Wolbrant I van Egmont (overleden 11 december 868), derde heer van Egmond. Zoon van Radbout I van Egmont.
Volgens Antonius Hovius, monnik van de abdij van Egmond en vanaf 1561 abt van Echternach 1568, die de geschiedenis van de heren van Egmont optekende in zijn Chronica van de Edele welgeborene Heeren ende Baroenen van Egmond kwam Wolbrant van Egmont, een zoon van Radbout I, de laatste koning van het Friese rijk, in 843 in opstand tegen de aanstelling door de keizer van diens neef Dirk van Aquitanië als graaf van Frisiae-Occidentalis (het huidige Noord- en Zuid-Holland alsmede Utrecht).
De keizer kwam er in 864 aan te pas om vrede te stichten. De uitkomst was dat Dirk van Aquitanië de heerschappij over Frisiae-Occidentalis mocht behouden maar hij diende wel Wolbrant een schadeloosstelling van maar liefst 6000 Frankische franken te betalen omdat deze kon aantonen dat Pepijn en Karel Martel zijn vader toezeggingen hadden gedaan. Verder mocht Wolbrant Egmond met de tien omliggende dorpen behouden. Tijdens zijn verblijf in Frisiae-Occidentalis kreeg de keizer het bericht dat de Bertoenen (Normandiërs) zijn gebied waren binnengevallen. Wolbrant trok met de keizer ten strijde en wist de Bertoenen te verdrijven. De keizer was hem hiervoor zo dankbaar dat hij zijn 15 jaar oude dochter Lucretia uithuwelijkte aan Wolbrants zoon Radbout. Wolbrant verbleef nog enige tijd aan het hof van de keizer waar hij op 11 december 868 door jaloerse edelen werd vermoord. Hij werd begraven te St. Denis.
Gehuwd met een onbekende vrouw. Uit dit huwelijk:
Radbout II van Egmond
Kind(eren):
De getoonde gegevens hebben geen bronnen.