Hans Strik » Berengarius II van Italië (± 900-966)

Persoonlijke gegevens Berengarius II van Italië 

• Hij is geboren rond 900.Bron 1
• Titel: Koning van ItaliëBron 2
• Hij is overleden op 6 augustus 966 in Bamberg.Bron 1
• Hij is begraven in Regensburg.Bron 1
• Een kind van Adalbert van Ivrea en Gisela van Friuli
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 11 augustus 2014.

Gezin van Berengarius II van Italië

Hij is getrouwd met Willa van Toscane.

Zij zijn getrouwd

Kind(eren):

1. Adelbert I van Ivrea  ????-971 
2. Rosela van Ivrea  ± 950-1003 

Notities over Berengarius II van Italië

BERENGARIO d´Ivrea, son of ADALBERTO I Conte e Marchese d'Ivrea & his first wife Gisela di Friulia ([900]-in prison Bamberg 6 Jul 966, bur Regensburg). Liutprand names Berengar as son of "Adelberto Eporegiæ civitatis marchione [et]…Gisla Berengarii regis filia"[558]. He took part in the battle of Firenzuola against his maternal grandfather. He succeeded his father in [923/24] as BERENGARIO II Marchese d'Ivrea. In [940], he was forced to flee Ivrea by Ugo King of Italy who abolished the March of Ivrea. He was invited to the court of King Ugo, who intended to blind him, but was warned by Ugo's son Lothar and made his escape. He found refuge with Hermann Duke of Swabia, and later settled at the court of Otto I King of Germany. After returning to Italy in 945, he defeated King Ugo who was declared deposed by a diet at Milan, although Berengario allowed him to retain the title of king and himself assumed the title summus consiliarius[559]. He was proclaimed BERENGARIO II King of Italy by a general diet at Pavia 15 Dec 950, after the death of Lothar King of Italy. However, King Otto invaded Italy, on the pretext of King Berengario's mistreatment of Adelais, the wife of his predecessor King Lothar, and himself took the title King of Italy at Pavia 23 Sep 951. Having submitted to Otto, Berengario proposed himself as viceroy in Italy, which was accepted by the council of Augsburg Aug 952. Berengario reasserted his independence. Otto sent his son Liudolf to reimpose order, but the latter died there of fever in 957. After several further years of tyrannical rule, Otto invaded Italy again in Aug 961 in response to requests for his intervention from Pope John XII and Hubert [de Provence] Duke of Spoleto, one of Berengario's main vassals. He forced Berengario's retreat to the fortress of San Giulio near Montefeltro in 962. He finally captured Berengario in 963, and took him as a prisoner to Bamberg, where he died soon after[560]. The necrology of Fulda records the death "966 2 Non Aug" of "Berenger rex"[561]. Regino records the death of Berengario and his burial at Regensburg[562].

m ([930/31]) WILLA d’Arles, daughter of BOSO Comte d’Avignon Marchese of Tuscany & his wife Willa --- ([910]-Bamberg after 966). "Bertam, Willam, Richildam et Gislam" are named (in order) as the four daughters of Boso and Willa by Liutprand[563]. Willa is named "rex Hugo neptim suam…ex Willa uxore sua Boso Tusciæ provinciæ marchio regis frater" by Liutprand when he records her marriage to Berengario[564]. She ordered the imprisonment of Adelheid, widow of her husband's predecessor Lothar [de Provence] King of Italy. She retreated with her husband to the fortress of San Giulio in the face of Otto King of Germany's invasion, but was captured and taken to Bamberg with Berengario. Regino records that Willa became a nun after her husband died before he was buried[565].

[558] Liudprandi Antapodosis V.4, MGH SS III, p. 328.
[559] Wickham (1981), p. 179.
[560] Thietmar 2.13, p. 101.
[561] Annales Necrologici Fuldenses, MGH SS XIII, p. 123.
[562] Reginonis Chronicon 966, MGH SS I, p. 628.
[563] Liudprandi Antapodosis IV.10, MGH SS III, p. 318.
[564] Liudprandi Antapodosis IV.7, MGH SS III, p. 317.
[565] Reginonis Chronicon 966, MGH SS I, p. 628.

Bron: http://fmg.ac/Projects/MedLands/NORTHERN%20ITALY%20900-1100.htm#BerengarioIIitalydied966B

Berengarius II van Italië, ook Berengar II, (ca. 900-Bamberg, 6 augustus 966) was van 950 tot 952 koning van Italië maar moest zich daarna onderwerpen aan Otto I de Grote. Hij bleef proberen om een onafhankelijke politiek te voeren en werd uiteindelijk in 960 verbannen naar Bamberg.

Na het overlijden van zijn vader Adalbert van Ivrea in 923/924, werd Berengar een van de machtigste edelen in het noorden van Italië. Hij was graaf van Milaan en markgraaf van Ivrea, Piëmont en Lombardije. Hij was een belangrijke vazal van koning Hugo van Arles en trouwde met diens nicht Willa (912 - na 966). In 926 vocht hij voor Hugo tegen Rudolf II van Bourgondië toen die tevergeefs probeerde om voor de tweede keer koning van Italië te worden. Tot 945 bleef het relatief rustig in Italië. In dat jaar vertrouwde Hugo (die tegen die tijd overal samenzweringen vreesde) de machtspositie van Berengar en zijn broer Anskar (hertog van Spoleto) niet meer. Hugo liet Anskar vermoorden en nodigde Berengar uit aan het hof, met het doel om hem de ogen uit te steken. Hugo's zoon Lotharius waarschuwde Berengar die naar Duitsland kon vluchten. Met toestemming van Otto I verzamelde hij een leger in Zwaben. Daarmee keerde Berengar terug naar Italië en versloeg Hugo. Lotharius werd tot koning gekroond maar Berengar werd de sterke man achter de troon.

In 950 overleed Lotharius en Berengar liet zichzelf op 15 december te Pavia tot koning kronen, zijn zoon Adalbert werd tot medekoning gekroond. Berengar en Willa wilden dat Lotharius' weduwe Adelheid (heilige) met Adalbert zou trouwen maar zij weigerde dat, en werd gevangengezet in Garda. Zij wist te ontsnappen en vroeg koning Otto I om hulp, en trouwde uiteindelijk met hem. Dit was de aanleiding voor Otto I om Italië binnen te vallen en zich de Italiaanse troon toe te eigenen, zonder de gebruikelijke koningsverkiezing. Berengar vluchtte naar San Marino maar ging later in op onderhandelingen. Op 7 augustus 952 erkende Berengar te Augsburg het gezag van Otto, en nam genoegen met de positie van onderkoning van Italië. Friuli en het strategische markgraafschap Verona bleven echter onder Duitse controle.

Toen Otto's oudste zoon Liudolf van Zwaben tegen zijn vader in opstand kwam, gaf dit Berengar de gelegenheid om Verona en Friuli weer te bezetten. In 957 verzoenden Liudolf en Otto zich weer en Liudolf trok naar Italië om orde op zaken te stellen. Berengar werd gevangengenomen maar omdat Liudolf korte tijd later overleed, werd Berengar weer vrijgelaten en kon hij zijn positie hernemen. Toen Berengars zoon Wido in 959 Spoleto veroverde voelde de paus zich zo in het nauw gebracht dat hij, samen met enkele edelen, Otto vroeg om in te grijpen. In 961 trok Otto naar Italië en kon Berengar eenvoudig verdrijven omdat die door zijn troepen in de steek werd gelaten. Berengar en Willa zochten hun toevlucht in de vesting San Leone, bij Urbino, in de Kerkelijke Staat. Otto liet deze situatie voortduren tot 963 en toen zette hij de paus af en nam Berengar en Willa gevangen. Berengar werd verbannen naar Bamberg en werd na zijn overlijden met koninklijke eer begraven in Regensburg.

Berengar was een zoon van Adalbert van Ivrea en Gisela van Friuli, dochter van Berengarius I van Friuli. Hij trouwde met Willa III van Toscane, dochter van Boso III van Arles en Willa van Bourgondië. Berengar en Willa hadden de volgende kinderen:

Adalbert
Wido (ovl. 25 juni 965), 957 markgraaf van Ivrea, veroverde in 959 Spoleto en Camerino. Trok zich na de inval van Otto, samen met Adalbert terug op enkele kastelen in de Alpen en sneuvelde tijdens een veldslag aan de Po.
Koenraad (ovl. ca. 1000), 957 graaf van Milaan. Erkende in 965 het gezag van Otto en werd benoemd tot markgraaf van Ivrea.
Gisela, gehuwd met Rambold, een ambassadeur van Otto in 944. Wordt in 965 vermeld als non.
Gerberga getrouwd met Aleramo van Monferrato
Suzanna van Italië
Bertha, in 952 abdis van San Sisto, Piacenza

Volgens middeleeuwse kronieken was Willa een kwaadaardige en gevaarlijke vrouw. Omdat Hugo haar ouders had gedood had Willa in ieder geval goede reden om hem te haten. Toen Berengar naar Duitsland vluchtte, heeft zij, hoogzwanger, die tocht apart van hem ook gemaakt. Zij zou Adelheid in haar gevangenschap hebben mishandeld. Ook zou ze een kapelaan die haar dochter opvoedde, als minnaar hebben genomen waarop Berengar hem heeft laten castreren. Ook zij werd in 963 naar Bamberg verbannen. Ze trad na het overlijden van Berengar in een klooster.

Bron: Wikipedia

Willa van Arles Tuscië, ovl. na. 963 in het klooster. Zij trouwde 930/31 met Berengarius II van Ivrea, (zoon van Adalbert van Ivrea en Gisela van Italië) ovl. 06.08.966 in Bamberg. Vermeld vanaf 918 als missus regis ibid, vanaf 924 als markgraaf van Ivrea en vanaf 845 als graaf van Milaan; huwt als aanhanger van koning Hugo van Italië 926/47 diens nicht. Koning van Italië, gekroond Pavia 15.12.950. Samen met zijn gemalin gevangen genomen in San Leone bij Montefeltro omstreeks Kerstmis 963 en als staatsgevangene overgebracht naar Duitsland; te Bamberg met koninklijk ceremonieen begraven.

[Bij de strijd om het Italiaanse koningschap met graaf Hugo van Arles liet Berengarius in Alemanië troepen bewapenen om daarmee de Italiaanse kroon te veroveren. Zijn tegenspeler Hugo brak daarop zijn strijd tegen de Saraceense benden - die vanuit hun basis in Fraxinetum bij St.Tropez voortdurend rooftochten ondernamen - af en spande de Saracenen voor zijn eigen oorlog tegen de Piemontesen in. Ze moesten de Alpenpassen bezetten om Beringarius' troepen tegen te houden. Als vergoeding mochten ze van pelgrims naar Rome losgeld vorderen].

Bron: www.kareldegrote.nl

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Berengarius II van Italië?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Berengarius II van Italië

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen