijd heeft hij tot het begin van de negentiger jaren gezeild. In 1998 overleefde hij als door een wonder een bloeding uit een aneurysma aortae (ascendens).

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Jan Jacominus Nellis Bastiaan "Ko" Smits?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Jan Jacominus Nellis Bastiaan "Ko" Smits

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen