Kwartierstaat Witteveen, Bode, de Vente, de Bruijn, Schuurman, Sandbergen, van Zuijlen » Karel II "de Kale" van Franken (823-877)

Persoonlijke gegevens Karel II "de Kale" van Franken 

• Hij is geboren op 13 juni 823 in Frankfurt am Main, Deutschland.
• Titel: Koning van Neustrië (Frankrijk)Bron 1
• Titel: Hertog van Allemannië (Frankrijk)Bron 1
• Titel: KeizerBron 1
• Vermelding van 843 tot 854: Consolidatie van West-Franciè.Bron 2

  In november 843 sloot Karel het verdrag van Coulaines met de adel en de geestelijkheid van West-Francië waarin de rechten en plichten van de drie partijen ten opzichte van elkaar werden vastgelegd. Dit document wordt beschouwd als een eerste "grondwet" van feodaal Europa. Later zou hij in 864 met het Edict van Pîtres een aantal belangrijke sociaal-economische hervormingen doorvoeren (beperkt lijfeigenschap door schuld, hervormt het muntwezen en verbiedt het op eigen gezag bouwen van vestingen, geeft opdracht om in alle riviersteden versterkte bruggen aan te leggen om de Vikingen te kunnen tegenhouden, en verplicht alle eigenaren van paarden tot militaire diensten en legt zo de kiem voor de ridderstand).Karel, die in een klooster was opgevoed, vestigde zijn bestuur op de geestelijkheid.
  
  Bernard van Septimanië werd in 844 op bevel van Karel geëxecuteerd omdat hij tijdens de burgeroorlog zijn beloften aan Karel had gebroken en uiteindelijk de kant van Pepijn II had gekozen. Bretagne wist de onafhankelijkheid van West-Francië te behouden doordat de hertogen Nominoë (845) en Erispoë (851) Karel wisten te verslaan. In 848 wist Karel definitief Aquitanië te verwerven toen Pepijn II werd afgezet en gevangengenomen.
  
  Op uitnodiging van Aquitaanse edelen stuurde Lodewijk de Duitser in 854 zijn zoon Lodewijk III de Jonge met een leger, om koning te worden in Aquitanië. Lodewijk III bereikte zonder tegenstand Limoges. Karel liet als tegenzet Pepijn II van Aquitanië vrij uit zijn gevangenschap. Pepijn wist een grote aanhang te mobiliseren in Aquitanië en Lodewijk moet zich terugtrekken.

• Vermelding rond 858: Crisis door Vikingen.Bron 2

  De regering van Karel werd geplaagd door plundertochten van Vikingen. Karel was meerdere malen gedwongen om een dreigende inval met grote geldbedragen af te kopen. In de ogen van veel leidende edelen was dit een gebrek aan daadkracht. In 858 bracht dit een grote groep edelen onder Robert IV de Sterke ertoe om een beroep op Lodewijk de Duitser te doen. Die was er namelijk wel in geslaagd om zijn koninkrijk te vrijwaren van de Vikingen. Lodewijk wist Karel te verslaan bij Brienne. Lodewijk trok met zijn leger naar Orléans en werd daar gehuldigd door de meeste edelen van Aquitanië, Bretagne en Neustrië. Karel vluchtte naar Bourgondië. De bisschoppen eisten echter dat Lodewijk zich zou terugtrekken en om hen tegemoet te komen, zond hij een deel van zijn leger terug naar Oost-Francië. Toen het daarna bij Soissons tot een confrontatie tussen Karel en Lodewijk kwam, zag Lodewijk dat Karel een overmacht had en trok hij zich terug.
  
  Ook hierna bleven de plundertochten van de Vikingen aanhouden.

• Vermelding van 859 tot 876: Verdeling Midden-Francië.Bron 2

  De decennia na de dood van Lotharius (855) werden gedomineerd door het onvermogen van zijn zoons, Lodewijk van Italië, Lotharius II en Karel van Provence om in Midden-Francië een duurzame staat te vestigen, en door hun onvermogen om wettige mannelijke nakomelingen te produceren. Uiteindelijk leidde dit ertoe dat Karel en Lodewijk de Duitser het gehele Middenrijk onder elkaar verdeelden. Vooral het opportunisme dat Karel daarbij aan de dag legde, zorgde ervoor dat Karel en Lodewijk regelmatig met elkaar in conflict kwamen:
  859 Lotharius II gaf de gebieden ten zuiden van de Jura, die werden gedomineerd door de opstandige hertog Hugbert, aan Lodewijk de Duitser. Toen Lodewijk probeerde om Hugbert te onderwerpen, ging Karel Hugbert steunen.
  860 na het kinderloos overlijden van Karel van Provence probeerde Karel om diens koninkrijk te annexeren. Dit mislukte door het verzet onder leiding van Girard II van Roussillon en dreiging van Lodewijk de Duitser. Uiteindelijk erfde zijn broer Lotharius II het grootste deel van het koninkrijk van Karel van Provence, zijn tweede broer, Lodewijk van Italië kreeg de rest. Karel en Lodewijk de Duitser sloten in Koblenz een verdrag om hun geschillen bij te leggen.
  
  Karel en Lodewijk saboteerden eendrachtig de pogingen van Lotharius II om van zijn kinderloze echtgenote te scheiden en te trouwen met zijn minnares om haar kinderen te echten. In 868 sloten Karel en Lodewijk een verdrag over de verdeling van zijn koninkrijk, indien Lotharius inderdaad zonder kinderen zou komen te overlijden.
  
  869 na het overlijden van Lotharius annexeerde Karel diens gehele koninkrijk omdat Lodewijk ziek was en zijn leger door oorlogen aan zijn oostelijke grenzen was gebonden.
  
  870 onder dreiging van oorlog stemde Karel op 22 januari toe in het verdrag van Meerssen waarbij alsnog een verdeling van Lotharingen en het koninkrijk van Karel van Provence, dat Lotharius II had geërfd, werd geregeld. De grens liep van langs de Maas, Ourthe en Moezel in Lotharingen en in het zuiden langs de Saône en de Rhône (hoewel Karel ook de graafschappen Besançon, Lyon en Vienne, op de oostelijke oevers van deze rivieren kreeg).
  
  875 na het overlijden van Lodewijk van Italië bood de Italiaanse adel Karel de koningstitel aan, ondanks de afspraken die Lodewijk van Italië met Lodewijk de Duitser had gemaakt dat diens zoon Karloman zijn erfgenaam zou zijn. Op 25 december werd Karel te Rome door paus Johannes VIII keizer gekroond.
  
  876 Karel werd in Pavia uitgeroepen tot koning van Italië. Lodewijk de Duitser viel met zijn leger West-Francië binnen. Karel haastte zich terug. Na het overlijden van Lodewijk probeerde Karel door een snelle veldtocht Oost-Francië te veroveren maar hij werd op 8 oktober verslagen bij Andernach, een oversteekplaats van de Rijn.

• Vermelding in het jaar 877: Dood en begrafenis.Bron 2

  Op verzoek van de paus keerde Karel terug naar Italië om de dreiging van de Saracenen het hoofd te bieden. Hij wist, dat hij bij zijn vertrek West-Francië in de zwakke handen van zijn zoon Lodewijk de Stamelaar achterliet, daarom verklaarde hij voor de periode van zijn afwezigheid alle titels en functies erfelijk. Zo hoopte hij tijdens zijn afwezigheid twisten tussen edelen te voorkomen als er edelen bij de veldtocht in Italië om het leven zouden komen. Achteraf gezien was dit een belangrijke stap in de ontwikkeling van het feodale stelsel. Karels eigen edelen (ook Boso, zijn onderkoning in Italië) verzetten zich tegen de veldtocht en tegelijk trok Karloman ook naar Italië. Onder deze omstandigheden besloot Karel om terug te keren maar overleed bij het overtrekken van de Col du Mont Cenis aan een plotselinge ziekte. Zowel zijn joodse lijfarts als zijn tweede echtgenote werden ervan verdacht Karel te hebben vergiftigd. Het lukte niet zijn lichaam terug naar Parijs te brengen, omdat de dragers de stank van zijn rottende lichaam niet konden verdragen, ook niet toen het in een met leer gevoerd vat werd gestopt. Karel werd met vat en al begraven in Nantua. Later werd hij herbegraven in Saint-Denis.

• Geloof: Rooms-Katholiek.Bron 1
• Hij is overleden op 6 oktober 877 in Avrieux, Savoie, Frankrijk, hij was toen 54 jaar oud.
• Hij is begraven in Nantua, Frankrijk, Abdij / later: Parijs, Frankrijk, st. Denis.
• Een kind van Lodewijk I "de Vrome" van Franken en Judith Van Beieren
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 24 november 2013.

Gezin van Karel II "de Kale" van Franken

(1) Hij is getrouwd met Ermentrudis van Orleans.

Ze zijn in de kerk getrouwd op 13 december 842 te Quierzy (Frankrijk), hij was toen 19 jaar oud.Bron 1

Kind(eren):

1. Judith van Franken  ± 844-> 870 
2. Lodewijk II "de Stamelaar" Van West-Franken  846-879 

Het echtpaar is in 866 gescheiden.Bron 2

Oorzaak: Zij verliet hem omdat hij haar broer had gedood en trok zich terug in de abdij van Hasnon

• Het echtpaar heeft gemeenschappelijke voorouders.



(2) Hij is getrouwd met Richildis van Metz.

Toestemming voor het huwelijk is 12 oktober 869 verkregen.Bron 2

Ze zijn in de kerk getrouwd op 22 juni 870 te Aken, Nordrhein-Westfalen, Deutschland, hij was toen 47 jaar oud.Bron 2



Kind(eren):

1. Rothildis Van Franken  871-929 




Notities over Karel II "de Kale" van Franken

http://nl.wikipedia.org/wiki/Karel_de_Kale

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Karel II "de Kale" van Franken?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!




Tijdbalk Karel II "de Kale" van Franken

  Deze functionaliteit is alleen beschikbaar voor browsers met Javascript ondersteuning.
Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen