Kwartierstaat Scheijven-Koch » Ermentrudis de Roucy (± 952-1004)

Persoonlijke gegevens Ermentrudis de Roucy 

• Zij is geboren rond 0952.
• Zij is overleden op 5 maart 1004.
• Een kind van Reinauld Ragnvald de Roucy en Alberade van Lotharingen
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 12 mei 2023.

Gezin van Ermentrudis de Roucy

(1) Zij is getrouwd met Alberic II de Mâcon.

Zij zijn getrouwd rond 0970.

Kind(eren):

1. Beatrix de Mâcon  ± 970-± 1020 

(2) Zij is getrouwd met Odo Willem de Bourgogne d'Ivrea.

Zij zijn getrouwd rond 0978.

Kind(eren):

1. Gerberge de Mâcon  ± 985-± 1023 
2. Reinoud de Bourgogne  ± 990-1057 
3. Agnes de Bourgogne  ± 995-1068 
4. Mathilde de Bourgogne de Mâcon  ????-± 1005 

Notities over Ermentrudis de Roucy

Ermentrudis van ROUCY, geboren circa 0952, overleden op 05-03-1004, dochter van Reinauld Ragnvald van ROUCY en Alberade van LOTHARINGEN.

Gehuwd (1) circa 0970 met Alberic van MACON.

Gehuwd (2) circa 0975 met Odo Willem (de Gevangene) van BOURGONDIE.

Bron: ProGen, Bestand Midvorst, Bestand Middeleeuwse Vorsten van Frans Roelvink

ERMENTRUDE , weduwe van AUBRY [II] Comte de Mâcon , dochter van RAGENOLD Comte de Roucy en zijn vrouw Alberade van Lotharingen ([947/52]-[5 oktober 1002 /1004]). " Ermentrudis " wordt genoemd als dochter van " Alberada filia .Gerbergæ " in de Continuator van Flodoard, die noch haar vader, noch haar echtgenoot noemt, maar specificeert dat Ermentrude de moeder was van Agnes [78] , de laatste noemt haar beide ouders in charters (zie hieronder). Bouchard benadrukt het ontbreken van bewijs dat de echtgenoot van Alberade van Lotharingen Ragenold Comte de Roucy was [79]. Haar tweede huwelijk wordt bevestigd door de genealogie van de Comtes de Mâcon, opgenomen in het cartularium van Saint-Vincent de Mâcon, records "Hec sunt nomina comitum Matisconensium. Primus, Albericus Narbonensis qui, accipiens filiam Raculfi vicecomitis, post mortem Bernonis Matiscensis episcopi, comitem se fecit : post hunc Leotaldus filius ejus ; atque post illum, Leotaldus filius eius ; atque post illum , Albericus filius Leotaldi comitis ; quo mortuo, dominus Guillelmus komt uxorem illius accepit " [ 80 ] . Haar geboortedatum wordt geschat op basis van haar zoon door de naamgeving van haar eerste huwelijk in 971. " Ermentrudis conjuge sua " stemde in met de schenking van land " in Aponiaco villa " door " Albericus komt Matisconensis" aan Cluny per oorkonde gedateerd 14 januari 971 [81] . De genealogie van de Comtes de Mâcon, opgenomen in het cartularium van Saint-Vincent de Mâcon, vermeldt het huwelijk van " dominus Guillelmus komt " met de vrouw van " Albericus filius Letaudi comitis " [82] . Rodulfus Glaber stelt dat " Willemus, Henrici ducis priuignus, Adalberti Longobardorum ducis filius " trouwde met de zus van " Brunone Lingonensi episcopo " die hem steunde in zijn opstand tegen de koning [Robert II] [83] . " Otto komt , Irvis comitissa " ondertekende een charter gedateerd op [994] waaronder " Milo.uxoris mee Ermengarde" schonk eigendommen aan Cluny [84] . Aangenomen wordt dat " Irvis " een kopieerfout is of een afkorting voor " Ermentrudis " aangezien er geen andere verwijzing naar een gravin met deze naam is gevonden. Haar overlijdensdatum wordt aangegeven door de Kroniek van St Bénigne de Dijon die een schenking registreert door " Otto komt cognomento Willelmus " met " filii eius Rainaldi " gedateerd 1004 " pro anima Hinrici Ducis, qui eum loco filii adoptavit et genitricis sue Gerberge uxoris predicti Ducis, ac filii sui Widonis et Hermintrudis coniugis " [85] Dit is vermoedelijk de schenking die is vastgelegd in de oorkonde uit 1004 waaronder " Comes Otto" schonk onroerend goed aan Saint-Bénigne-de-Dijon voor de zielen van " Heinrici ducis qui eum loco filii adoptavit et genetricis sue Gerberge uxoris predicti ducis ac filii sui Widonis et Hermintrudis coniugis " [86] .

m ten tweede (vóór 1016) ADELAIS , dochter van --- (-29 mei 1026, bur Montmajour, nabij Arles). " Otto komt et uxor mea Adila " schonk onroerend goed aan Saint-Vincent de Mâcon door twee charters gedateerd op 1015 of eerder (tijdens het bewind van Robert I, koning van Frankrijk), beide ondertekend door " Rainaldi filii sui " [87] . " Otto komt et uxor mea Adeleidis et filius meus Rainaldus atque Otto nepos meus " schonk onroerend goed aan Cluny bij oorkonde gedateerd op [1015] [88] . " Otto komt qui nominatur Willelmus " gaf een oorkonde uit van 2 nov 1023 ondertekend door " Raynardi comitis,Raynardi niet Otto ]" [89] . De oorsprong van Otto-Guillaume's tweede vrouw is niet met zekerheid bekend. De meeste genealogieën van secundaire bronnen gaan ervan uit dat ze Adelais [Blanche] d'Anjou was , eerst weduwe van Etienne de Brioude , weduwe ten tweede van Raymond Comte de Toulouse , gescheiden echtgenote derde van Lodewijk V, koning van de Franken , weduwe vierde van Guillaume [II] Comte de Provence , dochter van Foulques II "le Bon" Comte d'Anjou en zijn eerste vrouw Gerberge --- Adelais' veronderstelde vijfde het huwelijk wordt afgeleid uit het volgende: de vrouw van graaf Othon-Guillaume wordt in verschillende oorkonden Adelais genoemd [90], en paus Benedictus VIII verwijst naar " domnæ Adeleidi comitissæ cognomento Blanchæ " met " nuruique eius domnæ Gerbergæ comitissæ " wanneer hij haar vermeende echtgenoot aanspreekt [91] , Gerberga is vermoedelijk de dochter van graaf Othon-Guillaume bij zijn eerste vrouw die de weduwe was van Adelaide- Blanche d'Anjou's zoon bij haar vierde echtgenoot. Het document in kwestie lijkt echter niet te specificeren dat " domnæ Adeleidi ..." was de vrouw van Othon Guillaume en de geziene uittreksels (de volledige tekst is nog niet geraadpleegd) laten deze conclusie niet toe. Het is perfect mogelijk dat Adelais-Blanche alleen in de brief wordt genoemd in verwijzing naar haar relatie met Dochter van Othon Guillaume Als haar vijfde huwelijk correct is, zou Adelais aanzienlijk ouder zijn geweest dan haar nieuwe echtgenoot, en waarschijnlijk bijna zestig jaar oud toen ze trouwde (de eerste vrouw van Othon-Guillaume stierf in [1002/04]), wat onwaarschijnlijk lijkt. Een andere moeilijkheid wordt gevormd door drie aantekeningen uit 1018, 1024 en 1026 die Adelais lijken te verbinden met de Provence, terwijl ze, als het vijfde huwelijk correct was, bij haar man (wiens overlijden wordt geregistreerd in september 1026) in Mâcon zou zijn geweest. zijn: ten eerste, "Adalax comitissa mater Villelmi quondam Provintie comitis et Geriberga eque comitissa...eiusdem principis olim uxor " schonk onroerend goed aan Saint-Victor de Marseille voor de ziel van hun overleden zoon en echtgenoot respectievelijk door charter gedateerd 1018 [92] ; ten tweede, " Vuilelmus filius Rodbaldi " gedoneerd onroerend goed " in comitatu Aquense in valle.Cagnanam " aan Marseille Saint-Victor door charter gedateerd 1024, ondertekend door " Adalaiz comitissa, Vuilelmus komt filius Rodbaldi " [93] ; en ten derde, een manuscript geschreven door Arnoux, monnik in Saint-André -lès-Avignon, registreert de dood in 1026 van " Adalax comitissa " [94] .De necrologie van Saint-Pierre de Mâcon registreert de dood "IV Kal Jun " van " Adalasia comitissa vocata regali progenie orta " [95] .

Comte Othon [I] en zijn eerste vrouw kregen vijf kinderen.

Bronnen:
[63] D H II 305, p. 379.
[64] Bijard (2021) La Bourgogne Robertienne, p. 36, and Annexes, pp. 94-9.
[65] Chronica Albrici Monachi Trium Fontium 1002, MGH SS XXIII, p. 778.
[66] Paray-le-Monial 184, p. 91.
[67] Rodulfi Glabri, Historiarum III.6, p. 105.
[68] Dijon Saint-Bénigne II, 228, p. 24.
[69] Bouchard (1987), p. 265, no source cited.
[70] Poupardin (1907), p. 419, footnote 3.
[71] Adémar de Chabannes, Liber III, 50, p. 173.
[72] Flavigny 43, p. 109.
[73] Historiæ patriæ monumenta, Chartarum, Tome I, CCXLIX, col. 428.
[74] Cluny, Tome III, 2729, p. 753.
[75] Chronique de Saint-Bénigne de Dijon, p. 181.
[76] Chronique de Saint-Bénigne de Dijon, p. 181 footnote 2 which quotes the memorial but comments that it has since disappeared from the church.
[77] Autun Saint-Martin, Tome II, Extrait du nécrologe de Saint-Martin d'Autun, p. 383.
[78] Flodoard Addit codex 1 (inserted after 966), MGH SS III, p. 407.
[79] Bouchard (1987), p. 169.
[80] Mâcon Saint-Vincent 7, p. 6.
[81] Cluny, Tome II, 1291, p. 368.
[82] Mâcon Saint-Vincent 7, p. 6.
[83] Rodulfi Glabri, Historiarum III.6, p. 105.
[84] Cluny, Tome III, 2267, p. 398.
[85] Chronique de Saint-Bénigne de Dijon, p. 163.
[86] Dijon Saint-Bénigne II, 228, p. 24.
[87] Mâcon Saint-Vincent 471 and 490, pp. 271 and 284.
[88] Cluny, Tome III, 2694, p. 721.
[89] Cluny, Tome III, 2782, p. 807.
[90] Mâcon 471, 490, pp. 271, and 284-5, and Cluny Tome IV, 2694, p. 721-22.
[91] Bouchard (1987), p. 270, citing Benedict VIII, Letter 16, Patrologia Latina CXXXIX1603, quoted in Manteyer (1908), p. 274.
[92] Marseille Saint-Victor, Tome I, 630, p. 626.
[93] Marseille Saint-Victor, Tome I, 225, p. 252.
[94] Manteyer (1908), p. 273, quoting Bibl. nat. de Madrid, ms. Ee 40, fo 118 vo.
[95] Obituaires de Lyon II, Prieuré Saint-Pierre de Mâcon, p. 482.

In: https://fmg.ac/Projects/MedLands/NORTHERN%20ITALY%20900-1100.htm#GuglielmoIvreaNeversBurgundydied1026 dd 20230512

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Ermentrudis de Roucy?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Ermentrudis de Roucy

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen