Genealogie Zwanepol » Berend de Ruiter (1924-2016)

Persoonlijke gegevens Berend de Ruiter 

• Hij is geboren op 11 mei 1924 in Elspeet.

  PK vader.

• Hij is overleden op 22 juli 2016 in , hij was toen 92 jaar oud.
• Hij is begraven op 26 juli 2016 in Stavenisse.
• Een kind van Harmen de Ruiter en Aartje van den Hardenberg
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 11 februari 2024.

Gezin van Berend de Ruiter

Hij is getrouwd met Aaltje Vos.

Zij zijn getrouwd op 17 mei 1950 te Apeldoorn, hij was toen 26 jaar oud.

PK vader / Terdege 17e jaargang nr. 19 d.d. 21-06-2000
Terdege 17e jaargang nr. 19 d.d. 21-06-2000

Gepubliceerd op: 21 juni 2000
L. Vogelaar

Drievoudig goud
Uddelse zussen trouwden in 1950 met twee broers en hun neef

Ze waren 26, 25, 24, 23, 22 en 21 jaar oud toen ze in ondertrouw gingen. Drie Uddelse zussen trouwden op 17 mei 1950 met drie jongemannen uit Elspeet. Twee van hen waren broers, de derde hun neef, en nog wel een dubbele: zowel van vaders als van moeders kant. Een halve eeuw later zijn ze er allemaal nog. „In hetzelfde jaar trouwden in Beekbergen op een dag drie broers met drie zussen. Die hebben zo'n jubileum niet allemaal mogen beleven.

Frank de Ruiter was de jongste van de bruidegommen, Jannetje Vos de jongste bruid. Ze hadden inmiddels zeven jaar omgang met elkaar. „Dat mocht in het begin helemaal niet, weet Jannetje nog. „Op een dag ontdekte mn ouders dat ik een foto van Frank bij me droeg. O, verschrikkelijk, die moest onmiddellijk terug. Ik gaf Frank echter een seintje en binnen een dag had ik de foto weer op zak. Langzaam maar zeker mocht het er dan toch van komen.
„Ga morgen mee naar de bosbessenpluk; dan komt er iemand voor je, zei Jannetje eens tegen haar zus Aaltje. Aaltje ging mee en Franks broer Berend zag zijn kans schoon.
Ondertussen was de oudste van de zussen Vos, Hendrikje, na een paar jaar verkering weer vrij. „Kom eens naar de kerk in Elspeet, zei Berend. Daar, in de Gereformeerde Gemeente, vervulde in die jaren ds. J. Fraanje menige preekbeurt. Hij bouwde de Veluwse gemeenten op, op het fundament dat ds. A. Janse had gelegd.
Hendrikje vond tijdens een van deze diensten haar toekomstige man. Niet dat ze daar direct van gediend was, want toen de jongeman in de hoek haar een vette knipoog gaf, durfde ze van schrik de rest van de dienst niet meer die kant op te kijken. De knipogende jongeheer, Jacob van den Hardenberg, wilde haar nog thuisbrengen ook. Het schuitje raakte toch aan het varen en zo was de zoveelste Elspeets Uddelse verkering geboren.

Lichte kousen
Vier en een half jaar later werd de trouwdag bepaald. Berend en Aaltje, Beernd en Ooltjen in de taal van de streek, hadden nog geen huis, maar zouden zo lang bij haar ouders intrekken. De beide andere stellen gingen in Elspeet wonen. Daarom werd het huwelijk daar kerkelijk voltrokken. Bovendien had Elspeet sinds kort (voor het eerst) een eigen predikant, terwijl Uddel vacant was.
„Waarom trouwen jullie niet tegelijk? had vader Vos voorgesteld. Tegelijk trouwen, dat betekende ook eenheid in kleding. De heren gingen allen in t zwart. „Dat is altijd makkelijk, hadden hun ouders gezegd. „Als er dan rouw in de familie komt, heb je de kleren in huis. Het duurde maar weinig jaren voordat de pakken daarvoor uit de kast moesten.
Ook de dames gingen in het zwart. Met zwarte kousen, vond Aaltje. Nee, lichte, hielden de beide andere bruiden vol. Vader Vos moest bemiddelen. Uiteindelijk werd voor lange jurken gekozen. Dan zag je de kousen niet...
Tot kort voor de trouwdag was het onzeker of de gezamenlijke trouwerij zou doorgaan. Jacobs broer Knelis was een paar jaar als militair in Nederlands Indie geweest. Hij mocht op het feest niet ontbreken, maar toen zijn broer in ondertrouw ging, was hij nog op weg naar Nederland, aan boord van de Zuiderkruis, het schip waarop de niet gevaccineerde militairen terugkwamen. Gelukkig kwam hij op tijd. Acht dagen voor de bruiloft was Knelis terug in Elspeet.

Melkrijder
Op de trouwdag ontmoetten twee bruidegommen en twee bruiden elkaar in huize Vos. De derde bruid liep achter het huis. Hendrikje drentelde daar zenuwachtig heen en weer. Waar bleef Jacob? Die was s morgens gewoon aan het werk gegaan. Je kon de melkbussen toch niet langs de kant van de weg laten staan? Toen de bussen naar de fabriek waren, ging Jacob naar de chauffeur van de trouwauto. Op het nippertje kwam hij toch nog op tijd.
Met vier autos en een bus gingen de families De Ruiter, Van den Hardenberg en Vos naar het stadhuis in Apeldoorn. Daar lag de rode loper uit. Daar hadden ze niet om gevraagd, maar het kleed was eerder die dag voor een ander bruidspaar uitgerold en toen hadden ze het maar laten liggen.
In het stadhuis stelden de drie bruidsparen zich naast elkaar op. Aan weerszijden kwam nog een stel te staan. Vijf bruidsparen spraken tijdens een en dezelfde plechtigheid het jawoord uit. Hoe kwam dat? Het was de enige dag in de week dat het stadhuis niets kostte!
Burgemeester Des Tombes leidde de plechtigheid in hoogsteigen persoon en buiten het stadhuis trokken de drie zussenmetaanhang veel bekijks. Ze gingen vervolgens naar de fotograaf. Van de fotos die hij maakte, konden ze er vanwege hun krappe portemonnee maar een paar kopen.

Tien uur
In de kerk van de Elspeetse Gereformeerde Gemeente stonden drie knielbanken naast elkaar opgesteld. De drie bruidsparen weten het nog precies: het was voor ds. H. van Gilst de derde trouwdienst in zijn eerste gemeente. Ook de kerkenraad van De Beek Uddel was in zijn geheel aanwezig.
Na de dienst gingen de bruidsparen naar hotel Bossenbroek. „Bruiloften werden in die tijd altijd thuis gehouden, maar omdat we met zoveel mensen waren, had Jan Bossenbroek gezegd: Da kan thuus nie. Je kun da wel bie mien doen. Het moest wel om tien uur afgelopen zijn, want de volgende dag was het Hemelvaartsdag en dan werden er weer gasten verwacht.

Nazaten
Het nageslacht is talrijk. Gezamenlijk kregen de drie echtparen 188 nakomelingen, van wie er inmiddels 45 in het huwelijk traden: KinderenBehuwdKleinBehuwdAchter
kinderenkinderenkleink.kleink.

Zware arbeid
De drie bruidegommen waren na hun lagere-schooltijd direct aan het werk gegaan en hadden een lange loopbaan. Berend de Ruiter was twintig jaar bakkersknecht in Uddel, maar trok daarna naar Zeeland. Van 1965 tot 1988 had hij een eigen bakkerij in Stavenisse. Hij werd daar in mei 1976 diaken in de Oud Gereformeerde Gemeente in Nederland. Sinds april 1982 is hij ouderling, momenteel de enige die de 650 leden tellende gemeente heeft. Hij verzorgt de catechisaties en is voorzitter van het schoolbestuur. Het huwelijksjubileum werd dan ook in vier gedeelten herdacht: met de kinderen, de overige familie, de gemeente en de schoolkinderen.
Zijn broer Frank was tot augustus 1958 boerenknecht in Staverden. Daarna werkte hij in een houtskoolbranderij en vervolgens in de bosbouw. Toen hij trouwde, verdiende hij 28 gulden per week.
Van 1964 tot 1992 had De Ruiter een eigen houthandel en bomenrooibedrijf in Elspeet. Net als zijn broer/zwager en neef/zwager kan hij vertellen over enorm lange werkdagen en zware lichamelijke arbeid. Toen hij een eigen bedrijf had, werd zijn hele gezin daarbij ingeschakeld. „We hebben veel zorgen gehad, ook door ongevallen in het bedrijf, maar anderzijds was er ook veel vreugde, zegt zijn vrouw. „De Heere heeft ons nog gedragen en verdragen.
Nadat De Ruiter zijn bedrijf had overgedaan aan enkele zoons, werd hij actief als vrijwilliger in het bejaardenwerk en als chauffeur voor de maaltijdendienst Tafeltjedekje. Samen met zijn vrouw laat hij al vele jaren van zich horen in de plaatselijke psalmzangvereniging.
Evenals zwager Berend verrichtte Jacob van den Hardenberg in de oorlog bijna twee jaar dwangarbeid in Duitsland. Daarna werkte hij tot oktober 1950 bij zijn vader, groef een jaar grind en kwam daarna in dienst bij de firma Beekman, die in Uddel een houtskoolbranderij en zagerij bezat. Hij kreeg er een leidinggevende functie. Het horloge dat hij in 1964 bij zijn afscheid ontving, draagt hij nog.
Wegenbouwer Bruil was de volgende werkgever, tot een ernstig autoongeluk op 2 september 1978 Van den Hardenberg uitschakelde. Zijn werk als opzichter van vuilnisbelt De Kril en de sloopwerkzaamheden in een schuur achter zijn huis bezorgden hem bijnamen als Jaap van De Kril en Jaap Koelkast.
Van den Hardenberg is bekend door zijn enorme geheugen, zijn betrokkenheid bij de dorpshistorie en zijn detailkennis. Terwijl zijn werkdagen soms 15 of 20 uur duurden, wist hij toch tijd te vinden voor een groot aantal nevenactiviteiten: klasseoudste bij de Nationale Reserve, commandant van de Nationale Reddingsploeg van de BB en lid van de zendingscommissie van de Gereformeerde Gemeente. Penningmeester was hij van het GBScomite, het GBSdistrictsbestuur, de EHBOafdeling en de BOGafdeling (Bond Oudlandbouwleerlingen Gelderland). Binnen de SGP was hij 21 jaar penningmeester van de kiesvereniging, tientallen jaren verzorgde hij het folder en aanplakwerk, hij miste vrijwel geen meerdere vergadering als afgevaardigde en daarnaast was hij plaatsvervangend lid van de landelijke Raad van Advies. Zijn vrouw was onlangs veertig jaar lid van het kerkkoor.

Betekenisvol
De drie bruidsparen uit 1950 komen elk jaar op hun trouwdag bij elkaar. Zon en regen wisselden elkaar in snel tempo af toen de jubilarissen elkaar vijf weken geleden weer ontmoetten. Zon en regen wisselden elkaar ook af in hun lange huwelijksleven. In moeilijke tijden werd teruggedacht aan de trouwtekst die ds. Van Gilst koos: Psalm 17:8: „Bewaar mij als het zwart des oogappels, verberg mij onder de schaduw Uwer vleugelen. De predikant heeft hen daar in tijden van ziekte weleens aan herinnerd.

Kind(eren):

1. (Niet openbaar)
2. (Niet openbaar)
3. (Niet openbaar)
4. (Niet openbaar)
5. (Niet openbaar)
6. (Niet openbaar)
7. (Niet openbaar)
8. (Niet openbaar)
9. (Niet openbaar)
10. (Niet openbaar)
11. (Niet openbaar)
12. (Niet openbaar)
13. (Niet openbaar)
14. (Niet openbaar)
15. (Niet openbaar)
16. (Niet openbaar)

Notities over Berend de Ruiter

De bakkers knecht van bakkerij Johan Schreuder uit Uddel Elspeter Berend de Ruiter hij is later een bakkerij begonnen in Stavenisse. Een oom van mij, hij was getrouwd met een zus van mijn vader Aaltje Vos. Hij was een broer van mijn vader en is eind jaren zestig of begin jaren zeventig vertrokken naar eiland Tholen en het was een echte ouwewetse bakker.

Ouderling bij de Oud Gereformeerde Gemeente in Nederland te Stavenisse.

In april 2009 zijn alle (schoon)kinderen nog in leven.

In oktober 2013 woont hij te Stavenisse.

de heer B. (Berend) de Ruiter
Bij Koninklijk besluit van 20 maart 2007, no. 07.000931 is de heer B. (Berend) de Ruiter te Stavenisse, benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau. De heer De Ruiter heeft sedert 1967 (bestuurlijke) activiteiten ontplooid en ontplooit voor de samenleving op het terrein van politiek, kerk en onderwijs. Betrokkene kan worden gekwalificeerd als iemand die zich geruime tijd ten bate van de samenleving heeft ingespannen.

Onderstaand treft u een overzicht aan van de activiteiten van de heer de Ruiter:
1967 - 1975 Lid van het bestuur van de plaatselijke kiesvereniging van de SGP.
1975 - 1976 Secretaris van het bestuur van de plaatselijke kiesvereniging van de SGP.
1976 - heden Voorzitter van het bestuur van de plaatselijke kiesvereniging van de SGP.
1972 - heden Lid van het plaatselijk comite van de gereformeerde Bijbelstichting (werving van leden).
1975 - 1998 Lid van het bestuur van de Statenkring van de SGP.
1976 - 1982 Diaken van de Oud Gereformeerde Gemeente in Nederland te Stavenisse.
1982 - heden Ouderling van de Oud Gereformeerde Gemeente in Nederland te Stavenisse. Tot 2004 was decorandus 40 uur per week ouderling).
1980 - 1991 Lid van het bestuur van de Rehobothschool te Stavenisse.
1991 - heden Voorzitter van het bestuur van de Rehobothschool te Stavenisse.
1991 - heden Lid van het districtsbestuur van de Gereformeerde Bijbelstichting.

Uddelse zussen trouwden in 1950 met twee broers en hun neef
Ze waren 26, 25, 24, 23, 22 en 21 jaar oud toen ze in ondertrouw gingen. Drie Uddelse zussen trouwden op 17 mei 1950 met drie jongemannen uit Elspeet. Twee van hen waren broers, de derde hun neef, en nog wel een dubbele: zowel van vaders als van moeders kant. Een halve eeuw later zijn ze er allemaal nog. „In hetzelfde jaar trouwden in Beekbergen op een dag drie broers met drie zussen. Die hebben zon jubileum niet allemaal mogen beleven.
Frank de Ruiter was de jongste van de bruidegommen, Jannetje Vos de jongste bruid. Ze hadden inmiddels zeven jaar omgang met elkaar. „Dat mocht in het begin helemaal niet, weet Jannetje nog. „Op een dag ontdekte mn ouders dat ik een foto van Frank bij me droeg. O, verschrikkelijk, die moest onmiddellijk terug. Ik gaf Frank echter een seintje en binnen een dag had ik de foto weer op zak. Langzaam maar zeker mocht het er dan toch van komen.
„Ga morgen mee naar de bosbessenpluk; dan komt er iemand voor je, zei Jannetje eens tegen haar zus Aaltje. Aaltje ging mee en Franks broer Berend zag zijn kans schoon.
Ondertussen was de oudste van de zussen Vos, Hendrikje, na een paar jaar verkering weer vrij. „Kom eens naar de kerk in Elspeet, zei Berend. Daar, in de Gereformeerde Gemeente, vervulde in die jaren ds. J. Fraanje menige preekbeurt. Hij bouwde de Veluwse gemeenten op, op het fundament dat ds. A. Janse had gelegd.
Hendrikje vond tijdens een van deze diensten haar toekomstige man. Niet dat ze daar direct van gediend was, want toen de jongeman in de hoek haar een vette knipoog gaf, durfde ze van schrik de rest van de dienst niet meer die kant op te kijken. De knipogende jongeheer, Jacob van den Hardenberg, wilde haar nog thuisbrengen ook. Het schuitje raakte toch aan het varen en zo was de zoveelste ElspeetsUddelse verkering geboren.
Bron: www.digibron.nl.

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Berend de Ruiter?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Berend de Ruiter

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen