ridder in de orde van verdienste van de republiek Italië
(1) Hij is getrouwd met Clazina Pietrnella Willemse.
Zij zijn op te Leeuwarden, Friesland, Nederland in ondertrouw gegaan.
Zij zijn getrouwd op 30 november 1933 te Amsterdam, Noord-Holland, Nederland , hij was toen 26 jaar oud.Kind(eren):
(2) Hij is getrouwd met (Niet openbaar).
Zij zijn getrouwd op 26 april 1978 te Noordwijk, Zuid-Holland, Nederland , hij was toen 70 jaar oud.
[ FOTO ] J.C.H. Gerretsen. Foto Universiteitsmuseum
MARKANTE DOCENTEN
J.C.H. Gerretsen, hoogleraar hogere meetkunde 1946 - 1977
'Hij leefde met zijn hoofd in de wolken'
Sommige docenten vergeet je niet: de hoogleraar die zo prachtig kon vertellen, de man die zulke vreselijke tentamens afnam, of de docente waar iedereen bij wegliep.
CHRISTIEN BOOMSMA
Kleurrijk, wordt hij genoemd, met zijn vlinderdasje en zijn smetteloze kleren. Parmantig, al kon hij heel scherp zijn. Maar ook vreselijk ijdel en theatraal. Hij leefde in een droomwereld, vertelt oud-wiskundestudent H.J. Buurema. Hij gaf college alsof hij voor de Akademie van Wetenschappen stond. Heel plechtig, met veel moeilijke woorden en weidse gebaren. Veel mensen konden daar niet tegen, maar hij kon het niet laten. Gerretsen leefde met zijn hoofd in de wolken.
Nog altijd gaan op het mathematisch instituut de verhalen rond over prof. J.C.H. Gerretsen. Een man die voordat hij in 1946 aantrad als hoogleraar, docent was geweest op een gymnasium. 'Het fatje' werd hij daar genoemd door zijn leerlingen en dat wordt door zijn oud-studenten nog altijd met instemming aangehaald. IJdelheid is de eerste eigenschap die genoemd wordt in de beschrijving van Gerretsen. In zijn uiterlijk, maar ook in zijn gedrag. Hij hechtte aan de prerogatieven van het hoogleraarschap, zegt Buurema. Hij raakte geïrriteerd als hij onvoldoende aandacht kreeg. Zo was er die keer dat Gerretsen aanwezig was bij een bijeenkomst in de aula van het Academiegebouw waar hijzelf slechts zijdelings bij betrokken was. De ene hoogleraar na de andere kreeg het woord, maar Gerretsen niet. Middenin de bijeenkomst kon hij zich niet meer beheersen. Hij stond op en zei voor deze flauwekul heb ik geen tijd en verliet de zaal.
Leuterpartij
Gerretsen was een man met een gebruiksaanwijzing, maar niettemin spreken zijn oud-studenten met liefde over hem. Hij kon immers prachtig college geven. Tenminste, als hij zich had voorbereid. Hij kon je laten zien hoe mooi wiskunde was, vertelt E. de Jager. En Buurema vult aan: Hij vertelde heel beeldend en motiverend. Hij wist er alles bij te halen. Het was geen kwestie van droog de formules opdreunen. Wij zaten vol bewondering naar Gerretsen te luisteren.
Maar hoe inspirerend zijn colleges ook konden zijn als de hoogleraar gemotiveerd en geïnspireerd was, andere keren maakte hij zich er met een Jantje van Leiden vanaf. Hij vond van zichzelf dat hij college moest kunnen geven zonder al te veel aantekeningen, denkt D. Kleima, die vanaf 1947 bij hem studeerde. Maar dat ging lang niet altijd goed. Dan dacht hij: dat vertel ik zo wel even. Hij kwam er niet meer uit en het college ontaardde in een leuterpartij. Bovendien had Gerretsen de neiging de pauze over te slaan. En twee ouderwetse collegeuren achter elkaar als een razende het betoog van de hoogleraar oppennen, dat kon knap vermoeiend zijn.
Verwaarlozing
Gerretsen werd het meest gewaardeerd om zijn brede visie. Hij vertelde zijn studenten over kwantummechanica en over de relativiteitstheorie. De sterke groei van het instituut en de komst van toegepaste wiskunde als studierichting, staan op zijn conto. Gerretsen was degene die ervoor zorgde dat de eerste computers verschenen. En Gerretsen was ook degene die als eerste in Groningen stageplaatsen regelde voor zijn wiskundestudenten.
Het bleef niet bij stageplaatsen. Studenten kregen banen door de contacten van Gerretsen. En Gerretsen zette zich over de hele linie in voor de studenten waar hij iets in zag. Hij veegde De Jager de mantel uit, toen die een keer zakte voor een tentamen. Hij was bezorgd dat ik mijn wiskundestudie verwaarloosde voor filosofiecolleges. Hij vatte dat echt persoonlijk op. Later vroeg hij De Jager in te vallen voor een zieke leraar aan de hts. Hij wilde niet, maar durfde geen 'nee' te zeggen. Na drie, vier maanden ging ik naar hem toe en zei: 'Dit was eens, maar nooit weer', draaide me om en liep de kamer uit. Ik hoopte toen dat hij me terug zou roepen en me vragen assistent te worden. Dat deed Gerretsen niet. Wel belde hij De Jager twee weken later weer op. Meneer wil niet voor de klas? Dan heb ik nu een baan voor u bij het Nationaal Lucht- en Ruimtevaartlaboratorium.
Jammer genoeg bleef het niet goed gaan met Gerretsen. Begin jaren zestig werd hij ziek, waardoor hij een groot deel van zijn gezichtsvermogen verloor. Hij had ook problemen thuis en toen hij na zijn ziekte weer terugkeerde op het instituut was de fleur eraf. Colleges werden steeds vaker slecht voorbereid, Gerretsen werd grillig en lastig. Soms net een verwend kind, zegt Buurema. Hij was een groot man, die zich niet op zijn voetstuk kon handhaven. Hij lag niet goed meer bij zijn collega's en toen Buurema hem jaren later eens in de trein ontmoette, vertelde hij mismoedig dat hij zich niet meer thuis voelde op het instituut.
Promotie
Datum 21 juni 1939
Discipline Wis- en Natuurkunde
Titel dissertatie De topologische grondslagen der meetkunde van het aantal
Aanvraagnummer UB UB GRON PHIL 1938/9 NO11 Magazijn
Promotor(en) Prof.Dr.G. Schaake
Judicium cum laude
Soort promotie proefschrift, publiek
Full text online? Onbekend
Johan Cornelis Hendrik Gerretsen | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
(1) 1933 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
(2) 1978 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
(Niet openbaar) |
De getoonde gegevens hebben geen bronnen.