Hij is getrouwd met Astrid Njalsdotter.
Zij zijn getrouwd in het jaar 1040.Bron 2
Kind(eren):
Emund van Zweden | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
1040 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Astrid Njalsdotter | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Emund de Oude (Zweeds: Emund den Gamle) (? - 1060) was van 1050 tot 1060 koning van Zweden.
Emund was een zoon van koning Olof Skötkonung (Schatkoning) en de Wende Edla. Hij diende enige tijd het vorstenhuis van Kiev. Na de dood van zijn stiefbroer Anund Jacob werd hij (in 1050, en hieraan - omdat hij al van gevorderde leeftijd moet zijn geweest - dankt hij zijn bijnaam de Oude) koning van Zweden.
Kroniekschrijver Adam van Bremen noemde hem als een iemand met een slechte naam en faam, wat daaraan kan liggen dat Emund actief oppositie voerde tegen zijn priesters in Zweden. Hij benoemde zelf de Engelse missionaris Osmundus als bisschop (Åsmund) van de orthodoxe Zweedse kerk (waarschijnlijk om op deze wijze afhankelijk te geraken van Adalbert van het Bisdom Hamburg-Bremen) maar uiteindelijk zouden Emund en Åsmund moeten inbinden en zou de Zweedse kerk weer onder het aartsbisschopdom van Hamburg-Bremen vallen.
In de Västagötalagen (de westrogotische wet) wordt hij als een stevige tegenstander genoemd wanneer hij een vast doel voor ogen had. Hij was het ook die de grens tussen Denemarken en Zweden markeerde.
Emund was de laatste koning uit het Huis Munsö (van het geslacht Ynglinge) omdat zijn enige zoon Anund Emundsson om onduidelijke redenen stierf. Volgens sommige bronnen liet hij het leven tijdens een plundertocht in de Scandinavische streken doordat de inheemse bevolking het water vergiftigde; volgens andere bronnen werd hij gedood tijdens een slag met de Kväner (omstreeks 1056). Zijn vrouw was Astrid Njalsdotter ( 1060). Zijn dochter Ingamoder is mogelijkerwijs getrouwd met zijn opvolger Stenkil Ragnvaldsson.