Genealogie Kuipers » Johannes Galenus van Sytzama (1767-1839)

Persoonlijke gegevens Johannes Galenus van Sytzama 

• Hij is geboren op 2 augustus 1767 in Driesum, Friesland, Netherlands.
• Hij is overleden op 9 december 1839 in Leeuwarden, Friesland, Netherlands, hij was toen 72 jaar oud.
• Hij is begraven in Driesum, Friesland, Netherlands.
• Een kind van Maurits Pico Diderik van Sytzama en Catharina Maria van Heemstra
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 5 april 2006.

Gezin van Johannes Galenus van Sytzama

(1) Hij is getrouwd met Anna Maria Maclaine.

Zij zijn getrouwd in het jaar 1786, hij was toen 18 jaar oud.

Kind(eren):

1. Maurits Pico Diederik van Sytzama  1789-1848 
2. Amelia Gerardinia van Sytzama  1792-1813

(2) Hij is getrouwd met Eritia Martha van Glinstra.

Zij zijn getrouwd

(3) Hij is getrouwd met Johanna Lewe.

Zij zijn getrouwd oktober 1815, hij was toen 48 jaar oud.

Notities over Johannes Galenus van Sytzama

(Research):Johannes Galenus van Sytzama is op 2 augustus 1767 geboren op Rinsma State te Driesum, dat hij in het jaar 1807 erfde van zijn ongetrouwde broer Douwe Jan Andries. Hierbij hoorde een zwanenjacht, gestoelten in de kerken van Driesum en Wouterswoude en een grafkelder in de kerk te Driesum. Dit had ten gevolge dat Johannes Galenus met zijn gezin te Driesum, op Beslingstate te Friens of in hun stadshuis te Leeuwarden woonde. Ten behoeve van zijn oudste zoon, Maurits Pico Diederik, de latere gouverneur van Friesland en voorzitter van de Tweede Kamer, vestigde hij zich later definitief in Driesum.
Johannes Galenus was zeer op de hand van de Oranjes en in het leger was hij opgeklommen tot generaal-majoor. Maar voor deze orangist was in de Franse tijd geen emplooi. Hoewel hij ambtloos burger was zat hij niet stil. Integendeel, ondertussen maakte hij plannen voor de tijd dat de Fransen verslagen waren. Toen het ochtendlicht van een nieuwe vrijheid begon te gloren richtte Van Sytzama een privélegertje op. Er kwam zoveel respons op een oproep, dat Van Sytzama een regiment ruiters kon oprichten, dat de naam kreeg van het 'Noord-Nederlandsche Regiment Dragonders van Sytzama'. Van Sytzama werd dan ook door prins Willem van Oranje tot luitenant-kolonel benoemd en tot commandant van de cavelerie in Friesland. In 1815 kreeg het regiment zijn kans bij Waterloo. De huzaren waren onvoldoende uitgerust, maar zij - het merendeel Friezen - hadden een ideaal waarvoor zij streden: de vrijheid van hun vaderland. Een tegenstander verklaarde: 'Ze zagen eruit als apen, maar ze vochten als leeuwen'. Johannes Galenus was een ervaren militair. Hij had de veldtochten van 1793/1794 in Brabant meegemaakt. Zelf voerde Van Sytzama zijn huzaren te Waterloo niet aan. Hij was ook al bijna 50. Na afloop van de strijd telde het regiment 32 doden en 31 gewonden, wel een teken dat de strijd hevig was geweest. Op 14 juli 1839 ging Johannes Galenus van Sytzama met pensioen en werd benoemd tot ridder in de Orde van de Nederlandse leeuw.
Na veel naamswijzigingen heet het corps nu: 'het Regiment Huzaren van Sytzama'. Het is gelegerd in de Prins Willem III-kazerne te Assen.
Behalve de reeds genoemde ambten was Van Sytzama lid van de Ridderschap van Friesland en van de Staten van Friesland. Hij overleed op 9 december 1839 in zijn stadshuis te Leeuwarden en werd van daaruit in de famliegrafkelder op het kerkhof bij de Nederlandse Hervormde Kerk te Driesum begraven. Ter gelegenheid van het 150-jarig bestaan van het Regiment Huzaren van Sytzama werd er in 1964 door de commandant van dit regiment een krans op het graf van Johannes Galenus van Sytzama gelegd.

In 1781, 14 jaar oud, diende hij als cadet bij het Regiment Garde Dragonders; hij werd bij hetzelfde regiment in 1794 ritmeester. Evenals Boreel nam hij in 1794 zijn ontslag; hij heeft noch tijdens de revolutie, noch tijdens de overheersing van zijn vaderland gediend. In verband met het door hem op te richten Regiment Dragonders werd hij op 6 januari 1814 benoemd tot luitenant-kolonel. Op 18 juli 1814, toen het door hem geformeerde regiment onder commando van luitenant-kolonel titulair Lechleitner naar Leiden afmarcheerde, bleef Van Sytzama als commandant van Stad en Garnizoen achter te Leeuwarden. Op 2 september 1814 volgde zijn benoeming tot Provinciaal Commandant in Friesland. In 1825 werd hij generaal-majoor en in 1839 werd hij gepensioneerd in de rang van luitenant-generaal onder gelijktijdige benoeming tot ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw. Op 13 december 1839 overleed hij te Leeuwarden. Baron van Sytzama was, naast de vele andere functies die hij heeft vervuld, onder meer lid van de Provinciale Staten van Friesland.
De oprichting van het Regiment
Op papier begon de formatie van het regiment reeds in november 1813. Op 6 januari 1814 werd Baron van Sytzama officieel tot commandant van het Regiment Zware Dragonders No. 1 benoemd.
Op 9 januari 1814 (oprichtingsdatum) werd het regiment te Leeuwarden officieel opgericht, echter onder de naam van Regiment Dragonders No. 2.
Op 11 januari vaardigde Van Sytzama een, in het bijzonder tot de Friezen gerichte, proclamatie uit, waarin hij opriep ter wille van de bevrijding van het vaderland in het door hem op te richten regiment dienst te nemen. Deze oproep heeft zijn uitwerking niet gemist en de toeloop was alleszins bevredigend te noemen.
De taak waar Van Sytzama voor stond was geen geringe. Net als dit het geval was bij het Regiment Boreel was er een groot gebrek aan kleding, uitrusting, wapenen en paarden. Van Sytzama heeft zich echter op voortreffelijke wijze van zijn taak gekweten en is dus in de ware zin des woords de oprichter van het regiment.
In mindere mate dan bij Boreel het geval was, kon Van Sytzama in het begin beschikken over een kader met oorlogservaring. Aanvankelijk geschiedde de opleiding door officieren en onderofficieren die zelf voor het merendeel ongeoefend waren.
Hierin kwam echter verandering toen Van Sytzama, die sinds 1794 geen dienst meer had gedaan, majoor Lechleitner als tweede man kreeg toegewezen. Deze nam de opleiding van de officieren persoonlijk op zich.
Vanaf 3 maart 1814 kwamen paarden bij het regiment, waarvan vele nog nimmer waren bereden. Het was een betrekkelijk zwaar slag Fries paard, vermoedelijk gekruist met 0ldenburgers. Ook had het Departement van Oorlog paarden aangekocht, waarvan er op 21 juni tweehonderd arriveerden. De eerste zadels kwamen op 17 maart 1814 uit Engeland aan. Door het tekort aan zadels en afgerichte paarden vorderde het rij-onderricht langzaam. Men was bijzonder zuinig op de paarden. In het oude orderboek is het volgende te lezen:
'Deweijl ik gezien heb dat er dragonders zijn, welke van of naar de smid op hunne paarden rijden is het op poene van provoost ten strengste verboden dit te ondernemen. Zij zullen hunne paarden naar en van de smid geleiden naar hunne stallen'.
Dat 160 jaar geleden al schille-vrouwen in de kazerne aanwezig waren en dat deze juffers niet alleen maar schilden blijkt uit de volgende order: 'De Luitenant-Kolonel verbiedt het schillen der aardappels door vreemde vrouwspersonen, welke niet meer in de barakken mogen worden geduld en de dragonders zullen voortaan zelf de aardappels rein maken'.
Dat de dragonders in die dagen al van een stevige dronk hielden geeft de volgende order weer: 'Daar het de Luitenant-Kolonel ter oore is gekomen dat enige zijner dragonders hun brood verkoopen of verruilen aan jenever wordt een zoodanige handeling op straffe des provoosts ten strengste verboden en de onderofficieren gelast hierop ten nauwste te letten'. Dat ook in de eerste dagen van het bestaan van het Regiment het nodige werd gezegd omtrent de haardracht der dragonders moge hieruit blijken: 'Volgens aanschrijven van de Inspecteur-Generaal wordt het Regiment bekendgemaakt: In vredestijd zullen alleenlijk de knevels der onderofficieren en manschappen blijven staan op de bovenlip ter breedte van de mond en niet wijder, doch zoolang laten groeien als de natuur dit aangeeft. De bakkebaard mag men niet dan een goede vingerbreed laten staan en niet lager op het kakebeen dan dat dezelve slechts een kleine vingerbreedte beneden het onderste gedeelte van het oor komt. Verders moet het gezicht en de hals onder de kin altijd glad geschoren worden en vermag men nimmer aan de keel iets van de baard boven de das te laten staan - zoomin als op de onderlip. Bij buitengewoone parades moeten ook die manschappen, die nog geen baard hebben, voor het oogenblik valse knevels dragen'.
Op 7 maart 1814 werd de nummering van het regiment gewijzigd in Regiment Dragonders No. 3. Op 18 juli 1814 marcheerde het regiment onder commando van luitenant-kolonel titulair Lechleitner in tien dagen van Leeuwarden via Steenwijk en Amersfoort naar Leiden. Deze mars werd geheel in stap afgelegd, terwijl de nog niet bereden dragonders de mars te voet aflegden. Het regiment telde toen 392 man, waarvan ongeveer een kwart uit Friesen bestond. Op 10 maart 1815 onderging het regiment opnieuw een naamsverandering en heette voortaan Regiment Karabiniers No. 3.
Voor zover de soldaat van omstreeks 1814 zijn uitrusting niet op het lichaam droeg, borg de onberedene alles in een kalfslederen ransel en nam zijn hele hebben en houen mee, overal waar bij te voet heenging. De beredenen borgen hun uitrusting voor zover dit niet op het lichaam werd gedragen in de zadeltassen. Het linnengoed in de linker, de rest waaronder het poetsgereedschap voor het paard, in de rechter zadeltas. Om de recruten dit snel te leren werd vóór 1940 nog altijd gezegd, 'Links het linnengoed en rechts de rommel'.
Kwam de eer van het oprichten van het Regiment toe aan luitenant-kolonel Van Sytzama, zo kan worden gesteld dat de militaire vorming het werk is geweest van luitenant-kolonel C.M. Lechleitner. Het is dan ook niet te verwonderen dat toen de veldtocht tegen Napoleon begon, de inmiddels definitief tot luitenant-kolonel bevorderde C.M. Lechleitner het bevel over bet Regiment voerde. Op 18 juni 1815 tijdens de Slag bij Waterloo werd bij zwaar gewond en zes dagen later stierf bij aan zijn verwondingen.
Het geheel geformeerde Regiment, zonder de depotcompagnie, bestond medio april 1815 uit vier eskadrons à twee compagnieën. Met de Regimenten Karabiniers No. 1 en No. 2 maakte het Regiment deel uit van de Brigade Zware Cavalerie, onder commando van generaal-majoor A.D. Trip van Zoutlandt. Deze Brigade maakte deel uit van de Divisie Cavalerie onder luitenant-generaal J .A. Baron de Collaert.

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Johannes Galenus van Sytzama?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Johannes Galenus van Sytzama

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen